[ Seri 1 ] MAFYANIN GÜLLÜ

45. Bölüm = Darp

GÜL .

Ben her zaman sevdiklerimle sınanmıştım .

Önce ailemi kaybettim yetmedi kardeşimi kurtarmak için pavyonlara düştüm orda annem gibi olan kadın beni korurken benim yüzümden kaybetmiştim. Dost zannettiğim insanlar arkamdan vurmuştu. Yetmedi kendi öz oğlumu öldü olarak 5 yıl boyunca ayrı kalmıştım .

Bu acıların her birinde ölmek istedim bir daha mutlu olamam zannetim . Ama her defasında bir mucize beni ayağa kaldırıyordu .

Şimdi ise oğlumdan ayrı olduğum 5 seneye üzülüyordum .

Hala yerde ona bakıyordum gerçekliğini kafamda oturtmaya çalışıyordum.

Bunca yıldan sonra bana gelmişti.

kundaktaki gördüğüm bebeğim şimdi 5 yaşında bir çocuktu . İlk defa göz yaşlarım mutluluktan akıyordu.

Alpaslan bir bana birde kadire baktı. Ben hala ad mevzusundaydım.

Kadire baktığımda gözlerinden her şey anlaşılıyordu . Ona bizde ne varsa hepsini almıştılar . Çocukluğunu, kimliğini ve ailesini .

cemileye baktığımda . Oda bizim gibi şaşkındı ellerini ağızına koymuş gerçekliğini ayırt etmeye çalışıyordu.

Kadir cemileye dönüp " Tuğra sen şimdi içeri geç geliyoruz ."

Cemile kadirin onun adınızı demesi ile afallamıştı. Yavaşça yanımıza gelip Alpaslan'a döndü . Onun omuzuna elini koyarak içeri yönlendirildi ..

Alpaslan gidince elimi yüzüme koyup ağlamaya başladım .kadirde arkadan bana sarıldı .

" Kadir oğlumuz yaşıyor .," dedim hıçkırıklarımın arasında .

Kadir saçlarımı öpüp " öyle gülüm . Allah bize onu bağışladı. "

Şuan ona gidip sarılıp ağlayasım geliyordu . " kadir oğlumuzu nasıl buldun ." dedim.

Kadir " bunu sonra konuşalım şimdi gidip oğlumuz ile vakit geçirelim ." dedi . Önce Kadir ayağa kalktı onun yardımı ile bende kalktım .

Elimle göz yaşlarımı sildim .

Solana geçtiğimizde Alpaslan'ın beşiğin yanında durduğunu fark ettim . Onu görmek kalbimi yerinde çıkaracak kadar hızlı atıyordu.

Kadir bana yaklaşıp. " Gülüm ona Alpaslan değil de şimdilik Tuğra de ona bu adı koymuşlar. "

O an öyle bir kalbim sızladı ki benim koyduğum ad yerine başka bir ad vermiştiler . Mecburen başımı sallamakla yetindim .

Alpaslan'ın yanına gittim . Alpaslan dikkatlice uyuyan İrem'i izliyordu .

Sessizce ." Çok tatlı değilmi ." dedim . Alpaslan kafasını yukarı kaldırıp bana baktı. O bana her baktığında kadiri görür gibiydim . Bire bir kadiri doğurmuştum .

Alpaslan hiçbirşey demeden yanımdan uzaklaştı. Onun bana böyle yabancı gibi davranması beni üzüyordu . Kendi oğlum bana yedi kat yabancı gibi davranıyordu .

Alpaslan kadirin yanındaki koltuğa oturdu .

Elindeki sapanı elinden bir an olsun ayırmadığını fark ettim . Yüzümdeki hüzünü sildim . Gülümseyerek. Alpaslan'ın yanına gittim . Yanındaki koltuğa oturup .

" Alpaslancığım karnın acıktı mı?" diye sordum. Alpaslan kızgın gözlerle bana baktı . Hızla ayağa kalktı .

Bağırarak. " Benim adım Alpaslan değil ! TUĞRA! " dedi ..