BİRİCİK _ (Tamamlandı)

B-20

Selam sevgili okuyucularım. Umarım çok bekletmemişimdir...

Değinmek istediğim bir konu var. Şu yeni karakterler. Beğenmeyenler ve eskisi gibi kalmasını isteyenler oldu. Şimdilik aynı kalıcak. Gidişata bakarak değiştirip değiştirmemek konusunda karar vericem.

İyi okumalar.

*************

"Ne, karımı kaçıran adama yardım etmemi mi istiyorsun?" verdiği bu tepkiyi elbette bekliyordum.

"Poyraz, beni kaçıran o değildi ki. Melih'ti."

"Ama sonra o şerefsizin eline geçtin."

"Olabilir... Bak seni anlıyorum." dedim ona doğru yaklaşırken.

"Ama o beni evime getirmek yerine çok daha farklı şeyler yapabilirdi." dediğimde Poyraz'ın çenesi kasılmıştı.

"Ama yapmadı Poyraz. O iyi biri. Onunla biraz konuştum ve konuşurken içindeki o iyiliği, saflığı, masumluğu gördüm. Hem aynı taraftayız. O da Melih'ten rahatsız ve ona iyi bir ders vermek için bize ihtiyacı var. Lütfen Poyraz. Benim için." çatılmış olan kaşları biraz olsun gevşerken gözlerini sabit bir noktaya odaklamıştı. İstediğim şeyi düşündüğü belliydi. Şu an ikimizde yatakta oturmuş birbirimize doğru dönüktük.

"Peki, tamam. Dediğin gibi olsun." dediğinde istediğim cevabı duymanın verdiği sevinçle hemen kollarımı boynuna doladım.

"Çok teşekkür ederim Poyraz. Çok teşekkürler."

"Sadece senin için."

***************

Poyraz ile birlikte odamdan çıkarak Babamların ve Fatih'in bulunduğu salona doğru ilerlemeye başladık. İçeri girer girmez herkesin yüzü bize dönmüştü.

"Biz Poyraz'la konuştuk ve ortada hiç bir sorun kalmadı." Tabi ki de babamlara Melih için planlar kurucağımızdan bahsetmeyecektim.

Poyraz'a yanda bir bakış attığımda sıkılarak nefesini dışarı bıraktı ve Fatih'e doğru ilerledi. Fatih ise şaşkın bir şekilde Poyraz'a bakıyordu.

"Teşekkür ederiz. Pelin'in kurtulabilmesi için yardımcı olduğun için." Fatih şaşkınlığını bir level daha atlatırken hiç bekletmeden Poyraz'ın uzatmış olduğu elini sıktı ve bir cevap vermeyerek sadece başını sallamakla yetindi.

"P-peki, ben kalkayım o zaman." dedi ve ayağa kalktı. Onunla birlikte babamlarda ayaklanmışlardı. Babam elini Fatih'in omzuna götürerek hafif sıktı.

"Teşekkürler evlat. Sen olmasan kim bilir kızımın başına neler gelicekti. Daha sonra bir kahve içmeye beklerim. Hem tanışmış oluruz."

"Tabi efendim. Gelirim." dedi ve kapıya doğru ilerlemeye başladı.

Tam yanımdan gecerken gözlerimin içine baktığında birşeyler söyleme gereği hissettim.

"Merak etme. Söylediğim gibi, herşey yolunda." dediğimde memnun olmuş bir ifadeyle bana baktı.

"İyi aksamlar." diyip yanımdan geçerek evden ayrıldı.

"Kızım." Babamın sesi ile kapıda olan bakışlarımı ona doğru çevirdim.

"Yorgun gibi görünüyorsun. Git biraz dinlen istersen."

"Yok babacım. Yarın sınavim var. Çalışmam gerek." dediğimde Poyraz bana dogru yaklaştı.

" Bu yorgunlukla ders çalışamazsın."