CELPS GEZEGENİ

11 . BÖLÜM

zatenvar ve Birdofdreams ithafen.

Bölüm şarkısı Kadebostany ~ Castle in the snow

✴

Adeta donmuştum.

Dudaklarımdan itiraz nidaları bile dökülemiyordu. Ben onun cehenneminden uzak kalmaya çalıştıkça neden her zaman aynı duruma düşüyordum?

Kaşlarını kaldırıp indirdi ve avcunu açarak ileriyi gösterdi. Avcuna takılı kaldı bir süre ateş saçan gözlerim ardından ona diktim bakışlarımı.

Biraz daha konuşmamaya devam edersem kendimi Tekan'ın odasının önünde bulacaktım.

Onun dalga geçmesi ile birlikte odasını temizlerken düşündükçe delirecekmiş gibi oluyordum.

"Asla," Diye tısladım. "Onun odasını asla temizlemem! Başka bir iş mi kalmadı? Biliyorsunuz ki başka bir iş verebilirsiniz, Kralın oğlu diye siz onun kölesi olmuşsunuz ancak ben siz değilim!" Gözlerim kararıyordu ve sinirden avuç içlerim terlemişti.

Birden bir tokat yanağımda patlayınca sarsılmıştım. Bir süre yanağımı tutarak delirmiş gibi tek bir noktaya bakakaldım. Gözlerim onu bulduğunda gerçekten delirmiş gibi hissediyordum. Gülümsedim. Acı insanı güçlendirmiyordu. Sadece bir süre sonra alışıyordun. Yanağım eminim kızarmıştı. Ama acımıyordu.

Hissedemiyordum.

Elleri yumruk haline gelmişti ama hanımefendi duruşunu bozmadan çenesini dikleştirmişti.

"Ne o? Gerçekler canınızı mı acıttı? Demek siz de bir insanmışsınız ve gerçekler canınızı acıtabiliyormuş!"

"Kes sesini!" Dedi. Sesi çığlık atar gibi çıkmıştı. Birazdan avuçlarını kulaklarına kapatıp ağlayacakmış gibi duruyordu.

Ellerini saçlarına geçirdi. Özenli saçlarını karıştırdı. Ardından çığlık çığlığa "Korumalar götürün şu kızı Tekan Kasra'nın odasına dayanamıyorum!" Dedi.

Elini duvara koymuştu ve duvardan destek alıyormuş gibiydi. Kafası önüne düşmüştü. Korumalar ona kısa bir bakış atıp hızla doktoru çağırdılar.

Doktor ve hemşireler birkaç dakika sonra ellerinde sedye ile gelmişti. Bayan Derak'ı özenle yerleştirdiler. Bayan Derak gitmeden önce şöyle dediğini duydum; "Gücü çok fazla. O lanetli, o hepimizi lanetleyecek. Şeytan gibiydi. Benim gördüğümü siz de görmediniz mi? Yüzü değişti diyorum size. Ah Hayır! Beynim patlayacak gibi! Dayanamıyorum!"

Ardından koridor çığlığıyla yankılandı.

Korumalar ve ben bir süre koridora bakakaldık, ardından korumalar kendine gelince beni de sürüklemeye başladılar.

Korumalardan biri bana bakıp "Bayan Derak delirmiş olmalı," Diye mırıldandı.

Söyledikleri doğru muydu? Ben şeytan mıydım? Neden onun gördüğünü o zaman korumalarda göremiyordu?

Kafamı iki yana salladım. Öyle bir şey yok diye kendimi tembihledim ve şeytan olduğum düşüncesini beynimin en kuytu köşesine fırlattım.

Bodrum kata indik. Bu kadar merdiven indikten sonra umarım yürümeyiz diye geçirdim içimden.

Daha sonra etrafı camlı köprüden geçtik. Daha fazla yürüyeceğimiz fikri beni beni deli ediyordu öyleki korumalara yalvaran bakışlar atıyordum. Yemekhanenin tam yanında olan asansöre bindik.