CELPS GEZEGENİ

4. BÖLÜM

Bölüm şarkısı Zara Larsson ~ Uncover

Kralın sesi beynimde yankılanırken, cümleleri beynimde bir girdap olup beni bitirmeye başlamıştı. Aniden askerler üstüme yürüyüp bana kılıçlarını doğrulttuklarında neler olduğunu beynimde kavrayabilmiştim ancak çok geçti. Hızla gözlerimi silip sırtımı ve çenemi dikleştirdim. Korktuğumu anlamamalılardı. Ama bu imkansız gibiydi.

Tüm gücümü toplayıp "Yapamazsın!" Diye bağırmaya çalıştım. Korku öyle büyüktü ki boğulacak gibi hissediyordum.

Korkunç gözleri askerleri buldu. Sesim ona ulaşmıyor, hiçbir şey ona tesir etmiyordu. "Bunu halkıma götürün istediği herkes bunu dövsün. Öyle dövsünler ki tanınmayacak hale gelsin!" 

Duyduklarımın, yaşadıklarımın ağırlığı beni taşıyamıyordu. İki yanımdan kollarımı tutup beni sürüklemeye başlayan askerlere hiçbir şey yapamıyordum. Aniden beni tutan bir asker yüzüme tokat attığında çığlığım yankı yapmış, kulaklarımı sağır etmişti.  Saçlarımdan tutulup yerde sürüklenmeye başladığımda acı her yerdeydi. Acı beni istiyordu.

Yetimhanede beni dövdükleri zamanlar film şeridi gibi gözümün önündeydi, o zamanlar söz vermiştim aciz olmayacağıma. Ama ne yazık ki sözümü tutamamıştım.

Sıkıca kapattığım gözlerimi açtığımda yerleri taşlı, etrafı siyah binalarla çevrili sokaklarda insanların hepsi doluşmuş beni gösterip kahkaha atıyorlardı.

İçlerinden bir tanesi yüzüme tükürünce tutmaya çalıştığım gözyaşlarım hiç durmaksızın oluk oluk akmaya başladı, hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Bitsin istiyordum! Her şeyin kötü bir kabus olduğunu hissetmek istiyordum. Belkide.. belkide bu hayata hiç gözlerimi açmamış olduğumu hissetmek istiyordum.

Meydan diye düşündüğüm yere gelince aniden asker beni taşlı yola atıp "Bu, Kralımıza karşı gelen beyinsize Kral çok güzel bir hediyede bulundu. İstediği herkes bunu dövsün! Öyle dövün ki tanınmayacak hale gelsin!" Diye bağırdı.

Aniden herkes kahkaha atıp üstüme gelmeye başladığında karnıma atılan tekmeyle yerde büküldüm. Cenin pozisyonunda, hıçkırarak ağlıyor, acının, tekmelerin, küfürlerin, yumrukların son bulmasını istiyordum. O kadar canım acıyordu ki ölmek istiyordum. Artık hiçbir şey hissetmek istemiyordum.

Aniden kollarımdan tutulup bir adama doğru çevrildiğimde üstüme çıkan bedeniyle içimden haykırıyor, bağırıyor isyan ediyordum. Ama hiçbir şey yapamadım. Ne adam bana yumruk atarken bir şey yapabildim ne de dövülmeye devam ederken bir şey yapabildim.

Gözlerim acıyı artık hissetmeyeceğimi müjdeler gibi kapandı ve karanlık beni inine kabul etti. Bu karanlık onların karanlığı gibi değildi; Bu karanlık acımı paylaşıyordu.

✴

Gözümü acıyla açtığımda alnımda bir şey hissetmiştim. Zorlukla elimi kaldırıp onu aldığımda bunun bir bez olduğunu bulanık görsemde anlayabilmiştim. Sağ tarafımdaki komidinin üstünde mavi bir leğen vardı. Korkuyla doğrulmaya çalıştığımda sırtımın ağrısı öyle sertti ki acıyla inledim.