KIRIK PARÇALAR |DÜZENLEMEDE|

Zincirlenmiş Lanetli Anı

Keyifli okumalar kiraz çiçeklerim🌸

Yıldızımızı parlatmayı unutmayın🌟

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Seninle uçurumun kenarında, altında okyanusun dalgaları ve gece karanlığında buluşalım.

Gözümü bana verdiği fulardan ayırdım ona baktım "Bu..." saçıma bağladığı fulara bakıyordu saçıma uzandı gözlerimin içine baktı "Bugün daha da güzelsin gerçi güzel kelimesi yanında sönük kalıyor." sınırın yoktu içim titredi ben çok güzel bir adama aşık olmuştum.

Ancak sadece bana böyleydi diğerleri için bu durum geçerli değildi çünkü bana baktığı zaman kaybedeceği biriydim boynuna sarıldım "Teşekkür ederim." dedim aslında bu öylesine edilen bir teşekkür değildi altında yatan gerçek iyiki hayatımda varsındı...

Amcak canımda yanıyordu seninle başka bir zamanda hayatta mutlu olmak isterdim ne sen benim ailemin katili olurdun ne de ben senin ailenin katili.

Geri çekildim gözlerinin içine baktım "Artık gidelim mi?" diye sordum eli boynuma dokundu sonra gamzemin bulunduğu yanağıma baktı başparmağı ile okşadı "Gidelim." ve geri çekildi sanki söyleyeceği şeyi söylememiş onun yerine el mecbur bu kelimeyi kullanmış gibiydi emniyet kemerimi taktım.

Oda çoktan arabayı çalıştırdı yolu izliyordum kafamı cama yasladım ben kendimi onun gözleri önünde nasıl öldürecektim...gözlerim doldu nefret ettim kendimden.

Derin nefes aldım "Peki Emir bu hayatta en nefret ettiğin an ne?" dedim ona dönmeden sordum çünkü ona bakarsam ağlardım ancak sorduğum soruya cevap vermemişti bende bir daha sormadım ancak ben kendi sorduğum soruya cevap verdim "Birkaç yıl önceydi...okuldan çıkmıştım." yutkundum.

Gözlerimi kapattım ve aynı anda iki gözümden de damlalar düştü nefes aldım ancak alırken sesim titremişti zorda olsa devam ettim "O zamanlar aileme zorluk çıkarmamak için kitapçıda çalışmaya başlamıştım...okuldan çıkmış ve kitapçıya gidiyordum." dişlerimi sıktım o kadar sıkmıştım ki yüzüm ağırmıştım ancak gözlerimden de yaşlar sessizce dökülüyordu.

Bense o iğrençlik ile boğuluyordum durdum bir süre ancak devam ettim "Normal şekilde kitapçıya varmıştım ancak İsveç'e geldiğim günden beri takip ediliyordum...tabi o zamanlar bunu umursamadım keşke...umursasaydım." dedim.

Tekrar sessizce gözyaşlarım dökülüyordu makyajım akmıştı eminim düşündüm, bunu neden Emir'e anlatma ihtiyacı duyduğumu bilmiyordu ancak içten içe biliyordum bunu neden yaptığımı ancak bunu kendime kabul ettiremiyordum sakin değildim tekrar panik atağım nüksediyordu bunu fark ettim elimin tersiyle dökülen gözyaşlarımı sildim.

Nefesimi verdim "Ancak eve geri dönme saatim geldiğinde...kapatma işi o gün bende kalmıştı çünkü sahibi yaşlıydı benim de çalışmam gereken konular bir nebzede azdı...ve her şeyi yapıp kapıyı kilitledim." dedim anı gözümün önüne gelmişti.

Arabayı kenara çekti yüzümü ellerime kapattım "Yürümeye başladım ancak takip ediliyordum bu her seferinde oluyordu umursamadım çünkü bana yaklaşacak kadar yakınımda takip etmiyordu...hızımı arttırdım." derin nefes aldım ancak zorlaşıyordu "Hava soğuk ve geceydi o da benimle hızlandı tam o esnada...duvara sıkıştırdı beni..." hıçkırdım bileğime sıcak eli dokundu "...kulağıma yaklaştı boğuk ve anlaşılmayacak şekilde 'seni izlemekten yoruldum dedi.' sonra eli tenime dokundu çırpındım ittirdim ama o hiç kıpırdamadı bile." dedim ancak o an Emir'e döndüm.

Gözlerimin içine bakıyordu bir anda bana sarıldı "Ve...o an Ronald geldi adamı yakasından tuttuğu gibi kafasını duvara vurdu ancak bana dokunmak istediğinde ben...ondan uzaklaştım." dedim.Sanki ona açıklama yaparmış gibi "Bu yüzden hep...senden kaçındım." dedim

Ona sarıldım saçlarımı okşadı "Derin nefes al ben buradayım sakin ol ay ışığım." demişti buz gibi sesle "Söz veriyorum sana o gece sana bunu yaşatan kişiyi bulduğum gibi ortadan kaldıracağım." ona daha fazla sarıldım nefes aldım kafamı boynuna gömmüştüm keşke o gece beni o adamın ellerinden alan kişi sen olsaydın.