Yasak Aşkın Gölgesinde (Öğretmen x Öğrenci GxG)

18. Bölüm

Sabah uyandığımda başımda inanılmaz bir ağrı vardı. Yavaşça gözlerimi açtım ve yanımda oturan Bahar'ı gördüm. Bir eliyle saçlarımı okşuyordu. Gözlerinde endişeli bir bakış vardı.

"Bahar?" dedim, sesim kısık ve çatallaşmıştı.

"Derin, nasılsın? Başın çok mu ağrıyor?" diye sordu Bahar, elini alnıma koyarak.

"Fena değil," dedim ama gerçeği söylemek gerekirse başım çatlayacak gibiydi. "Dün gece biraz fazla kaçırmışım galiba."

Bahar gülümseyerek, "Evet, biraz fazla içtin ama önemli değil. Su içmelisin, sana iyi gelir," dedi ve yanındaki bardaktan bir yudum su içmem için bana uzattı.

Su içtikten sonra biraz daha kendime gelmiştim. "Dün gece olanları pek hatırlamıyorum," dedim.

Bahar'ın gözlerinde hafif bir gülümseme belirdi. "Biraz yaramazlık yaptın ama sonra sızıp kaldın. Ama asıl mesele bu değil. Sana göstermek istediğim bir şey var."

"Ne gösteriyorsun?" dedim merakla.

Bahar, dün gece Instagram'da gördüğü fotoğrafı telefonundan açtı ve bana gösterdi. "Bu fotoğraf okulun itiraf sayfasında paylaşıldı. Kim çekmiş olabilir?"

Fotoğrafa baktığımda gözlerim irileşti. "Bu… bu imkansız. Kim çekmiş olabilir ki?"

Bahar derin bir nefes aldı. "Bilmiyorum, ama bu durumu çözmemiz gerek. Kimseye açıklama yapmadan önce bunu halletmeliyiz."

"Ne yapmamız gerekiyor?" dedim endişeyle. "Bu, ikimizin de başını derde sokabilir."

"Bunu okuldaki birkaç güvenilir kişiye sormamız lazım," dedi Bahar kararlı bir şekilde. "Ama önce senin biraz daha toparlanman gerek."

Başımı salladım. "Haklısın. Biraz daha su içeyim, sonra konuşuruz."

Bahar, bana bir bardak daha su uzattı ve yanında biraz yiyecek getirdi. "Yemek de yemen lazım. Hadi, kalk ve biraz yiyecek bir şeyler al."

Yavaşça yataktan kalktım ve mutfağa gittim. Bahar da peşimden geldi ve bana yardım etti. "Dün geceki yemekler harikaydı bu arada," dedi Bahar, beni motive etmeye çalışarak.

"Teşekkür ederim," dedim gülümseyerek. "Sadece senin için özel bir şeyler yapmak istemiştim."

Bahar, elimi tutarak, "Bunu gerçekten takdir ediyorum," dedi.

Bir süre daha kahvaltımızı yaparken sessizce oturduk. Bahar'ın varlığı, bu karmaşık durumu biraz daha katlanılır hale getiriyordu. Ancak, aklım hala Instagram'daki fotoğraftaydı.

Kahvaltıdan sonra, Bahar ve ben hazırlanıp okula gitmek için yola çıktık. Bahar, direksiyonun başına geçti ve ben de yan koltuğa oturdum. Yol boyunca Bahar’ın konsantre yüz ifadesine baktım.

“Bu sabah çok güzel görünüyorsun,” dedim, sessizliği bozarak.

Bahar bana bir an bakıp gülümsedi. “Teşekkür ederim, Derin. Sen de öyle.”

Yol boyunca müzik dinleyerek ve sohbet ederek ilerledik. Bahar’ın yanında olmak bana güven veriyordu. Ne kadar zor durumda olsak da, onunla birlikte her şeyin üstesinden gelebileceğimize inanıyordum.

Okulun otoparkına vardığımızda Bahar, arabayı dikkatlice park etti. Motoru durdurduktan sonra bana dönüp, “Hazır mısın?” diye sordu.

“Hazırım,” dedim kararlı bir şekilde. Ama içten içe, etrafımızdaki bakışlardan dolayı biraz tedirgindim.

Arabadan indik ve yan yana yürümeye başladık. Okulun kapısına doğru ilerlerken, etrafımızdaki öğrencilerin fısıldaşmaları kulaklarıma geliyordu. Bu durum beni daha da geriyordu ama Bahar’ın yanında olmak bana cesaret veriyordu.