[ Seri 1 ] MAFYANIN GÜLLÜ

22. Bölüm = GÜÇLÜ ASLAN

Doktor " Biraz daha zorlayın kendinizi !"

" Ahh !!"

Doktor geri çekildiğinde bebek ağlamıyordu sesler bekledim ama yoktu .
Doktor direk bebeğimi başka doktora verince zorla kafamı kaldırdım ." BEBEĞİM NEDEN AĞLAMIYOR !" Dedim hızla içim içime yerken

Doktor " " Erken doğum olduğu için Akciğerleri pek gelişmedi bir süre küvezde kalıcak" Doktorun dedikleri ile kalakaldım .
Hemşireler beni odaya getirince berbat durumdaydım bebeğim yaşayıp yaşamıyacak mı belli değili . Odaya nergis ile elif girdi .

" abla iyimisin bebek nerde " nergis elifin kolunu tutarak " elifçim ablanın yorma olurmu bak şu koltukta uyu istersen ."

Elif yanağımdan öpüp koltuğa oturdu. Nergis yanıma geldi " Geçecek herşey ."

Göz yaşlarımı elimin tersi ile sildim " Geçmiyor nergis ! Ben daha ne ile sınanıcam bilmiyorum annem babam kader abla şimdi oğlum ! Hepsi gidiyor ben artık dayanamıyorum.!"

Nergis " Sen doğumhanede iken ben kader ablanın yanına gittim ama yoktu büyük olasılıkla gömdüler ."

Ağlamaktan gözümde yaş kalmamıştı " bu hayata kimsesiz gitmek istemiyordu şimdi bir mezarı bile olmayacak ". Dedim içimi çektim.

" Hayat bu gül ölümler yaşamlar..."

Odanın kapısı açılınca içeri cemile girdi cemile de benim gibi ağlamıştı yanıma gelip bana sarıldı " arkadaşım çok üzgünüm.."

Nergisin oturduğu yere oturdu" Dayanamıyorum cemile "
Cemile saçlarımı severek " Ben yanındayım tamamı oğlun iyi olacak "

" oğlum ağlamadı cemile! onu küveze aldılar yaşayıp yaşamayacak mı onu bile bilmiyorum bir defa bile göstermeden aldılar benden !"

" sen bir toparlan oğlunu göreceğiz tamam'mı ."

" kader abla.."

Cemile ağlamamaya çalışsada oda ağlıyordu " biliyorum nergis her şeyi anlattı "

" bütün sevdiklerimi kaybetmek benim kaderim mi cemile ? Ben olmasam kader abla ölmeyecekti . ".

" Böyle deme ... şimdi senin güçlü durman lazım gül . En önemlisi bebeğin için ."

" olamamıyorum .."

Cemile yüzüme ellerini koydu
" olucaksın ."

.....

Bir kaç defa ayağa kalkmak istedim ama canım çok acıyordu doktor bunun normal olduğunu söylese de benim oğlumu görmem lazımdı şuan en çok bana ihtiyacı vardı.
Nergis ile elif koltukta uyuya kalmıştı cemileyse kantine gitmişti . Battaniyeyi kenara çektim çıplak ayaklarımı umursamayıp yere bastım yataktan destek alarak ayağa kalktığımda karnıma ince bir sızı saplandı .

Tökezleyerek dışarı çıktım . Bebeklerin olduğu bölüme bakıp en yakın asansör ile aşağıya indim bir elim kalbimde ilerlerken uzun bir camın önüne geldim benim gibi bir kaç kişi daha vardı . Bebekleri gördüğümde isimsiz sadece bir bebek vardı o benim bebeğim di gözümden yaş akarken cama yaklaştım o küçük bedeni hortumlar kaplydı keşke onun yerinde ben olsaydım cama elimi koydum. Fısıltılıyla " Bebeğim annen geldi .. sana yuva olamadığım için özür dilerim ... n'olur iyi ol ." Dedim yalvarır bir ses ile

" gül !"

Cemilenin sesini duydum ama tepki vermedi Hızla yanıma geldi " neden ayağa kalktım canın acımıyormu , ayakların da çıplak "