YILDIZLARIN MELODİSİ

28. BÖLÜM: YILDIZLARIN MELODİSİ 2 DÖNENCE 🌟PİNOKYONUN SEVDASI

🎶Medya: Emre Fel (Bilmem bu yol nereye çıkar?"🎶

    Yalan kendi evlatlarını evirip çevirip kendi kazdığı alevli hendeklere atan siyah bir cadı gibiydi. Geçmişimden utanmış ve Güney'e ailemle ilgili yalanlar söylemiştim. Gerçekleri kabullenmek bana ağır geliyordu ve o zaman bu yalanın dönüp dolaşıp beni mahvedeceğini bilmiyordum. Yalancı sevgililik meselesi Kıvanç'ın saçma müdahalesiyle evliliğe dönmüştü. İşin içine Güney'in annesi de girince peynir peşinde koşarken kapana kısılan zavallı bir fındık faresine dönüşmüştüm. Artık kaçışım kalmamıştı.

    Bugün Levent'in aklanıp hapishaneden çıktığı gündü. Yaşadıklarından sonra neyse ki toparlanmış ve yeniden işinin başına geçmeye karar vermişti. Birileri bize korkunç bir oyun oynamıştı. Farkında değildik belki ama aslında büyük bir tezgahı bozmuştuk. Levent artık benim için çok değerliydi. Oğlumu bulmam için her anlamda bir abi gibi destek olmuş ve bu uğurda kendi mesleğini, işini, hayatını tehlikeye atmıştı. O hapishanede biz de dışarıda boş durmamış onu aklayacak her delillerin peşine düşmüş ve Harun Bey'le irtibat halinde olup Levent'i çıkarmanın yollarını aramıştık. Ve o güzel gün geldiğinde Melis ve ben çıkış kapısının önünde heyecanlı bir bekleyişe tutulmuştuk.

    Kapının önündeki askerler duygusuzca adım adım bize yaklaşan Levent'e baktı. Bu duruma alıştıklarını ve artık tepki vermediklerini fark edebiliyordum. Ne yazık ki aynı durumda olduğumuzu söylemek güçtü. Melis beni ardında bırakıp Levent'e doğru koşmaya başladı. Aralarındaki mesafe bittiğinde bir an bile düşünmeden yaşanılan olumsuzlukları göz ardı ederek boynuna atıldı. Onun yokluğunda yemeden içmeden kesilmiş ve epey kilo vermişti. Günlerce spor yaptığını, Levent'in karşısına en güzel haliyle çıkmak istediğini biliyor ve onun bu heyecanına ortak oluyordu. Melis Levent'e sımsıkı sarılırken Levent duyarsızlığını korumaktan bir an bile vazgeçmiyordu.
    "Bugünü ne kadar çok bekledim, bilemezsin!" dedi Melis mutluluk sarhoşu gibi cıvıldarken. Keşke Levent için de aynı şeyi söyleyebilseydim.

    Levent ondan uzaklaşıp duygusuzca "Sağol!"dedi. Öküz... Deli miydi bu adam? Melis kendisine ne yapmıştı da ondan bu kadar uzaklaşıyordu? Sanki dün tanışmışlar gibi bir mesafe, bir ukalalık, soğukluk... Hâlâ Melis'e Engin'le yakınlaştığı günün hesabını mı soruyordu? Melis dolu dolu gözlerle ardından bakarken hayretle ağzımın açıldığını, nefesimin kesildiğini hissettim. Levent bakışlarınızın arasında sarışın bir kızla kucaklaşıyordu. Melis dokunsan ağlayacak bir pozisyondaydı ve ben ikisinin kafasını birbirine geçirmemek için kendimi zor tutuyordum.

    "Bunlar ne ara bu kadar yakınlaştı ya?" Melis yutkundu. Cevap verecek gücünün kaldığını bile sanmıyordum. Levent ağlamaklı bir şekilde kendisini takip eden Melis'in yanına gelip kız arkadaşını takdim etti. "Elisa seni en yakın dostumla tanıştırmak istiyorum. Melis... Hayatım boyunca hep bana destek olan sığınağımdır." Melis dolu dolu gözlerle güçlü görünmek için çabaladı. Kız elini uzatıp onunla tokalaşmayı beklerken titrek elleri bir türlü ne yapması gerektiğini kestiremiyordu. Elisa'nın havada kalan elini yakalayıp Melis'in yerine yüzümdeki yapmacık kızgınlıkla ben sıktım.
    "Henüz şoktan çıkamadı. Levent'in çıkmasını dört gözle bekliyorduk. Bu gelişmeler biraz ani oldu." Diye geveledim. Hemen şuracıkta Levent'i gebertmek istiyordum ama ne yazık ki arkadaşımı daha fazla yıpratmaktan fazla bir işe yaramayacaktı.

    Elisa elimi samimiyetle sıktı fakat yeniden Melis'e uzatmak gibi bir hata yapmadı. Samimi, iyi yürekli bir kıza benziyordu. Ona karşı kötü bir duygu hissetmesem de arkadaşımın üzülmesine sebep oldukları için içimdeki kırgınlığa ve öfkeye engel olamıyordum. Levent ve Melis birbirlerine kızgın ve yorgun ifadelerle bakarken ortamda daha fazla durmamamız gerektiğini anlamıştım. Ortada gerçekten ciddi bir ilişki var mıydı bilemiyordum. Fakat her iki durumda da Melis acı çekecekti. Eğer bu ilişki gerçek bir ilişki ise  Melis ve Levent için yapılabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Eğer Levent'in sözde intikam almak için uydurduğu düzmece bir ilişki ise yine ikisi için yapılabilecek bir şey kalmamış demekti. Güven bir kez kırıldığında bir daha asla tamir olmazdı. Melis asla kendisine yapılan ihaneti taşıyamazdı. Hiçbir şey söylemeden bize alık bakan Elisa'nın bakışlarından uzaklaştık. Levent'e veda etmek aklımızın ucundan bile geçmiyordu.