[ Seri 1 ] MAFYANIN GÜLLÜ

1. Bölüm =🌹 GÜLLÜNÜN DOĞUŞU 🌹

Gül 🌹

ben Gül hayattım boyunca zorluklarla karşılaşmış Gül. annesi babası trafik kazasında kaybetmiş Gül..

ben lise sona giderken annem ve babamla mütevazı evimizde yaşıyorduk. o zamanlar bunun değerini o bilemedim orta gelirli bir ailenin kızıydım aynı zamanda benim de bir kız kardeşim vardı adı elif ti .

benim o zamanlar hayallerim umutlarım vardı üniversite hayalim filan şimdi bakıyordum da hepsi hayalde kaldı .

bu olayların en başı babam ile annemin trafik kazasında kaybetmekle başladı o günden sonra hayatım asla eskisi gibi olmadı.

Babam ile annem Rize ye bizim memlekete gidiyorlardı dedem vefat etmişti.

ben ve kız kardeşim evde tek kaldı. o akşam annem ile Babam gelmedi 1 gün geçti hala haber yok . daha sonra teyzem aradı. ikisi de oracıkta canlarını vermişti ler. ne kadar telefon başında kaldığımı bilmiyorum en son kız kardeşim beni dürterek kendime getirmiştim. kız kardeşim bana umut dolu bakışları ile bakıyordu. Ona nasıl diyecektim anne baba gitti gelmeyecek diye ben ona ne diyebilirdim ki 5 yaşındaki bir çocuğa bu nasıl denirdi .

....

o haberi aldıktan sonra bize teyzem ler amcamlar dayımlar halamlar gelmişti . helva dağıtıldı. Kuran okundu . her kez odama gelip beni teselli ediyordu benim ise gözümden tek damla yaş akmıyordu babaannemin feryat sesleri hala kulağımda sağa sola bayılıp duruyordu. kardeşim ise olacaklardan habersiz bir şekilde ortalıkta geziniyordu. ama gülmüyordu. sadece geziniyor du .

annemi babamı toprağa verirken onları son görüşümdü bu benim onları . ondan sonrası kara toprak.

annemi babamı toprağa defnetik . hoca sure okumaya başladı . ama ben hala ağlamıyorum. teyzem yanıma gelip bana
" Yavrum sıkma kendini. ağla dök içini." dedi . herkezin benim kendimi sıktığımı düşünüyorlardı ama öyle değildi.

herkezin başınız sağolsun demesinden sıkılmıştım.

eve gittik . bütün aile bizim evdeydi şimdi tek sorun bu çocuklara kim bakıcak tı . herkez anca teselli etsin . icraata gelince 'yok ben alamam. '
' ben bakamam ' , ' bizim ev küçük ' kimse düzenini bozmak istemiyordu haklıydı lar iki yetim çocuk nerde kalacaktı .
en son babaanneme karar verildi . babaannemin evinde kalacaktık . teyzem valizimi hazırlamaya başladı .
o zaman küçük kardeşim yanıma gelip .
o peltek sesi ile " abla anne baba ne zaman gelecek. Ben onları çok özledi.

o an bütün gözyaşlarım kendini serbest bıraktı . kardeşimi kucağıma aldım o bana sarılıyordu bense onun o minnacık kollarında ağlıyordum . şimdi anlamıştım neden önceden alamadığımı meğersem önceden kabullenmemiştim bir tarafım ölmedi her an gelir diyordu . ama şimdi bunu küçük kız kardeşimden duymam bu gerçeği kabulenmeme neden olmuştu ..

göz yaşlarımı silip ." ablacım anne ile baba artık yok .
kardeşim " ama abla anne ile babalar ölmez ki onlar çocuklarını bırakmaz. "

ne kadar zeki bir kardeşim olduğunu bir kere daha hatırladım .

- Evet anne babalar asla gitmez onlar bizim her zaman kalbimizde olurlar onlar ."
minicik elini alıp kalbine götürdüm " burda sen onları ne zaman özlersen ne zaman onlara ihtiyaç duyduğunda buraya dokun onlar her zaman burda olacaklar .

Elifin elini bırakınca bana gülümsedi . belki daha yaşı küçük olduğu için pek duygulanmamıştı aklı kesmiyordu .

bana kocaman gülümseyerek elimi alıp kalbime koydu " sende öyle yap abla o zaman annem ve babamı özlemen geçer.