rozdział 18

215 9 11
                                    

Ubudziłam się w jakimś pokoju. Moje oczy nie mogły się przyzwyczajić do jasność która jakąś bardzo nie była mocna. Obok mnie siedziała jakaś postać.

-MANDY!- skoczył na mnie Chester.
-o, to ty- przetarłam oczy ręką.
-wszystko dobrze?!-
-tak... co właściwie się stało?-
-...-
-Chester?- spojrzałam na jego rękę. Nie miał ręki. Chciałam wstać przytulić go, ale.... Nie miałam czym ruszyć.

-CO!?- straciłam nogi.

-MANDY!- ubudziłam się.
-co?- to był sen! Uf. Lepiej.
-jak się czujesz?!-
-dobrze, tylko strasznie ręka mnie boli-
-...no bo...złamałaś rękę...- lepsze niż utracenie.
-a co dokładnie się stało?-
-nie, nic takiego!-
-proszę powiedź- Chester pąkręcił głową, znacząco mówiąc nie. Ale i tak czy owak się dowiem.

Usiadłam obok Chester'a.
-proszę!-
-uh... No dobra!- uśmiechnęłam się.

-więc tak...nie znaczy nie!-
-no weź!- popatrzył wkurzona na Chester'a.
-nie!- no super!

Położyłam głowę na jego ramieniu.

-Chester! proszę! muszę wiedzieć co się stało!-                                                                                                         -...Ruffs oczyścił cię z zarzutów...-                                                                                                                                   -to chyba dobrze?- nie                                                                                                                                                          -R-T został mocno popsuty, Belle uciekła, ale za to Sam został, Chuck zaginął bez śladu, Shelly mocno ucierpiała a Colt'a broń została zniszczona. No i złamałaś rękę...-                                                  -a ty?-                                                                                                                                                                                     -...tylko kilka ran...- odsłonił rękaw. Był tam bandaż  i trochę krwi.                  

-przepraszam. Po co cię ciągnęłam!- uh                                                                                                                      -nie przejmuj się. Zrobiłaś to, po to żeby ich uratować!- no w sumie.

Chester głaskał mnie ręką po głowie. 

___________________________________________________________

Witajcie kwiatuszki! 220słów

przepraszam że bez buziaków ale piszę na laptopie (pierwszy raz) wolę na tel

Miłej nocy/dnia. IDŹ SPAĆ :3              




Mandy X Chester Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz