Karun'u hava alanına kadar eşlik etmiştim . Bana yaptığı her yardım için minnettardım. En zor zamanımda Rusya'dan tereddüt etmeden gelmişti .
Arabama binip eve doğru sürdüm . Hava kararmaya başlamıştı. Camı açıp soğuk rüzgar yüzüme bir tokat gibi çarptı . Aklımdaki düşünceler beni yiyip bitiriyordu . Herksin korktuğu Kadir zayimoğllu oğlunu ateşlerin kucağından alamamıştı. Direksiyona bir kaç defa sert bir şekilde vurdum . Kaza etmek umurumda değildi . Belki hayat benim mutlu olmamı istemiyordu Belkide bu yüzden sevdiğim herkesi yanına almıştı. O An aklımda koca bir ses yankılandı ya güle bir şey olursa .?
Ben lanetli miydim .?
Evde beni neyin bekleyeceğini bilmiyordum . Ama tek istediğim güle sarılmaktı . Her anlamda çok yorulmuştum. O şerefsizi öldürdüğüm halde içimdeki ateş son bulmuyordu . Evlat acısı kadar büyük bir acı yoktu .
Eve vardığımda . Korumalara aracın anahtarını verdim . Evdeki korumaları iki katına çıkarmıştım. Bir olayı daha kaldıracak güçte değildim.
Evin içine girdiğimde cemilede merdivenlerden aşağıya iniyordu . Elindeki yemek tepsisi olduğu gibi duruyordu . Bu görüntü hiçte hoşuma gitmemişti. Cemile beni görünce tutuğu tepsiyi daha sıkı tuttu .
Cemileye doğru yaklaştım . Tepsiye baktım . " Gülün yemeğimi ." dedim.
Cemile başının sallayarak." Evet . " Cemile bir şey demek istiyormuş gibi bakıyordu ." bir şey mi. Var Cemile.?"
Cemile ." Evet .! Of Kadir bey bakın ben gülü hiç iyi görmüyorum. Alpaslan'dan sonra çok çöktü bu bir hafta boyunca içine kapandı kız . Çok korkuyorum Kadir bey . Ne yemek yiyor ne de konuşuyor . Ona bir şey olmasından çok korkuyorum. " dedi . Ve yanımdan hızla uzaklaştı .
1 hafta boyunca ondan uzak kalmam çok büyük bir hata olduğunu şimdi anlamıştım.
Karun'un da dediği gibi bizim yaramızı bizden başka kimse kapatamazdı .
Yukarıya doğru çıkarken ayaklarım geri geri gidiyordu.
Odamızın kapısını hafifçe açıp içeriye baktım .
Gül Camın yanında duran tekli koltukta oturuyordu . Arkası bana dönük olduğu için geldiğimi fark etmemişti. Yavaş adımlarla yanına doğru yürüdüm . Yanına gittiğimde ayaklarına karnına çekmiş oturuyordu .
" Gül .?"
Gül kafasını yavaşça kaldırdı.
Gözlerinin içi kıpkırmızıydı rengi bembeyaz olmuştu . O an tanıdığım kadın yerinde bambaşka bir kadını benzemişti. .
Gülün ışık saçan gözlerinde kocam bir acı vardı .
"gülüm neden yemek yemiyorsun "
Gülün gözleri kapanıp açıldı "istemiyorum " dedi umursamazca .
Onun bu halleri beni daha çok kahrediyordu .
Yere diz çöktüm ellerimi gülün eline koydum . Gül kafasını cama çevirdi .
" gül . Yapma böyle. Biliyorum ne dersem deyim oğlumuz geri gelmeyecek . Ama senin kendine dikkat etmen gerek ." dedim .
Gül hala bana bakmıyordu ama yanağında göz yaşı görmüştüm . Gülün elini dudaklarıma götürüp öptüm .
Bende ağlayacak seviyedeydim.. " gül böyle yapma lütfen . Cemile dedi yemek yemiyormuşsun ." istemsizce gözümden bir damla yaş aktı . " gülüm oğlumuz gitti . Bari sen beni bırakma . Benim senden başka kimsem kalmadı gül ." Dedim acı içinde .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
[ Seri 1 ] MAFYANIN GÜLLÜ
Romancebir pavyon gülü ile zalim bir mafya babasının aşkı . gül kardeşine bakmak zorunda olan bir kızdır. babası ile annesi trafik kazasında ölmüştür . babasından kalan bir borçları olduğu için gül kötü yollara düşmüştür. erken yaşta eğitim hayatını s...