Part 27 (Z)

957 33 1
                                    

အပိုင္း - ၂၇

ႏြမ္ အဖ်ားေပ်ာက္သြားသည့္တိုင္ လူကေတာ့ အားနည္းေနသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာလည္း ယိုင္ခ်င္ခ်င္။ ထို႔ေၾကာင့္ Hilton ကိုေရာက္ေတာ့ ပီေခါင္ကပင္ ဟိုတယ္ထဲထိ ပို႔ေပးရသည္။

"ႏြမ္.. ဘယ္မွာေစာင့္မလဲ"

"အကိုက မေရာက္ေသးဘူးထင္တယ္"

ေခါင္ႏြံလာ့ လက္ကနာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ (၅) နာရီနဲ႔ မိနစ္ (၄၀)။ ေရာက္လာတာက ေစာေနေသးသည္။

"ေစာေသးတယ္ ႏြမ္.. ႏြမ္ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ.. (၆) နာရီထိုးဖို႔ ေနာက္ထပ္ မိနစ္ (၂၀) ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ရဦးမယ္"

"ရပါတယ္.. ႏြမ္ Lobby မွာပဲ ေစာင့္ေနလိုက္မယ္ေလ.. ပီေခါင္ သြားစရာ ရွိတယ္မလား.. သြားေလ"

"ႏြမ္ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္လို႔လား"

"ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီမွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ပါ့မယ္"

"ျမတ္ေသာက ၾကာဦးမွာလား မသိဘူး"

"အကိုက အခ်ိန္တိက်ပါတယ္.. သူ (၆) နာရီေတာ့ ေရာက္မွာပါ.. ႏြမ္ သက္သာေနပါၿပီ.. ပီေခါင္ အလုပ္ကိစၥရွိတယ္ဆို"

"အာ.. အင္း.. ရွိတယ္.."

"အဲ့တာဆို သြားလိုက္ေလေနာ္.. ႏြမ္ကို စိတ္မပူပါနဲ႔"

"အင္းပါ .. တစ္ခုခုဆိုရင္ ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ေနာ္ ႏြမ္.. ကိုယ္က ဒီအနီးနားမွာပဲ ရွိမွာပါ"

"သိပါၿပီ"

ထို႔ေနာက္ ပီေခါင္က ႏြမ္ကို Lobby မွာ ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားေလသည္။

ႏြမ္ ဟိုဒီၾကည့္ရင္း ဖုန္းထုတ္ကာ လိုင္းတက္ၾကည့္မိသည္။ အကိုေပးထားသည့္ Page ကို ဝင္ၾကည့္ေတာ့ အကို႔၏ ျပခန္းက ပုံေတြကို တင္ထားတာ ေတြ႕ရသည္။ အကိုက ဓာတ္ပုံ႐ိုက္တာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ဝါသနာပါပုံရသည္။

ပုံေတြထဲမွာ ျမန္မာက အထင္ကရ ရႈခင္းအေတာ္မ်ားမ်ားပါဝင္သည္။ အကိုက ပုံ႐ိုက္တာ ေတာ္သည္။ ပုံေတြအားလုံးက အလင္းအေမွာင္ကစလို႔ အသက္ဝင္လွပါသည္။ ဓာတ္ပုံေတြကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ထိုေနရာေလးကို ေရာက္သြားရသလိုပင္။ ပုံေတြက စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အတိ။

နွမ် (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon