DEĞİŞİM

12. Bölüm

   Yeni bölüm :) 

Geç geldiği için üzgünüm, birkaç gündür evde değildim. Telafi edeceğim :) 

İyi okumalar..

Multimedia: Sedef

HATIRLATMA..

"Hey n'apıyorsun?". Sesim baygın çıkmıştı.

"İleride pişman olacağın hatadan kurtarıyorum.".

"Onu böyle bırakmamalıyız.". Yarım göz,yarım ağız bir şeyler gevelemiştim.

"Bizimkiler onu alır.". Cevabımı almış gibi sesimi kestim ve beni sürüklemesine izin verdim.
Evimi bulmak için ne kadar uğraştık bilmiyorum ama uzun sürdüğüne eminim. Eve geldiğimizde Burak önce indi ve benim kapımı da açarak beni dışarı çıkarttı. Tek kolunu belime nazikçe koydu. Bende kolumu omzuna attım. Başım dönüyordu. Düz yürüyemiyordum ve gözlerimi kapatmıştım. Bacaklarımda hissettiğim el ve kısa süre sonra havaya kaldırıldığımı hissedince başım arkaya gitti. Kontrolü kısa süre elime aldığımda başımı Burak'ın göğsüne yasladım. Alkolün etkisi hala üzerimdeydi.

Beni salona yatırdı. Üzerime bir örtü örttü. Son hissettiğim şey ise yanağımda gezen sıcak bir elin varlığıydı..

.....

           Telefonuma gelen ve durmak bilmeyen mesajlar beni uyandırmaya yetmişti. Gözlerimi açtığımda başımın ağrısı bir kat daha arttı.

Elimin rastgele hareketleriyle telefonumu buldum. Alıp açtığımda mesajların Batu'dan olduğunu öğrendim. Dün gece neler olmuştu ? Mesajlara bakılırsa özür dilenecek bir şey yapmıştı. Saat 12 ve Batu bana 9dan beri özür mesajları atıyordu. Hepsine bakmaya yeltenmedim bile.
Bir dakika bir dakika.. Saat 12 mi? Okul? Hızla kalktım ve okul formamı giydim. Azıcık parfüm sıktım ve koşar adım evden çıktım. Arabama atladım ve Murat hocanın beni azarlaması için kendimi hazırladım.
Okula girdiğimde hızla sınıfa çıktım. Teneffüsü yakalamam mucize!
Çantamı sıraya attığım gibi koşarak müdürün odasına gittim. Kapıyı tıklatıp açmaya çalıştığımda kilitli olduğunu gördüm. Bu da demektir ki okulda değil. Rahatlamış bir şekilde nefesimi dışarı verdim. Üstümü aradığımda telefonumun yanımda olmadığını anladım. Çantamda ya da evde kalmıştı. Üstümdeki yorgunluğu atmak için ağır adımlarla merdivenden çıktım. Sınıfa girdiğimde az çok boş gibiydi. Sedef koşar adım yanıma geldi.

" Dün aradım, görmedin mi? Çok merak ettim doğrusu!"Yüzüne baktım.

"Çok üzgünüm hayatım. Dün o kadar içmişim ki bugün olacak olan her şeyi normal karşılayacağım. Bara gittik ve bir şeyler olmuş.". Şaşkın bir şekilde yüzüme bakarken konuşmaya çalıştı.
"Yoksa?!".

"Saçmalama Sedef!". Yapmış olabilir miydim? Yapsaydım anlardım ben ya.

"Bir ihtimal canım ya! Ne olduğunu öğrenmen gerekiyor bunu biliyorsun değil mi?".

"Öğrenirim. Yorgunluktan nasıl uyuyacağımı düşünüyorum şu an.". Güldü ama yine de gözlerindeki endişe kaybolmamıştı. Batu'nun sınıfa girdiğini gördüğünde koluma dokundu.

"Çok mutlu görünmüyor. Bol şans.". Kapıya kısa bir bakış attım. Batu'nun ifadesiz ve yorgun yüzüyle karşılaşınca biraz tedirgin oldum.

"İhtiyacım olacak.". Yanımdan kalkınca Batu geldi ve oturdu. Bakışlarını bana çevirdiğinde ben de ona çevirdim.

"Evet?". Konuşmamla bana baktı ve 2 kere öksürdü. Gayet ciddi görünüyordu.
"Neden geç kaldın?".

"Uyuyakalmışım.".

"Dün olanlar için üzgünüm. Alkolden olmalı kendimi kaybetmiştim.". Ona baktım.

"Önemli değil diyemeyeceğim. Sanırım bende aynı hataya düştüm.". Güldüm. O da güldü.

"Eve Burak mı bıraktı?". Bir süre dün geceyi düşündüm.

"Bilmiyorum, sanırım.". Güldü.

"Her neyse. Öğlen maç var gelmek ister misin?".

"İşim olmazsa.". Güldü.

"Geliyorsun.". Hızlı bir hareketle yanağımdan öptü ve sınıftan çıktı. Sedef yanıma oturduğunda gülümseyerek bana baktı.