Yorumlarınızı bekliyorum efenim...
İpek'in evine girdiklerinde Murat kızı tutuyordu belinden. İpek basabiliyordu ama yine de sarmak lazımdı. Salona geçmeden odasına götürdü kızı.
"Üstünü değiştir. İlk yardım çantan nerde?"
"Salonda koltuğunda altında."
"Ayağının üstüne basma." Kapıyı çekip salona gitti. "Ne gada da şirin ve boş bir ev."
"Seni duyuyorum üsteğmen."
"Sus, çabuk ol."
Öznur yere bir sofra bezi serip lokum kutularını üstüne taşıdı Mete'yle. Yanında ki poşetlere minik kutular vardı henüz katlanmamış bir şekilde.
Murat ilk yardım çantasını bulup koltuğun üstüne koyduğunda telefonunu açtı. Çünkü çalıyordu.
" Efendim abi."
"Nerdesiniz oğlum?"
"İpek'in evimdeyiz abi, gelin."
"Acıktık biz."
"Pizza aldık."
"Hah tamam. Başka bir şey alınacak mı?"
"Bilmiyorum ki dur sorayım... Hemşire abimler geliyor ne alsınlar?"
"Bir şeye ihtiyaç yok. Çay, kahve var."
"Baklava alsana abi, yeriz. Lokum kutulayacağız uzun sürer."
"Tamam. On dakikaya oradayız."
İpek üstüne mor, bol bir takım giymiş, saçlarını havluya sarmıştı. Murat ellerini tutarak götürüp koltuğa oturttu. Ayağını uzatıp ucuna oturdu. Şişiyordu.
"Çay suyu koydum" dedi Öznur. "Eldiven var mı İpek? Lokumlara el değmesin."
"Mutfağa git, ilk dolabı aç orada şeffaf olanlardan var."
Murat bileğine İpek'i verdiği spreyi sıktı. Sonra bir uzun bandaj çıkardı poşetinden. Onu bileğine dolamaya başladı nazikçe.
Mete - "İyi ki koltuklar var."
"Benim evimde her şey var ya, niye öyle diyorsun?"
"İpek evin yarısı boş. Kışın boş ev ısınmaz. Halı yok. Donarsın ya."
Bandajı iki tur da ayağının altından geçirip sabitledi.
"İyi mi?"
"İyi."
"Çorap giydireyim sana."
"Ben alırım. Makyajımı temizleyip, ojelerimi sileceğim."
"Dikkat et."
İpek ayağa kalkıp odasına gitti tekrar. Oradan banyoya geçti. Telefonu çalınca odaya dönüp telefonu aldı. Ceyhun arıyordu.
Biraz sonra Darhanlar gelmişti. Mete kapıyı açtı onlara.
"Uy dondum" diyerek girdi Nuray.
"Üstünü değiştir. Ben bir ellerimi yıkayayım."
Nuray kapıyı vurarak odaya girdi, Darhan misafir banyosuna girmişti.
"Yardıma ihtiyacın varsa geleyim. Ya da alayım seni burada yapalım" diyordu Ceyhun. O bilirdi bu akşam İpek'in bu işi yaptığını.
"Yok ya. Öznur ve amca oğulları var yanımda."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞİNE MESKEN
Literatura Femininaİpek yetim ve öksüz bir asker kızıdır. Ailesinin kaybı onda büyük bir travma yaratır. Bir gece kız arkadaşıyla dışarıya çıktığında genç ve yakışıklı bir adamla tanışır. Bütün geceyi onunla geçirir ve sabahında onun asker olduğunu öğrenir. Ondan kork...
