یەڪەمین ڕوناڪی

باوڪم ئەسپی من بوو~

کە منداڵ بووم، باوکم ئەسپی من بوو، هەمیشە لەسەر پشتی ئەو بووم. هەمیشه شەوان
درەنگ له کار دەگەڕایەوه. به دەنگی پێی یاخود به بۆنی ئەو خەبەرم دەبۆیەوە و ڕامدەکرد بۆ
لای. زۆری خۆشدەویستین. له وەرزی باران و تۆفاندا، کاتێک ئاو هەموو شتێکی دادەپۆشی،
باوکم منی دەخسته سەر شانی و دەیبردم بۆ قوتابخانه و نەیدەهێشت هیچ ڕۆژێکی قوتابخانەم
لەدەست بچێت. باوکم هەمیشه دەیگوت، « ڕۆژێک کچەکەم گەوره دەبێت. ئیتر هەموو کەس
دەڵێن ئەمه کچەکەی حسێنه.« خێزانێکی زۆر بەختەوەر بووین. دوای ئەوەی گوێمان له
چیرۆک و نوکتەکانی باوکم دەبوو، به درێژایی ئەو ڕۆژه دایکم ڕومەتەکانی سوور و دڵی
خۆش دەبوو، بەڵام له ناکاو ڕۆژێک ههموو شتەکان گۆڕان. باوکم نەگەڕایەوە ماڵەوە، دایکم
له پێکەنین کەوت، من چیتر نەمتوانی بچم بۆ قوتابخانه. هەموو دەهاتن بۆ دڵنەواییکردنمان.
چەند ساڵێک تێپەڕی و یادگارییەکانی وەک خۆیان مان. دوای ئەوەی کەوتمه گەڕان و هەموو
شوێنێک بەدوایدا گەڕام، ڕۆژێک گەیشتمه بەردەم دەرگای ماڵەکەی باوکم. بینیم باوکم نوکته
و چیرۆک بۆ دایکه تازەکەم دەکات و ئەویش وەک دایکم بۆی پێدەکەنی. به هێواشی بانگم کرد
«باوکه!» کوڕێکی بچوک هاته بەردەمم و گوتی «باوکت لێره نییه، ئەمه باوکی منه.» کاتێک لەوێ ڕۆیشتم، باوکم نەیوەستاندم. نەیگوت «کچم بوەسته.» بەڵام هێشتا که نوێژ دەکەم دەپاڕێمەوه، «خوایه
گیان هەمیشه باوکم بەختەوەر بکه.»

- سۆریفه، ١٥ساڵ

"هەموو وشەڪان لە زاری خۆیانەوە وەرگیراون"