"අප්පච්චි!! " එකම එක වචනයක් ඌ මිමිනුවා ...
හැබැයි ඒ වචනේ මාව බීරි කරලා දැම්මා ..
ඉහේ සිට පාදාන්තය දක්වාම මාව අයිස් කුට්ටියක් වෙන හැටි මට දැනුනා ..
අප්පච්ච්!!
ඒ වචනේ මගේ මගෙ කන් අස්සෙ දෝන් කාර දුන්නා ...
මගේ අත් උඩ තිබ්බ හෘදවස්තුව හා සමානව මාව සීතල වෙලා යනකොට මම පොඩි දිහා බලන් උන්න විදිහෙන් එක අගලක් ඇස් එහා මෙහා නොකර බලාගෙන උන්නා ..
ඒත් තවදුරටත් පොඩි එතන හිටියේ නෑ ... ඌ පණ නැති මල කදක් ගානට පොලව උඩට ඇදගෙන වැටුනේ මීටතප්පර ගානකට කලින් වෙනකොට මම තාමත් ඉස්සරහා බලන් උන්නා .
ඌ ඒ කිව්වේ මගෙ අත් උඩ මේ තියෙන්නෙ අප්පච්චිගෙ හදවත කියලද
ඌ අදහස් කලේ ඒකද ...
මම මගේ බෙල්ල හිමින් හිමින් හරවලා මගේ අත් දෙක උඩ තිබුන දේ දිහා බැලුවා ...
සමහරවිට !!
මේකත් මම දකින හීනයක් ද !!
ගන්න හුස්මක් පවා හරි බරට මගෙ පපුවට දැනෙනකොට මම එක තප්පරේකට ඇස් පියා ගත්තා ..
"අවුරුදු විස්සකට කලින් මොකද උනේ ... උඹ මගෙ අම්මයි අප්පච්චි එක්ක කරපු ගනුදෙනුව මොකද්ද "
වලව්වෙ දොරෙන් ඇතුලට ආපු සියෙල් ඊට ටික වෙලාවකට පස්සෙ හිටියේ නැන්දගෙ කෙස්වැටියෙන් අල්ලගෙන බිම වැටිගෙන උන්න නැන්දා ලග දන ඔබාගෙන ..
නිකන් නෙවෙයි ගන් එකක් නැන්දගෙ උගුරට තද කරගෙන ..
"මට දෙපාරක් අහන්න තියන්න එපා ..ම්ම් .. " ඌ හරි සීතල විදිහට ඇහුවා වෙනකොට නැන්දා වෙව්ල වෙව්ලම කට ඇරියා ..
" ද්.දිසානයක "
"ඔව් ඉතින් දිසානායක "
" දිසානායකට ... පපුවෙ අමාරුවක් තිබුනා .. හාට් එකේ ප්‍රශ්නයක් ... ඉතින් ...දිසානායක "
" මණ්දාකිනි දිසානායකගෙ ගර්භාය වෙනුවට උඹ තෙනුනාත් මඩුවන්වෙලගෙ හදවත උබ ගනුදෙනු කරා එහෙමද "
පොඩි දත් මිටි කාගෙන නැන්දගෙ කොන්ඩෙන් අල්ලලා උඩට ඉස්සුවා වෙනකොට නැන්දා මර ලතෝනි තිබ්බා ..
