ENTITIES (ARON)

#39

Chapter 39
pov maliah

Halos mag dalawang buwan na ang tinagal ko dito sa province. masasabi kong maaayos at payapa naman ang naging lagay ko dito ngunit ang nakakalungkot nga lang ay bihira nalang magparamdam sakin si aron

kada dadalaw sya puro kamustahan lang ang mangyayare tapos mawawala na uli sya na parang bula. hindi naman ako makapag reklamo dahil alam kong may limit lang ang pag punta nya dito sa lupa

malalim akong napahinga bago tumingin sa labas ng bintana, masyadong malamig ang gabi at tanging pag hampas ng mga puno ang naririnig dahil sa malakas na hangin.

mabilis kong niyakap ang aking sarili at dinama ang laming ng hangin. mukhang babagyo ata kaya ganito ang hangin. malalim akong huminga bago sinarado ang mga bintana

mukhang wala naman atang balak magpakita sakin ngayon si crazy man kaya naisipan ko nalang na matulog na ngunit agad akong natigilan ng marinig kong tumunog ang aking selpon tanda na may tumatawag

nagtataka ko naman kinuha yun ngunit agad na napangisi ng makitang ang magaling na nanay ni janah ang tumatawag kaya walang pag aalinlangan kong sinagot yun bago naupo saking higaan

"pūtangin ka! nawala na nga lahat ng bank account ko pati ba naman ang anak ko mawawala! ilabas mo sya!"

inis ko naman na nailayo saking tenga ang selpon dahil sa malakas nyang sigaw. mahina nalang akong natawa bago napailing. himdi na nabago sakin yung gantong eksena lagi naman masama ang tabas ng bibig nya sakin

"mukha ba akong hanapan ng mga anak na nawawala?"

narinig ko pa ang pagmumura nya dahilan para mapairap ako sa kawalan "parehas

lang kayo ng nanay mo sumpa salot sa buhay ko!"

naiyukom ko naman ang aking kamao wala akong alam kung ano ba talaga ang ugali

ng mama ko o itsura nya at mas wala din akong idea kung bakit galit na galit si tita kay mama

lagi kong naiisip na baka may malaking kasalan yung nanay ko kay tita kaya ganon nalang katindi yung galit nya. kaya sa tuwing nasa gantong sitwasyon kami ni tita hindi ko magawang kumibo at maipagtanggol ang sarili kong nanay

malalim akong huminga. siguro ito na ang panahon para hindi wag kumibo. nakakatakot akong napangisi "can you please give some reason kung bakit naging salot sa buhay mo ang nanay ko"

lumawak ang aking ngisi ng hindi sya nakasagot agad "kung titignan kase mas naging sumpa ka sa buhay namin ng tatay ko"

"wag na wag mo akong binabastos! sampid kalang sa pamilyang to!"

natatawa naman akong napailing na para bang nakikita nya ako "really tita? I don't want to hurt your feelings pero narinig ko kay lolo na hindi ka nya anak kaya nga kay daddy pinagkatiwala lahat ng company diba?" nang aasar ako na natawa "buti nga naaawa pa sayo yung tatay ko kaya pinagtiwala nya yung ilan bank account namin sayo"

hindi ulit syang nakasagot dahilan para mahina akong natawa "malas mo lang wala na akong titirang awa sayo kaya ganyan nangyare sa bank account mo"

narinig ko naman ang malalakas nyang sigaw na tila nagpupuyos sa matinding galit kaya natatawa kong pinatay ang aking selpon at walang gana na inilagay yun sa bedtable bago humiga saking kama at nagpalamon sa antok.

kinabukasan malakas ang ulan kaya mahina akong napamura habang pamunta saking sasakyan upang pumunta sa cafe. mabilis kong pinaandar ang aking sasakyan patungo sa cafe

pag dating ko sa cafe mabilis akong pumunta sa counter bago pinunasan ang aking sarili "good morning gurl akala ko hundi ka papasok"

bagot naman akong napamuntong hininga bago inayos ang ilan gamit para mag timpla ng kape "tinatamad ako pero nakakaboring sa bahay hindi man lang ako dalawin ni aron"