Mandy X Chester

rozdział 8

-wszystko dobrze?- zapytałam gdy zauważyłam że Chester lekko się trząsł.

Chester podbiegł do mnie i przytulił.

-um... Chester?-
-Mandy... ja...- spojrzałam na niego. Biedak nie mógł wyduść z siebie żadnego słowa.

Usiadł na ziemi, usiadłam obok.

-Chester. Wiesz że możesz mi wszystko powiedzieć-
-Mandy... pamiętasz jak mnie zapytałaś skąd mam tyle energii?!-
-...tak...-
-uh... gdy byłem mały... uh... Gdy byłem mały mój ojciec zostawił mnie gdy miałem 4 lata. Matka nie mogła sobie poradzić z wychowaniem mnie i pracą. Zamieszkaliśmy u babci (mamy mojej mamy.) Gdy babcia zmarła mama znalazła sobie chłopa. Nie lubił mnie. Wykryto u mnie ADHD, gdy mama powiedziała o tym niemu odrzucił mnie. Mama poszła do pracy a ten gnojek zabrał mnie do lasu, gdzie przywiązał i nazwał ,,zasranym gówniakiem". Po 2 dniach nie wiem jak ale się uwolniłem. Szukałem mamy ale bez skutku. Ale po 20 dniach znalazłem tą kobietę. Emilia. Miała 30 lat, chciała dziecko ale nie mogła zajść w ciążę, więc mnie zaadoptowała. Żyłem w pięknym domu do 18 roku życia, gdy się wyprowadziłem bo matka powiesiłam się gdy ojciec ją zdradził...- pierwsze łzy zaczęły mu lecieć po twarzy.
-chester... spółczuje- przytuliłam go. Chester oddał uścisk.

Odklejiłam się od niego i wytarłam mu łzy.

Położyłam mu głowe na ramieniu.

-czy mogę się ciebie coś zapytać?-
-tak!-
-skąd wiesz o tych dziurach w suficie?- spojrzałam na niego. Był całkowicie zmieszany.

-A! heh...- uśmiechnął się lekko.
-i po co ci przejście do mojego pokoju?!-
-um Mandy?!...- wysłałam mu zirytowane spojrzenie.
-bo...- usłyszałam pukanie do drzwi.
-UGH! poczekaj, zaraz przyjdę- wstałam nie chętnie.

Podeszłam do drzwi. Otworzyłam je lekko.

-dzień dobry- powiedział pies w garniturze wojskowym i czapce.

______________________________________
😘 Witajcie kwiatuszki 😘
300 słów prawie!
Matko jak ja się rozpisałam przy jego histori XD

Widziałam duże zainteresowanie książką więc naprawdę dziękuję<3
Miłej nocy/dnia