BİRİCİK _ (Tamamlandı)

B-22

Multi Deniz. :)
Nasıl sizce?
**********

"Pelin daha fazla sinirlerimi bozma!"

"Asıl sen benim sinirlerimi bozma!"

Yaklaşık iki saattir Poyraz'la kavga ediyorduk. Giydiğim toz pembe rengindeki elbisem dizerimin birazcık üzerinde olmasına rağmen bu konuyu neden bu kadar uzattığını anlayamamıştım.

"O giymediğin elbiseyle dışarı çıkmana izin vereceğimi mi sanıyorsun?"

"Giymediğim elbise mi? Şu an üzerimde olan elbiseyi giymediğimi mi söylüyorsun? Ne kadar da güzel giymemişim ben öyle(!)!"

"Haklısın. Giyinmişsin. O kadar görünmüyor ki elbisen, fark etmemişim. Pardon?"

"Abartıyorsun Poyraz. Sadece dizlerimin birazcık üzerinde."

"Birazcık mı?"

Bu konu artık sinirlerimi bozmaya başlamıştı.

"Poyraz lütfen. Bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum."

"Bende. O yüzden sen üzerindekini çıkarıyorsun, bu konu da burada kapanıyor."

"Çıkarmıcam!"

"Çıkarıcaksın!"

"Çıkarmıcam dedim!"

Poyraz bu sefer karşılık vermek yerine üzerime doğru yürümeyi tercih etti. O bir adım attıkça ben bir adım geri gidiyordum.

"Çıkarıcaksın."

Bu sefer daha sakin söylemişti bunu. İtiraz etmeme fırsat vermeden devam etti.

"Yoksa çıkartmasını bilirim."

Bunu söylediğinde çoktan onun ve duvarın arasında kalmıştım. Sağ elini dirseğiyle beraber duvara yaslarken bana doğru hafif eğilmişti. Oldukça yakındık. Ve bu yakınlık benim nefes almamı zorlaştırıyordu. Mecburen istediğini kabul edicektim. Yoksa şu durumda Poyraz söylediği şeyden geri kalmazdı. Biraz daha yaklaştı bana. Artık aramızda hiç mesafe kalmamıştı. Nefeslerimiz birbirine karışıyordu.

Birbirimizin gözlerinde kilitli kalmıştık sanki. Onu hiç bu kadar yakınımda hissetmemiştim. Kalp atışlarım dozajını aşmıştı. Sol elini kaldırdı ve çenemi nazik bir şekilde kavradı. Yüzüme doğru fısıltıyla konuştu.

"Sende bir şey var. Beni sana bağlayan." söylediklerini idrak edemeyecek kadar meşguldüm. Şu anki yakınlığımız yüzünden beynim allak bullak olmuştu. Hiçbir şey düşünemiyordum.

Yüzünü son kez yaklaştırdı ve aramızdaki mesafeyi dudaklarını benimkilerle birleştirerek kapattı.

Gerçekten beynim düşünme yetisini kaybetmişti. Onu ittiremiyordum. Karşılıkda vermiyordum. Donmuş gibiydim. Bu çok farklı bir histi. Onu daha önce öpmüştüm. Ama o bir anlık olan bir şeydi. Tün duygularım birbirine karışmışti sanki. Aynı anda onlarca duyguyu yaşarken aynı zamanda bomboştum.

Kısa bir öpücük bıraktıktan sonra geri çekildi. Alnımı da kısa bir şekilde öptükten sonra arkasını döndü ve odadan çıktı. Tabi çıkmadan önce "Elbiseni değiştir." demeyi de ihmâl etmemişti.

Bu da neydi şimdi? Hareket edemiyorum. Öylece kalmıştım duvarın dibinde. Kalp atışlarımın normalinden çok daha hızlı olması normal olamazdı. Ne oluyordu bana böyle?

Hayır Pelin hayır! Ona karşı içinde en ufak bir duygu barındırmıyorsun. Sadece ufak bir öpücüktü.

Muhtemelen kalp atışlarımın nedeni bir erkeğe ilk defa bu kadar yakın olmamdı. İlk defa bir erkek bana bu kadar yakınlaşabilmişti. Melih bile hiç bu kadar ilerlememişti. Ya da ben izin vermemiştim. Evet evet! Kesin o yüzdendi bu denli heyecanlanmam. Yoksa Poyraz beni neden bu kadar etkileyebilsin ki?