War Of Destiny (Military Series 3) COMPLETED

Kabanata 49

ARZI

"I didn't kill him. Don't look at me with those eyes, Arziana." Aniya tsaka umahon sa pagkakahiga.

Lumambot ang tingin ko sa kanya nang marinig iyon. Umupo siya habang minamasahe ang kanyang braso at balikat.

"Don't worry, Arzi. He didn't do anything." Sabat naman ni Ava na ngayon ay nagbabalat ng prutas na orange sa lamesa.

"If I'm the one who killed him hindi lang iyon ang gagawin ko sa kanya, Arziana."

Napalingon ulit ako kay Hegel. Ngumiti ito sa akin tsaka maloko na pinisil ang pisngi ko.

"Good morning," nakangiting aniya.

Maging ako ay napangiti na rin sa kanya.

"Good morning din, Hegel…"

"What do you want for breakfast?" Bumaba siya sa kama para tumayo. "I know you want me but you can't have me here." Dugtong niya na nagpalaki sa mata ko.

Nilingon ko si Ava para tignan ang reaksyon nito. Nakasalubong na ang kilay niya at napailing pa.

"Aga-aga bold ang nasa isip." Aniya. "Iwan ko na kayo dito. Marami pa akong aasikasuhin. See you later, Arzi! Pagaling ka, okay?"

"S-Salamat, Ava…" napapahiyang sabi ko.

Pag-alis ni Ava nilingon ko agad si Hegel dito sa gilid ko. Sakto namang paglingon ng mukha ko sa kanya sinalubong niya agad ako ng halik.

"Good morning again…" mahinang aniya nang maghiwalay ang labi namin.

"Nangalay ba ang braso mo? Pasensya na masakit pa kasi 'tong isa kong balikat kaya hindi ako makapag palit ng pwesto."

"No, it's fine. As long as you're laying beside me I'm okay."

"Ang gwapo-gwapo mo kahit bagong gising ka, Hegel." Hindi ko na napigilan sabihin iyon habang nakatitig ako sa mukha niya.

Totoo naman talaga ang sinabi ko. Kahit na medyo magulo ang buhok niya at wala pang hilamos ang gwapo niya pa rin tignan. Namumungay pa ang mga mata niya dahil bagong gising siya kaya ang cute niya rin tignan.

Bigla niya na naman akong dinampian ng halik sa labi na ikinagulat ko. "Talaga?" At muli ay hinalikan niya na naman ako. "You will always remember my face 'cause I'm too handsome to be forgotten, Arziana."

Natawa ako. "Tama naman ang sinabi mo. Ang swerte ko naman. Gumigising akong ikaw ang nakikita ko."

"So am I, darling. I'm so lucky to be your husband. You may be the most dangerous woman on earth but for me, you're like an angel sent from heaven."

Natigilan ako matapos marinig ang huling sinabi ni Hegel. Ang tagal ko na hindi naririnig iyon. Mahirap man tanggapin na iyon ang tingin niya sa akin pero iyon ang pinakagusto kong kompliment niya sa akin.

"Hegel, gusto kong malaman kung bakit lagi mong sinasabi na para akong isang anghel?"

Mukang nagustuhan niya ang tanong ko dahil sa naging reaksyon niya. Napangiti naman ako at kinilig. Umupo siya sa kama  habang nag-iisip ng isasagot sa akin.

"Well, because you're too good for this world, Arziana. Whenever I look at you, you remind me of peace, heaven and purity."

"Kahit na sa totoong buhay kabaliktaran ako ng mga sinabi mo?"

"Kahit na kabaliktaran ka ng lahat ng 'yon, Arziana. You're still an angel to me."

Napakaswerte ko talaga sa kanya. Unti-unti niyang binubura ang hindi magandang nangyari sa buhay ko. Siguro nga siya ang magandang karma ko, at hindi ko nagsisisi na ibinigay siya sa akin.