[ Seri 1 ] MAFYANIN GÜLLÜ

23. Bölüm = SENİ BULDUM

40 gün sonra....
peşiğin kenarına geçtim alpaslan sandığımdan daha inatçı bir bebekti geceleri uyumaz gündüzleri uyurdu hal böyle olunca benim de uyku düzenim karışmıştı.

cemilyeye ne kadar teşekkür etsem azdı en zor zamanımızda bize evini açmıştı . bende çalışmak istiyordum ama alpaslana ve elife kimse bakamazdı .

alpaslanı kucağıma aldım onu pışpışlarken içeriye elif gelidi "ablaa bak resim çizdim " alpaslanı peşiğine yatırdım.
Resimde 5 kişi vardı . ben elfi ve beni hemen anlamıştım 5 . Kişiyi sorunca .
" Kader abla .." dedi.
Kader ablanın adını duymak canımı acıtıyordu.

Elifi kucağıma alıp uzun uzun öptüm anne olduktan sonra elife eskisi kadar kızmıyordum.

" burda olsaydı çok sevinirdi." Dedim

Elif dudak bükerek " Beğenirdi dimi? ".
Başımı salladım " hemde çokk "
Ablacım ."

Konuyu değiştirmek için alpaslanı gösterdim ." Gel alpasanı sevelim ".
Elif koltuğa oturdu bende Alpaslanı alıp elifin kucağına verdim elif alpaslanın ellerini tutup öptü . Ben onları izlerken odaya cemile geldi " vay vay vay bensiz ha ." Elifin yanına oturarak " oy benim paşam ... teyzesi yesin seni ne tatlı şeysin .."

Elif " abla ben onun teyzesiyim öyle dimi?"

" evet ablacım..."

Alpasan ağlamya başlayınca elifin kucağından aldım ayakta pışpışlarken kapı çaldı cemile kapıya bakarken bende etrafta tur atıyordum . Elif eline boya kitabını alıp salona geçti. Alpaslan uyayacak gibi değildi . Onun ile beraber solana geçtim . Nergisin yüzü bembeyaz dı . Koltuğa oturup " Eee eee eeee" nergis paltosunu asıp yanımıza oturdu bu kadar sesiz olması hiç hayra alamet değildi .

" Hayırdır nergis hastamısın. " nergis lafımın üzerine " Yok .. yorgunum sadece. "
Cemile " gül patron ne zaman işe başlayacağını soruyor.?"

" alpaslanı kime bırakabilirim ki.?
Cemile "
Cemile "doğru "

Nergis " Şey ... ben bakabilirm .." fısıltılı çıkan sesi evde yankı yapmıştı.

Cemile " sen işten mi çıktın ."

" evet ..."

Cemile nergisin yanına oturdu . Ortam gerilirirken .

" Cemile bir sakin ol nedenini soralım ."

Cemile " Neden sorucam ki hanfendi kesin keyfinden çıkmıştır yoksa neden çıkmıştır ki .?"

Nergis ayağa kalkarak " ben isteyerek filan çıkmadım o şerefsiz adam benden kötü şeyler istedi bende çıktım ."

Nergis odaya giderken cemilenin siniri geçmiş gibiydi .

" keşke bu kadar kızmasaydın?" Dedim .

Cemile " ne bilim ya .. beklemiyordum. "

alpaslana baktığımda çoktan uyumuştu . Onu alıp odaya geçtim peşiğine yatırıp uzaktan ona baktım siyah ufak saçları kocaman yanakları hepsi kadir ile benim birleşimimdi.
Babasız büyüyecek olması çok kötüydü bende mutlu bir evim sevdiğim biriyle yaşamak isterim ama pavyona düştüğüm an bu hayal artık ulaşılmazdı . Alpaslan benim şansım olmuştu.

Onu uyuttuktan sonra içeri geçtim.
Nergis ile cemile hala konuşmuyorlardı.
Cemilenin dediklerini onayalamasamda nergisten herşey beklenir .

Koltuğa oturup " Madem nergis çalışmıyor ben çalışırım. Nergis te alpaslana ve elife bakar." Dedim .

Cemile ağızından içinden bir şeyler mırıldandı nergis bana dönerek " Olur. Bakın bana güvenmediğinizi biliyorum ama ben kötü biri değilim. "