උරුමක්කාරයා
සියෙල් අයියත් එක්ක එලියට ගියා . අහල්‍ය ආයෙම මල් පැල වගයක් බදා ගන්නකොට පැයක් දෙකක් නිදා ගත්ත මම ආයෙමත් පාඩම් කරන්න පටන් ගත්තා .
ඉරිදා පාන්දර යන්න හිටපු අයියා අන්තිමට සියෙල් හින්දම සදුදා පාන්දර පිටත් වෙනකොට අපි ස්කෝලෙ යන්න ලෑස්ති උනා . මේ බදාදා ඉදන් අපි අල්ලපු වැටට යන්න ඕනේ .
මට නිදිමතයි . බස් එකේ උඩ පොල්ල අල්ලගෙන හිටපු මගේ මුලු ඇගේම බර දීලා ඔලුව ත් ඒ අතටම තද කර ගත්තෙ ඇස් දෙක දැවිල්ල නිසා .
"ops !! තව ටිකෙන් වැටෙනවා "
බස් එකේ ගහපු බ්‍රේක් එකට තනි අතින් එල්ලිලා නිදි කිර කිර හිටපු මම ඉස්සරහට විසික් වෙන්න ගියත් . එහා පැත්තෙ එකා මාව උගෙ ඇගට හේත්තු කරගෙන මගේ ඉණ වටේ අත පටල ගෙන මගෙ කන ගාවින් එහෙම කිව්වා .
ඇමති පුතන්නඩියා ! කටහඩින්ම අදුර ගත්ත මම ඌ දිහා රවලා බැලුවා . මූත් නැති තැනක් නෑ .
"මාව අතෑරපන් "
"ආයෙ වැටෙයිද දන්නෙ නෑ . "
ඌ නක්කලේට හිනා වෙලා කිව්වම මන් ඌ දිහා කන්න වගේ බලන් හිටියා ..
"ක්.හ්ම් . . හරි ඉතින් ඔහොම් බලන්න ඕනෙ නෑනෙ .. ඔන්න මන් අතාඇරියා " උගෙ කලබල ඇස් එක්කලා මගේ ඉණ අත ඇරලා එතනින්ම ශීට් එකෙන් අල්ල ගත්තේ මාව උගෙ අත අස්සට කොටු වෙන විදිහට .
ඊට පස්සෙ උගෙ කතාවක් තිබ්බෙ නැති තැන මාත් අහල්‍ය ඉද ගත්ත තැන ඉන්නවද කියලා සැරෙන් සැරේට බලන ගමන් ජනේලෙන් එලිය බලන් ආවා . බස් එකේ සෙනග පිරිලා . යුනිෆෝම් එක මැදගෙන ඇදන් ආවේ අපරාදෙ කියලත් හිතෙනවා දැන් . හතර වටේම ඉන්න උන් ෆර්පියුම් නාලා ඇවිල්ලා ඒ සුවදට ඔලුව කැරකෙනවා .
අද නම් මහ කාලකන්නි දවසක් !
ඒ සැර සුවදවල් අස්සෙ මට හුරුපුරුදු නිවිච්ච දේවදාර සුවද ටිකෙන් ටික දැනෙන්න පටන් ගත්තා . ඒ සුවද ම නිවීමක් . මේ සැර සුවදවල් අස්සෙ පවා ඒ සුවද වෙන් කරල අදුර ගන්න තරම් මන් ඒ සුවදට පුරුදු වෙලා .
මට හිනාවක් ගියා . හිතට දැනෙන සැනසීමත් එක්ක ලා මට ඉබේටම හිනාවක් ගියා .
