Yasak Aşkın Gölgesinde (Öğretmen x Öğrenci GxG)

48. Bölüm

Bahar saçlarımın arasında dolaşan parmaklarıyla oynarken, gözlerimi kapatıp anın tadını çıkarıyordum. Onun dokunuşu her zamanki gibi huzur vericiydi. O sırada yumuşak bir sesle, “Doğum gününde sana verdiğim hediye kutusunu açmadın hâlâ, Derin,” dedi.

Gözlerim bir anda açıldı. “Ah doğru ya!” dedim hızla dönüp Bahar’a bakarak. “Onu nereye koydum lan ben?” Ani bir panikle yerimden fırladım. Evin içinde etrafa bakınarak hediye kutusunu aramaya başladım.

Ben onu tamamen unuttum ya.

Bir yandan söyleniyordum, “Nereye koydum ya? Kalabalık içinde mi kayboldu, yoksa başka bir yere mi koydum, kafam dağınık zaten...” Bir elimle sehpanın altına bakarken, diğer elimle koltuğun arkasını yokladım ama yoktu.

Yaren kahkahalarla bana bakıyordu. Gözlerini kısarak, alaycı bir sesle, “Kanka, odana koymuştum onu. Haydi ikile, boşa dolanma burada,” dedi.

Derin bir nefes alıp gözlerimi devirerek ona döndüm. “Sağ ol Yaren, keşke daha önceden söylesen daha iyi olurdu,” dedim.

Yaren’in yüzünde alaycı bir gülümseme belirdi, ama sadece kıkırdadı. Ona dil çıkarıp Bahar’a döndüm. “Yatak odama gidiyorum, geliyor musun?” dedim. Gözlerinde aniden bir parıltı oluştu. Bahar’ın şaşkın bir şekilde gözleri fal taşı gibi açıldı, gülerek cevap verdi, “Hemen geliyorum bebeğim,” dedi ve yerinden hızla kalktı.

Yaren, koltukta yan yatarak alayla arkamızdan bağırdı, “İyi eğlenceler!”

Kahkahalarımı tutamadan arkamı döndüm. “Saçmalama Yaren, öyle bir şey olmayacak,” dedim. Ama Bahar’ın yüzüne baktığımda, bana hafif üzgün bir şekilde gözlerini diktiğini gördüm.

O bakışıyla hafif kalbimi kırdı, ama elimi dudağıma koyarak “sessiz ol” işareti yaptım, Bahar’ın elinden tutarak onu yukarıya, yatak odasına götürdüm.

Odaya girdiğimizde, Bahar yatağın kenarına oturdu. Ben ise odadaki çekmeceleri ve dolapları karıştırmaya başladım, hediye kutusunu bulmak için. Bir yandan kendi kendime söyleniyordum, “Nereye koydu ya? Bir kutuyu nasıl göremem amk?”

Yatağın yanındaki dolabın kapağını açtığımda, Bahar’ın bana verdiği o anlamlı hediye kutusunu nihayet buldum. Kutuyu elime aldım ve yüzümde geniş bir gülümsemeyle Bahar’a döndüm. “Buldum!” dedim sevinçle.

Bahar gözlerinde yaramaz bir ışıltıyla beni yatağa çekti ve yanına oturttu. Kutuyu dikkatle açmaya başladık. İçinde yumuşak bir kumaşa sarılı, zarif bir bilezik vardı. Ancak bileziğin iç kısmında oymalarla işlenmiş özel bir mesaj duruyordu: “Seninle her an daha da güzel.”

Bir süre sessizlik oldu. İkimiz de bileziği dikkatle inceledik. Bahar parmaklarıyla bileziği okşayarak, “Bu bilezik ikimiz için,” dedi. “Her gün, her an bizim için özel olacak. Her baktığında beni hatırlatacak, her dokunduğunda bir parçamı hissedeceksin.”

Boğazımda bir düğüm hissettim. Sadece bir bilezik değildi bu, onun bana olan sevgisinin ve bağlılığının bir sembolüydü. Gözlerim doldu, ama gülümsememi engelleyemedim. “Bahar… bu gerçekten çok anlamlı. Teşekkür ederim,” dedim kısık bir sesle. Bileziği elime aldım ve bileğime takması için Bahar'a uzattım, Bahar nazikçe bileğimden tutarak bileziği taktı.

Bahar gülümseyerek elimi tuttu ve gözlerimin içine baktı. “Sana verdiğim bu hediyenin anlamını unutmamanı istiyorum, Derin. Sen benim her şeyimsin,” dedi ve dudaklarına hafif bir öpücük kondurdu.

Bir süre sessizce yan yana oturduk, sadece birbirimize bakarak. O anın büyüsü bizi tamamen sarmıştı.

Sessizliği bozan Bahar oldu. “Sana her zaman dokunmak istiyorum,” dedi, sesi neredeyse bir fısıltı gibiydi. Elini yüzüme doğru getirdi ve parmak uçlarıyla yanağımı okşadı. Bu küçük dokunuş bile vücudumda bir kıvılcım gibi yayıldı.