Efsun, kendisini istismar eden adamla evlendirilmeye çalışılan kimsesiz bir kızdır. Evlendiği gece hayatını karartan adamı öldürdüğü için hapse düşer. Oradayken oğlu Yiğit'i dünyaya getirir ve teyzesine emanet eder. Teyzesi aylar sonra bebeğin öldüğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. BÖLÜM: KOMPLO
Yıllar önce
Küçük kız elini kızgınlıkla tutan amcasının yüzüne bakıp kendisini sürükler gibi götürülüşüne sessiz kalıyordu. İçi acıyordu. Mutlu bir yuvası olduğuna inanmıştı hep. Her şeye rağmen güzel bir aileye sahip oluğunu düşünüyor, içten içe babasının sevgisine sarılıp mutlu oluyordu. Tek bir günde sahip olduğu yuva tuzla buz olmuş, hoyrat bir rüzgâr yuvalarını darmadağın etmişti. Babası artık hayatta değildi. O melek olmuş kendisinden uzakta bir başka alemde yeniden hayata başlamıştı.
Babası iyi insanlar cennete kötü insanlar cehenneme gider diye anlatmıştı ölümden sonraki hayatı. Eğer gerçekten sözleri doğruysa babası şu an cennette olmalıydı. Belki filmlerdeki gibi yakınında dolaşıp onu izliyor, Efsun görmese de yanaklarını okşayıp seviyordu. Babasını cennete yakıştırsa da annesini ve annesinin sevgilisini sadece cehenneme yakıştırıyordu.
Onlar Efsun'a yapabilecekleri en büyük kötülüğü yapmıştı. Onu babasından ayırmış, kimsesiz bırakmışlardı. Bu kadar büyük kötülükler yapan insanlar olsa olsa cehenneme layık bulunabilirdi. O gün polislerin refakatinde önce karakola gitmiş ardında da amcasına gönderilmişti. Efsun bu durumdan hiç hoşnut olmamıştı. Amcasını sevmiyor ve onunla birlikte yaşamak istemiyordu. Kimseye minnet etmeden küçük bir yurtta büyüse ne kaybederdi ki? Amcası görevli memurların isteğiyle karakola gelmiş ve istemeye istemeye abisinin emaneti gözüyle gördüğü minik kıza sahip çıkmıştı. Efsun küçük elleriyle tutunduğu amcasının öfkesinden ve sert bakışlarından habersiz kendisini güvenli olduğu düşünülen limana atmıştı.
Dursun Bey, küçük kızı abisinin katili olan kadının bir parçası olarak görüyor, kalbinde ona daha fazla yer vermek istemiyordu. Abisinden kalan eve ve küçük arsaya sahip çıkabilmek için küçük kızı yanında tutacak ve sözde bu malları onun yerine koruyacaktı. Bir elinde küçük çanta, diğer elinde Efsun'un titrek parmakları soluğu evinde almıştı.
Karısı Leman Hanım onun aksine Efsun'a acımış ve sahip çıkma kararını yerinde bulmuştu. İki erkek çocukları bir de kızları vardı. Efsun'un gelişiyle Burcu'ya bir kız kardeş edindirmişlerdi. Oğulları Oğuz, onu kız kardeşi gibi görse de Burcu eve gelen ikinci bir kız çocuğuna pek sıcak yaklaşmamıştı.
Efsun güzeller güzeli bir kızdı ve Burcu ne yaparsa yapsın onu kendisiyle kıyaslamaktan bir türlü vazgeçemiyordu. Sevimli çıtı pıtı yüzü, neşeli sempatik tavırları ve mavi, iri gözleriyle herkesin dikkatini çekiyor, kendisini Burcu'nun her seferinde önüne çıkarıyordu. Efsun yüksek notlar alarak tüm komşuların ve akrabaların gözdesi konumundaydı. Burcu ise tembel ve suratsız bir çocuk imajından asla kurtulamıyordu. Bu sebepten kendisini gölgede bırakan bu küçük kıza içten içe büyük bir öfke duyuyordu.
