REPLICA II

39

REEN JHAME MAVINE

"I can't believe you!"

Naiiling ako habang sabay kaming naglalakad ni Rico palabas sa ospital. Huminto ako para sumindi ng isang sigarilyo.

"It's true, he was killed because it was a self defense." Pag-ulit ko sa sinabi ko sa mga pulis nang tanungin kami ukol sa pagkamatay ng doktor. "If I didn't shoot him, he will." I added as I put my cigarette between my lips.

He heaved a sigh, "I'm very proud of—"

Natigil siya sa pagsasalita nang ibiga ko sa mukha niya ang usok ng yosi. "It was a very good idea I gave him the fake one. Kung hindi siya namatay, baka pinaplano na niya ang pagbuo sa project na iyon."

Kumunot naman ang noo ni Rico. Parang may inaalala siyang isang bagay. "Wait," he stopped me. "Nasaan ang original na design?!" He finally asked.

Napangisi tuloy ako. Hindi pala niya napansin simula pa kanina. "Nasa hangin na at naging alikabok."

"What?! Rejhine!"

Hindi na ako nagsalita. Natatawa ako habang naglalakad palayo sa kaniya. Alam kong nakasunod siya sa akin pero hinayaan ko na lang.

I took a taxi while he drove his car. He insisted me to get in on his car but I refused. Hindi naman dapat ako dumikit sa kaniya masyado. Malalang disease ang mayroon siya ngayon.

Mahal niya ako?

Kahit alam na niyang wala siyang pag-asa sa akin ay pinagpapatuloy pa rin niya ang pag-aalaga sa nararamdaman niya para sa akin kaya hanggang ngayon ay umaasa siya sa wala.

"Wait," he grabbed my arm as I tried to stepped back. There his eyes again, like a dog, trying to fool me and make me feel sorry. "Let's talk, please?"

How many times do I need to announce it to him that I won't?

"Tungkol saan?"

"Tungkol sa ating dalawa."

Tungkol sa aming dalawa? How pathetic.

Binawi ko ang braso ko mula sa pagkakahawak niya at sinubukan kong iwasan ang tingin niya. "Walang sa atin, Rico." Bigkas ko.

"Meron." Mabilis na sagot niya. "Alam kong meron. Alam kong mahal mo rin ako. Hindi mo lang maamin, naiintindihan ko. Please, bigyan mo ako ng chance. Bigyan mo ng chance ang relasyon na ito."

My eyes narrowed. What kind of mentality does he have right now? Nakakaawa ang tulad niya. "Wala akong pagmamahal na nararamdaman sa iyo at kahit saan."

"Why?! Bakit ganiyan ka? I have loved you! Hindi mo ba ako naririnig? May sira ba iyang tainga mo?"

"Ikaw ang may sira sa atin."

Napaupo siya. Parang nawawalan na talaga siya ng pag-asa.

"Nandito lang ako para sabihin sayo ang tungkol sa design mo at kay Doctor Redge, nothing more than that. From now on, I am Reen Jhame Mavine and you are just the son of the vice mayor. You don't know me and we are strangers."

He shook his head many times. Sinusubukan niyang huwag pakinggan ang mga sinabi ko. Para siyang bata. "Huwag kang magsalita." He mumbled it between his headshake. "Hindi ka ba nasasaktan? How can you let someone who used to be your husband just be a stranger to you?"

Hindi ako nakaimik. Hindi ako makapaniwala na ganito pala katindi ang katangahan niya.

Ihinilamos niya ang sarili nitong palad sa mukha niya pataas sa buhok niya saka siya napasandal. “I can't believe myself.” he murmured. “Just tell my can't you love me like I do?”