[ Seri 1 ] MAFYANIN GÜLLÜ

49. Bölüm = Anne Baba

Şarkı = ay tenli güzel kadın , altüst olmuşum , kül .

Gül

Elif bağırarak tuğraya gerçeği söylüyordu .

Hayır bu böyle olamazdı . ! Bunu böyle öğrenemezdi .

Elif bizim yaptığımız bütün çabaların hepsini bir kaç dakikada mahvetmişti .
Biz nasıl söyleriz. Nasıl anlatırız diye düşünürken birde bunun üstüne terapi alırken .

Elif bağıra bağıra bu senin annen bu senin baban demişti .

Ellerim titriyordu.
Karşımdaki çocukta aynı şekilde bana bakıyordu .

Gözlerindeki hayal kırıklığı barizdi.

Alpaslan benden bir açıklama bekliyordu ama ne diyebilirdim ki o benim oğlumdu . Ben onun annesiydim .

Gerçek buydu' o benim Kaybettiğim oğlumdu .'

Ama bu benim içindi o ise bizim onu bıraktığımızı zannederek yıllarını kine öfkeye bırakmıştı .

Ona dokunmak isteyince Alpaslan bir adım geri çekildi.

Şuan sinirden ne yapacağımı bilmiyordum . Elife baktığımda bana gülümsüyordu.

Kendi kardeşimin beni anlaması gerekmez miydi . O da çocuktu ben onu incitecek kaçınmıştım .

En acı şeyleri bile gülümseyerek anlatmıştım. Elif ise acımasızca bir çocuğun yüzüne bunları söylüyordu.

O benim tanıdığım Elif olamazdı .
Ona ben ve kadir güzel bir dille hazır olduğunda söyleyecektik .

Elif ise çareyi söylemekte bulmuştu.
" Tuğra. " dedim yutkunarak .

Alpaslan geri geri giderken gözlerinin dolduğunu gördüm .

Donmuş bir şekilde bana bakıyordu. Duyduklarını idrak etmeye çalışıyor gibiydi .

Elif tam ağzını açacakken . Bağırarak ." Sus Elif ! ağızından tek kelime çıkarsa .
Kardeşim demem seni döverim ." dedim .

Elif gözümdeki öfkeyi görerek sustu .
Ben yavaşça onun önünde eğildim .
Elini tutmak istedim ama yapamadım . cesaret edememiştim .

" Tuğra. ? tuğracığım . " dedim .
Alpaslan bana baktı ama
Hiçbirşey demedi .

" bak tuğra . Bunları böyle duymanı istemezdim. Ama ben senin annenim. " dedim.

Tuğra bir anda beni iterek geri çekildi. " Hayır annem değilsin ! Sen beni bıraktın! ." dedi .

Ayağa kalkıp ona doğru gittim. ama her yaklaştığımda geri gidiyordu .

" Yapma ne olur . " dedim sesimde çaresizlik vardı . Onu nasıl sakinleştireceğimi bilmiyordum.

Tuğra masanın üzerindeki bardağı alarak bana doğru attı.

Bardak bana ulaşamadan ayağımın dibinde kırıldı.

" Değilim ! BEN SENİN OĞLUN DEĞİLİM . ! " Dedi ağlayarak .

Göz yaşlarımı akıtarak ." Özür dilerim . Seni bunca zaman bulamadığım için özür dilerim. " dedim sessizce .

Alpaslan koşarak . Mutfaktan çıktığında bende onun peşinden koştum. Alpaslan odasına girdiğinde geç kaldığım için çoktan kapısını kilitlemişti .

Kapıyı açmaya çalıştım ama açılmadı . Endişeyle " Tuğra. ? Aç lütfen. Konuşalım ." dedim .

Tekrar denedim ama açılmadı .
" Tuğra bari ses ver iyimisin .? Tuğra.?"
Her geçen saniye içimde büyüyen korku artıyordu .