ENTITIES (ARON)

#44

chapter 44
maliah pov

napakurap kurap akong nakatingin kay lia habang hindi makapaniwalang napaupo dahil sa aking nalalaman

tila napansin nya ang aking reaksyon dahilan upang kumunot ang kanyang noo bago nagtatakang tumingin sakin

"ayos kalang?"

wala naman sa sarili akong napatango. totoo pa ito ang babaeng halos isumpa kona ay hindi ko akalaing si lia pala. isa ba ito sa mga dapat kong malaman isa ba ito sa mga dahilan para bumaha ang aking luha

pasimple ko naman nasapo ang aking dibdib. bakit ganito bakit ako nakakaramdam ng sakit halimbawang nilimot kona kung ano ang meron samin ni leo

dahan dahan akong lumingon sa gawi nila aron ngunit agad din akong napaiwas nang makitang matiim silang nakatitig sakin

"okay kalang ba maliah may mali ba sa sinabi ko?"

mabilis naman akong umiling bago napipilitan ngumiti "o-okay lang ako n-nabigla lang ako"

kitang kita ko ang pag aalala sa kanyang mukha ngunit mabilis na kumunot ang kanyang noo "nabigla? bakit kilala mo ba si gav?"

malalim akong huminga bago maliit na ngumiti "k-kaybigan ko sya sa manila"

tila nagulat naman sya saking sinabi bago nagmamadaling umupo sakin tabi "talaga ba? kung ganon kilala mo yung gf nya sa manila?"

lihim ko naman kinagat ang aking labi ang awkward naman kung aaminin kong ako ang gf nya parang sinampal ko sya ng katotohanan na isa rin sya sa naging dahilan kung bakit ako andito ngayon sa province

malalim agad akong huminga bago tumayo "hindi ko kilala eh"

hindi kona sya hinintay pang makasagot dahil nagmadali akong pumunta sa gawi nila aron na mukhang nakikinig saming usapan

malalim akong huminga bago naupo sa tabi ni aron ay walang pag aalinlangan na yumakap sakanyang bewang

"talagang sa harap ko pa kayo mag lalandian" walang emosyon na ani ni aeroz

mahina naman akong natawa habang nanatili parin nakayap kay aron "pasensya na gusto ko lang magpahinga kay aron"

nakakaloko naman syang ngumisi bago tumayo at pasimpleng binasa ang sariling labi gabi ang dila "kaylangan ko ng pumasok sa office ko masyado nyong pinapasakit ang ulo ko"

mahina nalang akong natawa bago dahan dahan na tumingin kay aron na kanina pang alang kibo "antahimik mo naman ata okay kalang ba?"

matiim nya naman akong tinitigan bago hinawi ang hibla ng aking buhok "ramdam kong ikaw ay nasasaktan na iyong nalaman ngunit mas mabuting ihanda mo pa ang iyong mga sarili sa mga susunod na araw"

napairap naman ako sa kawalan bago suminghal "handa ako sa mga susunod na mangyayare basta wag kalang magalit sakin sa mga pwedeng ko magawa okay?"

"ngunit kung ikaw ay pipigilan ko sa iyong gagawin ikaw ba ay labis na magagalit sakin"

mabilis akong nag iwas ng tingin "aron wag na natin pahirapan yung sarili natin. pangako sa huli tayong dalawa din ang mananaig"

"paano ka nakakasigurado?"

maliit naman akong ngumiti bago sya hinalikan sa labi "wag mo lang ako pigilan makakasigurado akong ikaw at ako ang magiging huling hantungan"

lumawak naman ang kanyang ngiti bago ako hinalikan saking labi na aking ikinagulat. sh^t parang dati lang ako ang unang nanghahalik ngunit bakit ngayon kusa nya akong hinalikan

mahina naman syang natawa saking reaksyon kaya galit ko syang inirapan "u-umalis kana nga"

mahina syang humalakhak dahilan para masama ko syang binalingan ng tingin "umalis kana nakakainis ka"

"ako ay dadalaw saking ina antayin mo nalang ako sayong silid upang bumuo ulit ng supling"

nanlaki naman ang aking mata bago sya pagalit na hinampas sa dibdib "puro ka talaga kalokohan umalis kana"

natatawa naman syang tumayo ngunit mabilis ulit akong hinalikan saking labi bago natatarandang tumakbo palabas

mahina naman akong natawa bago napailing at bumalik sa counter upang tulongan si lia na pag asikaso sa mga customer.

halos ilan oras na ang nakalipas ako at si aeroz nalang ang natitira sa cafe dahil maagang umuwi si lia dahil sa hindi malaman nakadahilanan

malalim akong napahinga bago walang pasabinv pumasok sa office ni aeroz at bagod na naupo sa visitor chair bago pasimpleng sumandal at ipinikit ang mata

"mukhang pagod na pagod ka"

"panong hindi mapapagod imbes na tulongan mo ako andito kalang naka tambay" walang gana kong ani

mahina naman syang humalakhak dahilan upang mapadilat ako at kunot noong tumingin sakanya "may nakakatawa ba?"

natatawa nyang tinaas ang dalawang kamay na tila sumusuko na ngunit kalaunan nakakaloko syang ngumisi bago pinaglaruan ang ballpen na pinapaikot nya sakanyang daliri

"dito kaba sa cafe napagod o sa ginagawa nyo ni aroz"

tila umakyat ang lahat ng dugo ko saking mukha upang pamulahan ako dahilan para malakas syang mapahalakhak

"tama talaga ang ako mangkakaroon ako ng pamangkin"

napairap naman ako sa kawalan bago pumikit ulit dahil sa matinding pagod na nararamdam ko "kamusta ka kaya ano ba talaga ang magiging kapalaran mo?"

ilan segundo syang hindi nakakibo kaya nagsalita ako muli "magiging maayos ka ba"

"magiging asawa ko ang kapatid mo"

mahina naman akong natawa at tamad na dumilat bago inayos ang aking upo "ipapaalala ko sayo only child ako" umakto akong nag iisip "hmmm baka si janah ang tinutukoy mo para kaming mag kapatid pero pinsan ko lang sya"

mahina naman syang tawa "whatever"

napasinghal nalang ako bago tumayo "ikaw na ang mag sara dito sa cafe naghahanap na ng kama yung katawan ko

mahina naman syang natawa bago tumango tango "goodnight honey"

lihim ko nalanh syang inirapan bago lumabas sa office at kumuha muna ng ice coffee at cake bago tuloyan umuwi.

nang maiparada ko ang aking sasakyan mabilis kong kinuha ang cake at ice coffee bago nag mamadaling pumunta sa malaking puno

malapad nalang akong napangiti bago naupo nang makita ko ang mga alitaptap na nakapaligid sa puno

pikit mata kong dinama ang malamig na hangin bago idinilat ang aking mga mata at inumpisahan ng kumain

hindi ko lubos akalain na ganito pala kasarap mabuhay sa probinsya masyadong nakakarelax at nakakagiguradong makukuha mo ang peace of mind na hinahanap mo

matamis akong napangiti habang pinagmamasdan ang mga nagliliparan alitaptap ngunit agad na kumunot ang aking noo ng makita ko ang isang alitaptap na tila hirap lumipad

mangewang ngewang sya dumapo sa medjo kababaan na parte ng puno kaya naisipan kong puntahan yun

mabilis ko tinitigan yun ngunit mabilis na kumunot ang aking noo ng makita kong tila may nakaukit na letra sa puno

ngunit hindi ko yun masyadong makita kaya naisipan kong pumunta saking sasakyan upang kunin ang selpon

pagtapos kong makuha ang aking selpon mabilis pa sa kidlat kong binuksan ang flashlight at patakbong bumalik sa puno

mabilis kong itinapat yun sa nakaukit na letra ngunit agad akong natigilan mabasa ko ang ang nakaukit sa puno

tessa, maliryn

napakurap kurap ako at sinubukan ulit basahin ngunit hindi ako nagkakamali ang pangalan ng lola ko at ni nay tessa ang nakaukit dun.