Mandy X Chester

rozdział 31

‼️ STORYTIME MANDY ‼️

~pov Chester~

Jakby to... No dobra. Mandy coś podejrzewała. Trochę jej się nie dziwię, bo wstałem powiedziałem jej że zaraz przyjdę, i poszedłem do Charlie.

A może była zazdrosna? Nie mam pojęcia. Jej humorki są różne. A może miała okres? Nie wiem. Nie znam się.

Przytuliła się do mnie. Dziwnie się czułem, że bez jej wiedzy powiedziałem Charlie, tego czego na pewno nikomu nie chciała powiedzieć.

-wszystko dobrze?- zapytała
-tak. A co?!-
-wydajesz się zestresowany- oj
-serio?!- kiwneła głową.

-coś się stało?- położyła swoją ręka na mojej.
-nic. A co się miało stać?!-
-nie wiem-
-uh. Czemu nie lubisz mówić o swoich rodzicach?!- Nie miałem tego mówić!

Odwróciła wzrok.
-p-przepraszam... Wiem że nie lubisz o nich mówić. Ale po prostu tego nie rozumiem!- głaskałem ją po głowie.

-uh... Rodzice mnie nie chcieli. Woleli moją starszą siostrę. Emily. Miała długie bardzo jasne, bląnd włosy i zielone oko, drugie było niebieskie. Była bardzo piękne. Kochała mnie, a ja ją. Pewnego dnia bawiliśmy się na ogrodzie. Weszłam do domu po zabawkę, a gdy wróciłam już jej nie było. Zaczełam jej szukać, ale bez skutku...- przetarła oczy.

-...zapytałam mamy gdzie jest, ale po chwili, usłyszałam krzyk Emily z lasu. Mama i tata pobiegli sprawdzić co się stało. Nie znaleźli jej do dziś. Jedyne co znalieźli to jej kilka włosów i ciuchy. Rodzice mnie osadzali o jej zaginięcie. Mówili że to mogłam być ja, a nie Emily. Też chciałam żebym to była ja a nie ona. Każdego dnia wspominali mi że to mogłam być ja. Ale po 11stu latach, gdy miałam 17 lat, uciekłam. I w moje 18 urodziny, otworzyłam sklep-

Poczułem jak kilka łez spływa jej na moje spodnie. Nie chciałem żeby płakała, ale musiałem się dowiedzieć. Przytuliłem ją mocniej.

______________________________________
😘 Witajcie kwiatuszki 😘
320 słów!
Taaaaa...nooo.... Jest 0.10 a mi za oknem ptaki ćwierkają (lol)

Miłej nocy/dnia IDŹ SPAĆ JUTRO DO SZKOŁY chyba 💋 😘