Benim için delirecek tek adam Yunus abimdi ama onun her şeyden hep sonradan haberi olurdu. Çok sinirliydi. Eminim haberi aldığında ölüyor olduğumu düşündü. Biz bunu konuştuk üstelik.
"Abi otursana biraz."
"Ben oturmak istemiyorum İpek. Söyle kimdi o?"
"Ama sakin olmuyorsun."
"Sen benimle dalga mı geçiyorsun İpek? Vurulmuşsun ya! Kim yapar bunu? Neden? Sen kimseye bile isteye zarar vermezsin, kimsenin seninle bir sorunu olamaz. Haberi aldığımda neye uğradığımı şaşırdım."
"Sen nerden haber aldın?"
"Turan komutan aradı."
"Turan amcayı kim aradı?"
"Ben" dedi Darhan abi. "Ona sürekli rapor veriyorum ya İpek."
"İyi de o neden Yunus abimi aradı? Normalde yapmaz, ben söylerim diye karışmaz."
"Artık ne yaptıysan adama. Konuyu dağıtma."
"Gel abi, hadi otur yanıma. Anlatacağım valla."
Üzgünce gelip oturdu yanıma.
"Abi ölmedim."
"Ölebilirdin!"
"O an hiçbir şey düşünmedim inan bana. Tek bildiğim doğru olanı yapmaktı."
"Kim İpek!"
"Söylersem ona bir şey yaparsın."
"Doğduğuna pişman edeceğim evet."
"Ama ben bunu istemiyorum. Onun sağlıklı düşünmediği bir andı ve hayatı tehlikede olan bir askerdi. Beni tanıyorsun, herkesten iyi bilirsin. Lütfen kim olduğunu sorma. Unutalım gitsin."
"O kadar kolay değil."
"Ama iyi tarafından bakabiliriz abiciğim."
"Bunun iyi tarafı ne İpek? Şans eseri hayatta kalman mı?"
"Hayır. Artık korkularıma meydan okuyacak kadar güçlü hissediyorum kendimi."
"İpek" dedi ellerimi tutarak."Beni kandırma."
"Çok ciddiyim. Sırf korkum yüzünden mutlu anları ıskalamamaya karar verdim."
"Nasıl?"
"Bilmiyorum. Rüyamda annemi ve babamı gördüm. Ben onları ilk defa bu kadar net gördüm abi. Sonra uyandım ve yapabileceğimi hissettim."
"Buna en çok ben sevinirim. Deliririm kızım mutluluktan."
"Bir musibet bin nasihatten iyidir diyeceğiz değil mi?"
"Söz veremem ama kendimi tutmaya çalışırım."
"Tamam. O kötü biri değil, küçücük çocukları var. Hayatı mahvolsun istemiyorum zaten alt üst olmuş durumda. Ben ölmüş olsaydım o zaman istediğini yapabilirdin ama ölmedim ve doğrumu savunuyorum."
"Senin doğrularından bana gına geldi ama söyle bana İpek. Gerçekten yuva kuracak mısın?"
Bunu Darhan abinin yanında söylemesem iyi olurdu ama Yunus abimi de sakinleştirmem lazımdı.
"Evet" dedim utanarak.
"Haaa" dedi Darhan abi kapıya yönelirken.
Kafalarımızı çevirip "Olduğun yerde kal"dedik abimle aynı anda. Darhan abi uslu uslu olduğu yerde geri döndü. Abim bana dönüp sevinerek sıktı ellerimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞİNE MESKEN
Literatura Femininaİpek yetim ve öksüz bir asker kızıdır. Ailesinin kaybı onda büyük bir travma yaratır. Bir gece kız arkadaşıyla dışarıya çıktığında genç ve yakışıklı bir adamla tanışır. Bütün geceyi onunla geçirir ve sabahında onun asker olduğunu öğrenir. Ondan kork...
