ENTITIES (ARON)

#8

chapter 8
pov maliah

  halos ilan araw na rin ang nakalipas simula ng tumira ako dito naging maayos naman at mas naging malapit kami ni crazy man sa isat isa ngunit hindi pa rin nawawla ang lagi nyang pagsulpot dahilan para lagi akong magulat.

nakangiti akong bumangon sa aking higaan at kinuha ko ang aking suklay na nasa table bed massya akong nag tungo sa bintana at sinukalay ang aking mahabang buhok.

naisip ko sa ilan araw namin na pag uusap ni crazy man palagi ko nalang nakakalimutan itanong ang kanyang pangalan

natigilan naman ako saking pag susuklay ng bigla akong makaamoy ng isang mabagong halimuyak ng lily. luminga ako ng tingin sa labas at ganon nalang ang gulat ko ng makakita akong isang bulto ng lalaki na mabilis  tumakba at naglaho

"itigil mo yan"

  napatalon naman ako sa gulat ng biglang may biglang nag salita saking likuran kung hindi ako nag kakamali si crazy man yun dahil naamoy ko ang halimuyak ng gardenia

dahan dahan akong lumingon at bumungad sakin ang seryosong mukha ni crazy man  "p-paano ka nakapasok?"

seryoso lang syang nakatingin sakin at pumamulsa "hindi na importante yun, basta itigil mo ang iyong ginagawa" 

kunot noo ko naman syang tinitigan "ha?"

"hindi ba sinabihan na kita kapag malalim ang gabi habang ikaw ay nagsusuklay sa tabi ng bintana nangaakit ang dating samin nun"

napapahiya ko naman ibinalik ang aking suklay sa table bed at bahagya pang umupo sa aking higaan  "sorry hindi ko naman alam na seryoso ka pala nun"

"hindi gusto ang presensya nya"

"h-ha"

napalunok naman ako ng binalingan nya ako ng seryosong tingin bago pumunta banda sa bintana at sumadal dun bago humalukipkip "hanggat maari umiwas ka sakanya hindi maganda ang maidudulot nya sayo

"a-ano bang sinasabi mo?"

"wag kang umasta na parang hindi mo sya nakita"

nagugulohan naman akong tumitig sakanya "yung lalake ba labas kanina ang tinutukoy mo"

natigilan naman ako ng makita ko ang pagyukom ng kanyang kamao ngunit seryoso parin ang kanyang awra "hey crazy man, ano ba ang nagyayare ano bang meron?"

"sagutin mo ng makatotohanan ang aking tanong" 

tumikhim muna ako at napaayos ng upo "ano ba yung itatanong mo at napaka seryoso mo"

matiim nya lang akong tinitigan kaya napapahiya akong napakamot saking batok. masyado akong naguguluhan sa lalaking to galit ba sya dahil sa ginawa kong pagsulay sa tabi ng bintana? my gosh masyado naman big deal sakanya yun eh halimbawang normal lang samin yun 

"anong uri ng mulaklak ang na amoy mo ng makita mo ang nilalang na yun?"
 
"grabe ka naman sa makanilalang" 

"tinatanong kita"

agad naman akong napalunok mukhang hindi sya pwedeng biruin ngayon ah. ngunit imbes matakot ay ngumisi ako sakanya at humalukipkip "bago ko sagutan ang iyong tanong may itatanong din muna ako sayo" 

nakita ko ang inis na dumaan sa kanyang mukha dahilan para mas lalo pa akong mapangisi sakanya "ano payag ka ba" 

"ano pa bang laban ko sa isang matigas ang ulo" tamad nyang ani  mahina naman akong natawa

"anong pangalan mo"

  " aron ang aking ngalan"

"nice name, maliah naman ang pangalan ko"

"hindi ko naman iyan tinatanong"

tila nakaramdam ako ng hiya. hanep na crazy man to ang tindi mag sungit pasalamat nalang talaga at gwapo sya kung hindi baka durog na yung mukha nya ngayon.

natigilan naman ako ng bahagya syang tumikhim kaya napapahiya akong tumingin sakanya

"inuulit ko anong uri ng bulaklak ang naamoy mo" 

"hindi ako sigurado pero lily ata yun"

  nagtagis naman ang kanyang bangang "hind nga ako nagkakamali wala na syang sinasanto" 

nagugulohan naman akong napatingin sakanya "ano bang sinasabi mo jan?" 

nanatili naman syang tahimik kaya napairap nalang ako sa kawalan "okay iibahin ko ang tanong paano ka nakapasok dito?"

naglikot ang kanyang mata kaya tamad akong tumayo at lumapit sa gawi nya bago tumingin sa labas ng bintana "sa totoo lang ang sarap pala mabuhay sa probinsya"

ramdam ko ang malalim nyang pag titig ngunit hindi kona yun binigyan ng pansin bago ipinagpatuloy ang aking pagpagsasalita "sa manila kase ang buhay ko dun puro inom lang dahil lunod ako sa lungkot pero nung nakilala ko si leo akala ko mababago ang lahat pero isa din pala sya sa mangkukulong sakin sa kalungkutan"

"sino si leo?"

mapait akong ngumiti "boyfriend ko pero nagloko sya sakin eh" ibinaba ko ang aking tingin at pasimpleng hinimas ang bracelet na aking suot "alam mo itong suot kong bracelet pinabasbasan namin to sa simbahan tanda ng aming pagmamahalan"

"iyan ang dahilan kung bakit hirap akong makuha ka" mahina nyang bulong

"ha? may sinasabi ka ba?"

sumipol muna sya bago umalis mula sa pagkakasandal at nakakalokong ngumisi sakin "matulog kana, may tuturuan lang ako ng seksyon" nakakapangilabot na ani nya.