KIRIK PARÇALAR |DÜZENLEMEDE|

Dökülen Gerçek

Keyifli okumalar kiraz çiçeklerim🌸

Yıldızımızı parlatmayı unutmayın🌟

Sonunda bu bölümde istediğiniz şey gerçekleşiyor...

Ve medya da gelecek bir bölümden kesit var.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Düşüncelerin seni boğuyor kendini karanlık yerlere kapatıyorsun korkmana rağmen...ışığı kabul etmiyorsun en çok onu görmek isterken.

Gözlerimi ondan ayırdım sanki ona az önce meydan okuyarak bakan ben değilmişim gibi çektim deri koltuktan oturduğum yerden kalktım ancak az önce içimden söylediğim şeyi dışıma vuramamıştım sakince masasına doğru yürüdüm ve.

Masasına yaslandım ellerimi göğsümün üstünde birbirlerine doladım sakince hiçbir duygu olmadan gözlerine baktım kafamı yavaşça sol doğru yatırdım hissiz bir şekilde "Ben buyum ister kabul et ister etme, benim yaşadıklarımı SEN yaşasaydın sende aynı şeyleri yaparsın." dedim.

İşte o an karşımda duran kişi Emir değildi çünkü onun gözlerinde hayal kırıklığı olmazdı...hemde savcısına ben sana acı vereceğimi söyledim ancak gözlerim hissiz bir şekilde bakarken kalbim seninle atıyordu gözlerde yalan söyler gecemavim.

Ama nefretim yalan değildi yavaş adımlarla bana yaklaştı ilk belindeki silahı çıkarıp kenara masaya koydu bana döndü aşağıya gelmiş gömleğinin kollarını geriye kıvırdı bana bakmıyordu ta ki ayak ucuma gelip bana aşağıdan bakana dek saçları gözlerinin önüne dökülüyordu bu ona korkutucu bir hava veriyordu.

İki elinide masaya koydu bana doğru eğildi konuştuğu an sıcak nefesi yüzümü vurudu "Vera...şu anda damarıma basıyorsun, sen benim hakkımda ne biliyorsun?!" sesinde hem öfke vardı hemde sorgulayıcı tavır yatıyordu alayla güldüm "Peki sen tanımadığın bir kadını ne diye seviyorsun, sen benim hakkımda ne biliyorsun?" diye sordum.

Hakkım vardı buna bir insan basit kolye için yabancı birini bulmaya çalışmaz, ya da onu bulduğu gibi kabullenmeye. Sen ne düşünüyorsun bilmiyorum ancak davranışların bile şüpheli geliyordu sevgin iliklerime kadar hissettiğim doğru ama ben bile zamanında sana bu kadar uzak kalmış şimdi yanımda olmana rağmen yakınlık hissetmiyordum.

Bunun nedeni ailemin katili olmandı belkide çünkü sana tekrar aşık olmamı kabullendim. Parmağımla göğsünü dürttüm "Düşüncelerini bilmiyorum ama davranışların başkalarının önünde normal olmadığını bil!" dedim.

Alayla güldü "Ben senin hakkında her şeyi biliyorum savcı." yanağımın iç kısmını ısırdım devam etti "...sen benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun." ben mi bilmiyordum Emir...yazık çünkü sana hiçbir şey söylemedim bu zamana kadar.

En sevdiğin rengin siyah olduğunu, adliyelerde dolaşmak istediğini, mesleğini yapmak istediğini, yeraltından nefret ettiğini, boks yapmayı sevdiğini, bir köpeğinin olduğunu, klasik kitap okumayı sevdiğini, sevdiğin mevsimi ve onun altında yatan nedeni bilmiyordum ancak ben senin hayatına girdikten sonra en sevdiğin rengin beyaz olduğunu, kol düğmelerini sevdiğini, kravat bağlamayı bildiğini ancak bana bağlattığını, uyurken benim boyuma kafanı gömmeyi sevdiğini, en nefret ettiğin şey ise bana kanlı gözükmek...

Ben mi bilmiyordum senin hakkında hiçbir şey bunu bilmemek seni üzecek...kafamı salladım "Hayır,biliyorum ancak sen beni tanımayacak kadar körsün." beni değiştiren kişi sensin ama farkında değilsin.

Sağ elini sertçe masaya vurdu "Vera...sen beni kabul edemeyecek kadar korkaksın!" öfkeyle gözlerine baktım o anki sinirle "Ben mi korkağım ben seni 6 yıl boyunca karşılıksız bir aşkla sevdim sense beni aramakla o kadar meşguldün ki dibine kadar girmeme rağmen beni görmeyen senin SEN!" diye bağırdım o öfkeyle devam ettim "Çok yazık, bana yazıklar olsun ki seni sevmeye devam ediyorum GURURSUZCA, belkide bu gözler o yüzden sana nefretle bakıyordu ha Emir Kuznetsov!?" tek nefeste o kadar şey söylemiştim ki göğsüm hızla inip kalkıyordu.

Şaşkınlıkla beni izliyordu hızla göğsünden ittirdim geri sendeledi tam yanından geçiyordum ki bileğimden kavrayıp geri yerime çekilmem bir oldu beni masayla kendisi arasında bırakmıştı kaşlarımı çattım "Ne yaptığını zannediyorsun sen?!" bilmiş edasıyla güldü bu beni iyice öfkelendirdi "Ne söyledim ki bu kadar komik olan şey ne?" yüzüme yaklaştı gözlerine baktım "Ne biliyorsun benim hakkımda, beni 6 yıl boyunca karşılıksız aşkla seven kadın?" diye sordu.

Yüzüne baktım "Ben bir korkağım unuttun mu?" kafasını aşağıya eğdi gözlerime onu takip ediyordum koluna dokundum "Çekil...bana ait olmayan adam." işte o an kaskatı kesildiğini hissettim sanki onun için zaman durmuştu hiçbir tepki vermiyordu eğildiği şekilde duruyordu bir şeyler söylüyordu kafasını kaldırdı gözlerimin içine baktı "Biz neyiz Vera?" bu sefer ben ona hayal kırıklığı ile baktım sakince "Biz...olamayacak kadar lanetliyiz adam..." kafasını hayır anlamında salladı.

Yüzünü bana yaklaştırdı "Hayır, ay ışığım biz bu saatten sonra..." durmuştu ona yaklaştım "Neyiz bu saatten sonra?" diye sordum dudaklarıma yaklaştı "Sende istersen..." ne diye uzatıyordu sesi boğuktu konuştuğu an iki nefesi dudağımın arasında hissettim "Sevgilim ol." ne demişti o duyduğum şey doğru mu? O bana az önce...sevgilim mi ol dedi? Ben galiba iyi değildim şaşkınlığımı sesi böldü "Ne o savcım bunu beklemiyordun anlaşılan." demişti.

Kendime geldim "Ne kadar emrivaki bir cümle 'sevgilim ol.'" dedim güldü boğazdan gelen sesle "Benim ismim zaten Emir savcım, emir vermesem tuhaf olurdu." gözlerime baktı "Cevabın ne?" diye sordu "Evet dersem ne olur?" diye sordum "Seni öperim." dedi "Peki hayır dersem ne olur?" diye sordum bu sefer iyice yaklaştı geriye doğru eğildim "O zaman daha fazla öperim." gözlerimi devirdim kafamı sağa doğru çevirdim çenemden tutarak ona bakmayı zorladı gözlerime baktı.

İşte sana bir fırsat daha çıktı Vera sen dememiştin mi ailesi olacağım diye? Ayağına gelmişti fırsat ama tereddüt ediyordum neden oluyordu bu derin nefes aldım gece kadar siyah olan gözlerimi bana ışık veren gece mavisi gözlerine sabitledim kafamı aşağı yukarı yavaşça salladım bu evet demekti. Yani intikamıma atılan ilk adım ailesi olmak için yapılan ilk acımasız olan davranıştı onun sevgilisi olmak.