Ozan kapısının önünden yanıma geldi, "Bence..kızmaz ha? Deneyelim mi şansımızı?" "Ozan saçmalama babamı bilmiyor musun birbirimizi son görüşümüz olabilir!" Aniden babam kapıyı açtı, "Oo iki derece öğrencisi kapımda ne mutlu bana!" "Hoşgeldin baba.." Hoşbuldum Alya." "Hoşgeldiniz Hakan Abi" "Ne abisi Ozan? Amca desene yaşlıyız biz.." "Tabii ki nasıl isterseniz Hakan Amca.." "E buyrun geçin içeri.."
Stresten kıçıma kadar terlemiş gibiydim. Annem bizi babamın karşısında görünce çaresizce yutkundu. Babam hepimizde göz gezdirdikten sonra konuştu. "Gençler, İpek ne bu hâl ağzınız bıçak açmıyor?"
Yazarın ağzından (yani ben)
Hepsi Hakan'a döndü tabii. Alya'nın gözünde babasının kızacağını bildiği için korku, Ozan'ın gözünde Hakan amcası tarafından kabul görmeyeceği için hayal kırıklığı, İpek'in gözünde ise bu yaşta ebeveyn olarak kızının sevdiği adamdan ayrılacağından hüzün vardı.
Hakan zekiydi, anlamak üzereydi "konuşsanıza" dedi yüksek bir ses tonuyla. Hepsi korkuyla yutkundu tabii.
*
Koltuğa Hakan'ın karşısına üçü yaramazlık yapan çocuklar gibi dizilmişti. İpek önce başlamıştı anlatmaya, "ben destekliyorum birbirlerine hem kariyer olarak hemde moral olarak iyi geliyorlar Hakan. Bu iki gencimizin gelecek hayalleri var." dedi. Hakan yaptığı yumruğu koltuğa indirdi. "Nasıl olabilir bu Alya?!" dedi sinirle. Alya korkuyla döndü babasına, "baba derslerimde iyi biliyorsun, biz birbirimizi seviyoruz nolur.." diye mırıldandı korkuyla. "Bu yaşta sevgi de neymiş, masaldan ibaret!" dedi Hakan. Bunu duyan Ozan tüm gururyla lafa daldı. "Efendim ben kızınızı gerçekten sevi-" "Sende sus Ozan babanın hatrına bir şey demiyorum, lütfen çık evimden!" diye bağırdı Hakan. Ozan son kez kız arkadaşının sırtını sıvazlayıp koltuktan kalktı ve dışarı çıktı.
..
Alya üzgündü, Alya erkek arkadaşı evden gittikten sonra babasıyla tartışıp odaya kilitlenmişti. Hayal kırıklığı vardı yüreğinde, acı vardı, özlem vardı.
Alya'nın ağzından
Buradan gidecektik.. Bu şehirden gidecektik. Hüngür hüngür ağlarken Ozan'a mesaj aracılığıyla haber vermiştim.
*mesajlaşma(kısaltmalarla) A: iğrenç haber O: ayrılmamızı istiyor değil mi..? A: keşke.. O: noldu güzelim.. A: Ozan, haftaya buradan taşınıyoruz -Ozan çevrimiçi- -Ozan yazıyor..- -Son görülme 23.02-*
Ozan'ın ağzından
Tolga'yı arayıp mekana çoktan gelmiştik bile, bu sefer daha fazla içmiştim.. Ben onu beklerdim tabi.. Peki ya o.. O beni bekler miydi..? Ayrılmamız yetmiyormuş gibi buradan gidiyordu meleğim.. Allah bizim aşkımıza inanıyorsa zaten bizi tekrar kavuşturur değil mi?
*
(🎧Kargo-Ayrılık Şarkısı🎧)
Alya'nın ağzından
Taşınma gününe son bir gün vardı. Okuldan çıkıp servise gidiyorduk. İkimizde yan yanaydık ama içimizdeki özlem belkide hiç bitmeyecekti. Servise bindik. Ölü suskunluğu vardı ikimizde de yanıma yanaşıp kulağıma eğildi, "bekler misin beni, bizi, geleceğimizi.." duygulanıp konuşamadım, başımı sallamakla yetindim.
Kollarıyla belimi sardı ve başını iyice eğilip koynuma soktu. Saçlarını sevdim, kokladım, öptüm.. Bize yazık olmuştu. Eve uğramadan kütüphaneye geçtik, çalışmadık sadece bakıştık ve notlaştık o kadar..
*
Eve gelmiştik, bahçeye girmeden son kez sarıldı bana. Dudaklarımı öptü usulca, uzunca boynumdan öptü. Parmak ucuna kalkıp alnından öpmekle yetindim. O kadar sıkı sarılıyorduk ki.. İlkbahar yağmuru altında..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Ah be her aşkın sonu olur ya da.. Ufak bi arası mı demeliyim bilemedim bugün ikinci bölümde yazacağım o yüzden bu bölüm kısa oldu akşamki bölümde kısa olur ama en azından her şey özetlenmiş olur iyi okumalar seviliyosunuz canlar
