ENTITIES (ARON)

#2

chapter 2
pov maliah

mariin akong napadilat ng maramdaman ang sinag ng araw na tumatama sa mukha ko dahan dahan akong bumangon at bahagya pang kinusot ang mata upang tuloyan makadilat

sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking kamay ngunit ganon nalang ang aking pagtataka ng mapagtanto kong nasa isang lumang silid ako dahilan para lamunin ako ng matinding kaba

dali dali akong umalis sa higaan at lumabas sa silid inilibot ko ang aking paningin dahilan para mas lalo akong magtaka mabilis akong nagtungo sa bintana at binuksan yun

pagkabukas ng bintana bumungad agad sakin ang pweskong hangin inilibot ko ang aking tingin sa labas puro puno at walang kabahay bahay ngunit mas nakakuha ng aking atensyon ang isang hindi kalayuan na malaking puno na sa harap ng bahay.

napasabunot ako sakin sariling buhok. what the h*ll hindi ko alam kung paano ako nakarating sa bahay ni lola wala akong maalala napahilot nalang ako sa sintido

bigla nalang akong nagulat ng may marinig akong sumipol kasabay ng halimuyak ng isang mabagong bulaklak mariin akong napapikit ng maamoy ko yun tila parang familiar yun ngunit hindi ko mawari kong anong klaseng bulaklak yun

nang idinilat ko ang aking mata ganon nalang aking gulat ng may makita akong lalake sa taas ng makaling puno kumunot ang aking noo ng bigyan nya ako ng nakakaasar na ngisi

tinaasan ko sya ng kilay bago tumalikod at bumaba sa hagdan pagtapos kong bumaba mabilis akong lumabas ng bahay at nagtungo sa malaking puno

medjo hinihingal akong nakarating banda sa malaking puno kaya galit akong tumingala at tumingin sa lalake tila mas lalo akong nakaramdam ng inis ng ngumisi ulit sya sakin

"hey can I ask you?" medjo may kalakasan ani ko

namilog naman ang aking mata sa gulat ng bigla syang tumalon sa harap ko kasabay ng matiim nyang pagtitig saking mukha tila wala syang balak alisin ang tingin sakin kaya bahagya pa akong tumikhim

"can I ask you something?" pag uulit ko saking ani

nagpamulsa lang sya at bahagyang sumandal sa puno habang hindi parin inaalis ang kanyang nakakailang na pag titig

"paumanhin ngunit hindi maintindihan ang iyong winiwika"

bahagya pa akong napanganga sa kanyang sinabi kitang kita ko ang kayang pagngisi dahil sa naging reaksyon ko kaya galit ko syang tinignan at humalukipkip

"ako ba niloloko mo!"

"hindi ako marunong mag sinungaling ang aking sinasabi ay pang katotohanan lamang"

napairap nalang ako sa kawalan bago huminga ng malalim "okay fine, ang sabi ko pwede ba ako mag tanong?"

"maaari naman"

"anong ginagawa mo sa taas ng puno? nangboboso kaba?"

mahina naman syang natawa at umiling iling dahilan para makaramdam ako ng matinding inis "patawad ngunit hindi ko gawain ang bagay na yan"

tinaasan ko sya ng isang kilay "tingin mo maniniwala ako sa kasinungalingan mo?"

"uulitin ko lang babae, hindi ko magagawang mag sinungaling"

"whatever" ani ko sakanya at tinalikuran sya upang bumalik ulit sa bahay ngunit nakakatatlong hakbang palang ay bigla uli syang nagsalita

"kababae mong tao ngunit ikaw ay bastos"

galit akong tumingin sakanya "the h*ck? lakas ng loob mong sabihin yan halimbawang satin dalawa ikaw ang bastos!"

tila hindi nya nagustohan ang aking sinabi dahilan para nagsalubong ang kanyang dalawang makapal na kilay umalis sya mula sa pagkakasandal sa puno at medjo lumapit sakin

"hindi ba pangbabastos ang pagtalikod mo sakin, hindi ka ba marunong mag paalam kapag ikaw ay aalis na"

"sh*t saan ka ba nag mula normal lang samin yun lalo na kapag hindi ka maganda kausap!"

"nag mula ako saking ina"

ang kaninang inis na nararamdaman ko ay napalitan ng matinding pag tawa kaya nagtataka nya naman akong tinignan halos mapahawak nako saking tyan

"ewan ko sayo inuubos mo lang ang oras ko" natatawang ani ko sakanya at sinimulan na uli maglakad papunta sa bahay

"totoo ang sinasabi ko nag mula ako saking ina" malakas na sigaw nya sakin napailing nalang ako at hindi sya pinansin

nang tuloyan na akong makarating sa pinto ng bahay nawala na ang amoy ng mabangong bulaklak bahagya pa akong tumingin sa puno ngunit agad akong nagtaka ng makitang wala na ang lalake

nag kibit balikat nalang ako at tuloyan ng pumasok hindi parin mawala sa isip ko kung paano ako nakarating dito sa bahay ni lola hindi naman ako lasing ngunit bakit wala akong maalala

huminga nalang ako ng malalim bago tumaas upang bumalik ulit sa silid kong saan ako nakatulog narinig ko pa ang pag tunong ng akong selpon kaya nagmali akong pumasok sa loob ng silid

pagkapasok ko hinanap ko ang aking selpon at natagpuan yun banda sa bedtable tamad kong kinuha yun upang tignan kong sino ang tumatawag sakin napairap nalang ako sa kawalan ng makitang si daddy yun

"good morning old man napatawag ka?"

ilan segundo ang nakalipas ngunit wala akong sagot na natanggap kaya nagtataka akong napasilip saking selpon tumaas nalang ang aking isang kilay ng makitang nasa kabilang linya parin

"hey old man anjan ka pa ba bakit ayaw mong mag salita"

"a-akala ko patay kana" nanlalamig na ani nya sakin at mababakas ang matinding takot.