WAJAH tegangnya aku perhatikan lama. Sebelum dia melangkah keluar dari kereta, meninggalkan aku seorang diri. Laju langkah kakiku keluar dari kereta dan berlari ke arahnya.
"Zuhal.."
"DIAM MIKAYLA HAREESA!"
Tersentak aku dengan tengkingannya. Tangan bergetar hebat. Terus tubir mata memberat.
"Saya cuma nak tahu, tujuan awak dekati saya dan rancangkan benda bodoh tu disebabkan Malikha ke?" soal aku bersama kepala yang menunduk.
"Aku tak pernah tahu kau pembunuhnya, Kayla," balas Zuhal mendatar.
"Tapi.. kenapa saya yang jadi mangsa dendam awak berdua? Apa salah saya? Kenapa saya perlu kenal dengan awak?! Kenapa hidup saya semakin kucar-kacir dengan hadirnya awak?!" luah aku. Melepaskan rasa amarah dan kecewa.
"Mikayla Hareesa. Aku pantang perempuan tengking aku. You better watch that pretty mouth of yours."
"Kau mangsa?" Dia ketawa besar.
"Aku dan keluarga aku yang menjadi mangsa kau Kayla. Siapa sangka? Dari permainan yang tak jadi, akhirnya bawa aku tepat kepada pembunuh adik aku sendiri!" Dia menghampiri aku, lalu pipi aku dicengkam.
"Aku tahu apa yang terjadi pada kita adalah satu kemalangan kerana dendam bodoh Zafir. Tapi, kau tak fikir? Takdir dan nasib menyebelahi aku. Kau nak sangkal apa lagi? Jalan terbuka untuk aku balas dendam pada kau. Dah lama hasrat untuk aku balas dendam terkubur, tapi dengan bantuan Zahra, ibu kau dan sekalipun Zafir. Aku dapat tahu semua kebenaran. Isn't it ironic?"
Pinggang aku direngkuh kuat.
"I'm the victim here Zuhal! Saya tak tahu apa yang ibu dan Zahra dah hasut awak! Tapi saya bersumpah, saya bukan pembunuh adik awak."
"Awak bukan mangsa Zuhal! Saya mangsa! Awak tak rasa apa saya rasa selamani! Ibu dan adik saya bencikan saya atas satu kesalahan yang langsung saya tak lakukan. Awak, salahkan saya atas sebab yang sama. Dan awak sedikit pun tak kisah kan tentang perasaan saya kan?"
"Awak letakkan semua kesalahan atas bahu saya seolah-olah saya yang perangkap awak! Saya tak faham Zuhal. Saya...tak faham."
Tersedu-sedu aku berkata.
"Kalau kau tak salah, kenapa kau tak mampus sekali dengan ayah kau?! Kenapa kau tak mampus sekali hah?!" Semakin erat rengkuhannya di pinggang aku.
"Saya pun berharap perkara yang sama Zuhal. Setiap hari saya berharap supaya nyawa arwah ayah digantikan dengan saya walaupun mustahil. Awak suami saya, saya tahu kita kahwin tanpa cinta, tapi tergamak awak kata saya macamtu? Saya tak salah. Kalau saya salah, saya sendiri relakan diri saya ke penjara sekarang juga."
Suaraku semakin tenggelam di bawah esakan dan tangisan. Wajah Zuhal yang semakin kabur dek air mata aku. Kejamnya dunia kepada aku. Kejamnya ibu aku. Adik aku. Suami aku. Memperlakukan aku sebegini rupa.
YOU ARE READING
DIA MILIKKU (C)
RomanceAKAN DIREVAMP TAHUN DEPAN!!! AKAN DIUNPUBLISH BILA-BILA MASA