BİRİCİK _ (Tamamlandı)

B-28

Selamun Aleyküm.

"Veda Notu" adlı kısa hikâyeme göz atarsanız sevinirim!!!!  
İnstagram adresim= seval_s.09

Ve son olarak gamzekirak okuyup yorumlaman benim için çok önemli. Senin gibi deneyimli ablalarımdan tavsiye almak beni çok mutlu edecek. Umarım dikkate alırsın. :) 😊😊.

İyi okumalar....
***********

"Biraz sinirli gibi de" telefonu kulağıma götürürken korkuyordum. Selin'le konuştuğum için cevap vermemiştim. Benim suçum yoktu! Kızın yüzüne telefonu kapatamazdım ya!

"Efendim Poyraz."

"Neden telefonun meşgul." sesi sakindi. Kızmamak için kendini sıktığı aşikâr bir durumdu.

"Selin ile konuşuyordum. Bir sorun mu var?"

"Hayır. Sadece merak ettim. Eve geçmeyi düşünmüyor musunuz artık?"

"Bilmiyorum. Geçeriz herhalde birazdan."

"Tamam. Dikkat edin." telefonu kulağımdan çekerek aramayı sonlandırdım. 'Sende' diyememiştim. Çok istemiştim ama nedensizce söyleyememiştim işte...

Masaya doğru ilerlerken Pusat anca oturuyordu yerine. Yüzünde tuhaf bir hâl vardı. Komik görünüyordu.

"Hayırdır?" dedim gülerek yerime otururken.

"Kardeşin miydi telefonda ki?"

"Evet." dedim kaşlarımı çatarak.

"Hiç sana çekmemiş." dedi yadırgayan gözlerle kafasını yana çevirirken. Aralarında ne geçtiğini merak etsemde soramadım. Pusat fazla iğrenmiş duruyordu. Kim bilir ne dedi çocuğa? Tekrar gülerken akşam Selin'e bu durumu sormayı aklıma not ettim.

"Ee abim ne dedi?" diye sordu Zühre.

"Merak ettiği için aramış." anladım der gibi başını aşağı yukarı salladı.

*************

Yatağa oturduğumda komidinin üzerinde ki tarağa doğru uzandım. Salık bırakmış olduğum saçlarımı tek omzumda topladım ve taramaya başladım.

Eve döneli baya olmuştu. Kafede çayımızı içtikten sonra gelmiştik. Zühre gelir gelmez yorgun olduğunu söyleyip odasına çıkınca, ben de Havin anneyle biraz sohbet etmiştim.

Şimdi de yatmak için odamdaydım. Poyraz hâla gelmemişti. Saat, gece 11:30'u gösteriyordu. Saçlarımı taramam sona erince tarakta kalmış olan saçlarımı çekip çıkardım ve onu yerine koydum. Banyoya giderek evucumda biriktirmiş olduğum saçlarımı çöpe attım. Kendimi bildim bileli saçlarım dökülürdü.

Dişlerimi fırçaladıktan sonra yatağa uzandım. Uykum gelmediği için telefonla internete girmeyi düşünerek telefonumu yanıma almıştım. İlk olarak facebook'a girdim ve uzun zamandır girmediğim için birikmiş olan mesajları cevapladım

Geneli üniversiteden arkadaşlarımdı ve hâl hatır sormuşlardı. Biraz daha gezindikten sonra çıkış yaparak telefonu yastığımın altına bıraktım.

Anında kafama düşünceler doluşmuştu. Onları telefonla oyalanarak ertelemeye çalïşsamda yinede kurtulamamıştım. Belki de artık duygularımla yüzleşmeliydim. Ve ya onları kendim sorgulamalıydım. Bu kadar kaçmak yeterdi. Ne kadar ertelersem erteleyeyim mutlaka zamanı gelicekti.