ENTITIES (ARON)

#22

chapter 22
pov maliah

nakawaang ang aking bibig at hindi makapaniwalang nakatingin kay aron. dahan dahan akong tumingin kay aeroz ngunit ganon nalang ang pagtataka ko ng makitang titig na titig sila sa isat isa na para bang nag uusap sila sa tingin

nakakalokong ngumisi si aeroz kaya inilipat ko ang aking tingin kay aron. umigting ang kanyang panga na tila nagpupuyos sa matinding galit kaya bahagya akong tumikhin bago dali daling bumaba at pumunta kay aron

"k-kanina ka pa andito?"

hindi nya ako pinansin bagkus hindi nya inalis ang tingin mula kay aeroz kaya sa hindi malaman na kadahilanan bigla nalang ako nakaramdam ng matinding kaba

"lagi naman syang nakamasid sayo"

halos mapatalon ako sa gulat ng biglang magsalita si aeroz mula saking likuran. nanatili pa din ang nakakaloko nyang ngisi bago pumamulsa at pumito

sa uri ng kanyang pagpito tila bigla nalang kumakas ang hangin sa hindi malaman na dahilan kaya bahagya akong tumikhin

"am.. ano lumakas na yung hangin baka umulan umuwi kana aeroz. sslamat sa paghatid"

hindi ako pinansin ni aeroz dahil nakakaloko lang syang ngumiti kay aron na parang nang aasar "paano ba yan nakapuntos ako" ani nya bago tumingin sakin "uuwi nako mag iingat ka sa mga nakapaligid sakin"

kahit nagugulohan wala sa sarili akong tumango. hindi ko inalis kay aeroz ang tingin hanggang sa tuloyan na syang makaalis

at ng tuloyan ng makaalis si aeroz dun lang akl naglakas ng loob na harapin si crazy man na kanina pa alang kibo

"anong kaylangan mo bakit ka andito?"

"ikaw ay aking binabantayan"

napairap naman ako sa kawalan bago humalukipkip"mas mabuting yung papakasalan mo ang babantayan mo. kaya ko ang sarili ko ng wala ka"

patay mata naman syang napatitig sakin "hindi ba sinabi kona sa iyo na hindi ako makikipag isang dibdib sa babaeng ipinagkasundo sakin"

tila gumaan ang aking pakiramdam ngunit hindi ko kaylangan magpadala sa nararamdaman ko. hanggant maari ayokong makasakit ng kapwa babae dahil lang sa lalake

lihim akong napakagat sa labi bago nag iwas ng tingin sskanya "umalis kana maaga pako susundoin ni aeroz bukas"

"hindi mo sya kilala. masyado syang mapanlaro"

tila napintig ang aking tenga kaya galit ko syang binalingan ng tingin. kung makapag salita sya parang hindi nya nagawang paglaruan si daisy

"usapan mapanlaro ba? player palang sya couch nako"

"seryoso ang aking sinasabi"

nakakaloko naman akong ngumisi bago inialapit ang aking mukha sa mukha nya "ows? alam mo kung sino ang tunay na mapanlaro dito?" galit ko syang dinuro dahilan para mapaattras sya "ikaw yun!"

"tila hindi ko mawari ang ibig mong iparating".

mapait naman akong natawa dahil sa sinabi nha. at talagang nagawa nya pang mag maangmaangan

"ayan jan kayo magaling ang mag patay malisya!"

"kung ang pag iisang dibdib ang namin ang iyong kinakagalit. masasabi kong walang silbi yan"

tila sinampal naman ako ng katotohanan kaya nasasaktan akong natawa. tama sya walang silbi ang dahilan ng galit ko dahil wala naman kami masyado lang siguro ako nag aassume

mabilis akong umiwas ng tingin sakanya "umalis kana"

"ngunit ikaw pa ay aking binabalaan tungkol sa lalakeng yun-"

"ang sabi ko umalis kana!"

bahagya syang natigilan dahil sa bigla kong pag taas ng boses. mukhang hindi nya inaasahan yun kaya patay mata nya akong binigyan ng tingin

"masyadong matigas ang iyong ulo. kung yan ang iyong gusto mas mabuting ikaw ay akin nalang pabayaan" ani nya bago lumakad papunta sa dilim

nanatili naman akong tahimik habang nakatingin lang sakanya papalayo. bagsak ang aking balikat ng tuloyan na syang di makita kasabay ng paglaho ng halimuyak ng gardenia

pabagsak akong nahiga sa kama. malalim nalang akong napahinga at wala sa sariling napatitig sa kawalan. bakit parang nasasaktan ko hindi ba dapat bat maging pabor to sakin dahin ayoko makasakit ng kapwa babae dahil lang sa lalake

natigilan naman ako sa pag iisip ng marinig kong tumunog ang aking selpon na nagmumula sa table bed kaya malalim nalang akong napahinga bago tamaf na kinuha yun

mabilis na kumunot ang aking noo ng makitang si leo yun. nag dalawang isip pa ako kung sasagutun ko ngunit sc huli sinasagot ko din

"thanks god sinagot mo"

"anong kaylangan mo"

"maliah please bumalik kana-"

mabilis kong pinutol ang iba nya pang sasabihin dahil nagsalita ako agad

"ayoko. ano bang gusto mo bumalik ako jan para maging party girl ulit? para pakainin ng sama ng loob? baka nakakalimutan na isa ka din da dahilan kung bakit ako andito kaya wala kang karapatan mag demand na bumalik ako jan"

malalim akong napahinga dahil pakiramdam ko kakapusin nako ng hangin at ng mahimasmasan mabilis ulit akong nagsalita

"mygosh dapat dati pako umuwi dito para hindi na kita nakilala"

natahimik naman sya kaya mapait akong natawa at akmang papatayin na ang tawag ngunit agad akong natigilan ng bigla syang nagsalita

"sorry maliah maski ako hindi ko alam kung bat ko nagawa yun"

"pero malinaw na sya ang pinili mo"

hindi namam sya nakasagot kaya mapakla akong natawa kasabay ng patulo ng likido saking pisnge

'limot kona yung ginawa mo pero bakit ako nasasaktan ng ganito? dahil ba nagpalaya nanaman ako"

"nagpalaya nanaman?"

mahina akong natawa at nasasaktan na napailing. hindi pala ako nagpalaya sa sitwasyon ko ngayon. dahil ayun naman dapat talaga ang tamang gawin

"s-sorry sa mga nasabi ko stress lang ako lately". 

narinig ko naman ang mahina nyang paghinga "sorry kung na stress kita may gusto akong sabihin bago matapos tong usapan natin"

"ano yun"

"sa oras na malaman mo ang lahat at sobrang nasasaktan kana jan. tawagan mo lang ako. ako na ang bahalang tumulong sayo" ani nya bago tuloyan naputol ang tawag

mapait naman akong natawa bago padabog na ibinagsak ang selpon na aking hawak

sya ang tutulong sakin? eh isa din naman sya sa dahilan kung bakit ako nasaktan. dahil sa inis bamilis kong hinubad ang bracelet at tinapon yun kung saan

galit na may halong inis kong inagis ang mga bagay na nakikita ko mula sa loob ng aking silid. bakit pag dating sakin sobrang unfair

akala ko tuloyan ko ng nakakalimutan ang mga pait na naransan ko sa buhay pero ano namaman tong nararamdaman ko bakit parang sinumpa na ako

patuloy ang aking oag iyak at pabagsak na nahiga sa sahig. hindi ko alam kung bakit parang gusto kong maramdaman sa mga oras nato ang presensya ni crazy man

ngunit paano kung ako na mismo ang tumulak sakanya palayo sakin. at kanina ko lang yun ginawa

"crazy man nasasaktan ako" umiiyak na ani ko sa kawalan

bumalot sakin ang isang malamig na hangin kasabay ng padampi sakin ng matinding antok dahilan para lumuluha akong napapikit

saglit ko pang naamoy ang halimuyak ng gardenia bago may isang familiar na boses ang nagsalita. 

"patawad saking inasal ngunit wag kang mag alala ako ay mananatili sa iyong tabi" ani ng familiar na boses bago ako tuloyan lamunin ng dilim.