BİRİCİK _ (Tamamlandı)

B-10

Ben geldimm. Nasılsınız? Sağolun bende iyiyim. Yorumlar ve voteler çok az. Hikayeyi beğenmediniz mi? Beğenmediyseniz söyleyin bende vote beklentisi yapmayım. Beğendiysenizde vote vermeniz 2 saniyenizi almaz. Hikayemin beğenilmesi benim için çok önemli. Umarım beni anlıyorsunuzdur.

Bu bölüm beni yorumları ile mutlu eden CigdemCikolatam'a gelsin.

*†***†**†

Poyrazın söylediği şey üzerine şok geçirmişken o bir şey söylememi bekliyordu. Ne diyebilirdimki.

Aniden çalan telefonuma minnet duyuyordum. Hemen telefonu cebimden çıkardım ve arayanın kim olduğuna bakmadan telefonu açtım.

"Alo."

"Alo kızım. Nasılsın?"

"İyiyim annecim saol. Sen nasılsın?"

"Bende iyiyim. Seni merak ettimde bir arayayım dedim."

"İyi yapmışsın anneciğim."

"Ne yapıyorsun?"

"Poyrazla Mardin turu yapıyorduk."

"Öylemi. Ben o zaman sizi daha fazla rahatsız etmiyeyim. Babanında selamı var. Çok öpüyor." hayır. Lütfen kapatma.

"Benden de selam söyle. Bende öptüm." dediğimde telefonu kapattı. Ben ne yapacağımı bilmediğim için telefon hâla açıkmış gibi kulağımda tuttum.

"Telefon kapandı. Kulağından çekebilirsin." of. Nasıl anladı ya? Telefonu kulağından çekerek ona döndüm.

"Çarşıya gitmek ister misin?"

"Olur." bir şey diyemeyeceğimi anladığı için konuşmuştu. Gerçektende anlayışlı biriydi.

Yolculuk sessiz geçiyoirdu. Tabi dışarıda böyleydi. Ben ise kendi içimde âdeta Poyrazın söylediği şeyi düşünerek bir savaş başlatmıştım. Niye benim yanımda huzurlu hissediyordu ki? Daha tanışalı iki hafta bile olmadı. Belki de sadece kendini bana alıştırıyor diye düşündüm biran. Nede olsa bir ömür beraber olacağız. Hayatı zehir olmasın diye böyle düşünmek istiyor.

Poyrazın sesi ile bir an irkildim. Ve arabanın durduğunu fark ettim.

"Pelin geldik." dediğinde ona döndüm. Bana gülümsedikten sonra arabadan indi. Bende onu takip ederek indim.

Yanına geldiğimde elini belime koydu.

"Poyraz çeker misin elini?"

"Mızmızlanma küçük hanım." dedi ve beni yönlendirmeye başladı.

"Of Poyraz."

"Kuralları çiğniyorsunuz küçük hanım." dedi ve göz kırptı. Pes edip beni yönlendirmesine izin verdim.

Dolaşırken çok bir küçük dükkanın önünde durdum. Poyraz bana ne oldu bakışları atıyordu.

"Baksana çok güzel dilek fenerleri var." Poyraz gülümsedi.

"Alalım mı?"

"Süper olur." Poyraz beni dükkanın içine yönlendirdi.

"Buyrun nasıl yardımcı olabilirim?"

"Biz dilek feneri alıcaktık." dedi Poyraz bizi karşılayan adama.

"Peki. Sevgili misiniz?" bu soru üzerine Poyraz bana söz hakkı vermeden cevap verdi.