CHAPTER 26
Marami pa ring tao sa paligid ko at ang ingay na dahil sa chismisan nila kaya di ko na kinaya at napasigaw na.
"Kung wala kayong ibang alam kundi magchismisan lang pwes wag dito!" sigaw ko sa kanilang lahat kaya unti unti naman silang nagsialisan. Edi sana kanina pa akosumigaw para lang mapaalis sila. Sila kaya dito sa pwesto ko, tignan ko langkung sinong hindi mahihighblood
"Miss Aikawa, Aubrey Cameron. Please proceed to the guidance office now" yan lang ang mga salitang narinig ko sa mga speakers na nakakalat sa building.
"Great" I sighed.
Ano nanamang nagawa ko this time?
Umalis na ako at nagpatuloy na lang sa paglalakad papunta sa dorm ng mga boys. Tutal sa guidance din naman ang bagsak ko bat di ko pa lubos-lubusin? Pumasok na ako sa building nila.
It was cozy. Yung mga dingding ay dark blue at hinaluan ng mga white curves. Yung railing naman ng mga hagdan color white at hinaluan din ng dotted dark blue paint.
May mga nakakasalubong pa akong mga lalake na nakasando lang.
Feel at home talaga. Edi wow
Yung iba naman sinitsitan ako habang napapadaan sa harap nila pero di ko parin pinansin dahil ang atensyon ko naka-focus sa paghahanap kay Paul at Dean.Nagbabaka sakali pa rin ako na makita yung kwarto nila pero sa kasamaang palad ...
"Aubrey/ Brey" sila mismo ang nagpakita saken.
Destiny, salamat at pinaubaya mo saken tong mga lokong toh.
Narinig ko ang mga boses nila sa likuran ko kaya humarap agad ako sa kanilang dalawa at binigyan isang matamis na ngiti. "Hi guys" unti unti akong lumapit sa kanila at nung nasa harap na nila ako.
"Anong ginagawa mo dito—" natigil sa pagsasalita si Paul nang bigla ko syang sinapak sa pisngi.
"Sa sobrang dami ng bulaklak na binigay mo akala ko may burol na" I hissed at him. Napaupo sya sa lakas. Agad ko namang pinagtuunan ng atensyon si Dean na halatang nagulat sa ginawa ko kay Paul.
Sinipa ko sya ng malakas sa 'special spot' nya. (Alam nyonaman siguro kung ano yon hahahaha) Napahawak naman sya agad 'don' dahil sasakit at dahan dahang napaluhod.
"Dean,magkaka-diabetes ako sa mga binigay mo" i paused before saying the next words at tinignan silang dalawa.
"Wag nyo sabi akong pagtripan. Itigil nyo na hanggat—"
"I'm not gonna stop/ Di ako titigil" sabay na sabi nilang dalawa kahit namimilipit sa sakit. Yung ibang lalake napapatingin na sa pinaggagagawa namen.Tinarayan ko na lang sila at umalis na. Langya!
Mia's POV
"Miss Aikawa, Aubrey Cameron. Please proceed to the guidance office now" bigla akong natigil sa paglamon ng magagandang pagkain na nasa harap tulad ng fries, sundae, spaghetti nung marinig ko yung sinasabi ng speakers dito sa café.
Ano daw? Si Brey? Ano nanamang nagawanya ngayon? I-didial ko nasana yung number nya nang biglang may umupo sa tapat ko kaya napatingin naman agad ako kung sino.
"Oh, ikaw pala Sam. San sila Meghan?" imbis na sumagot sya,nagkibitbalikat nalang eto.
"Come, I'll show you something" mahinang sabi nya saken sabay tayo. Iniwan ko nalang yung mga pagkain ko kasi super seryoso nanaman netong si Sammy.
Nakasaunod lang ako sa likod nya. Familiar saken yung mga nadadaanan namen "Teka, di ka pwede jan!" sa dorm ng mga girls papunta si Sam. Este kami
Di sya sumagot at patuloy lang sa pagpasok sa loob. Pinagtitinginan na sya ng ibang girls sa loob, famous din tong isang toh eh. Naging pamilyar saken yung mga dinadaanan namen hanggang sa narealize ko na papunta kami sa kwarto namen ni Brey.
"Sammy, ano bang balak—"
"Tignan mo kung anong nasa harap mo" pa cool na sabi nya kaya awtomatikong napatingin ako. Pero kasabay ng pagtingin ko, feeling ko unti unting dinudurog tong puso ko.
Parang na statwa ako sa kinatatayuan ko. Kahit na hindi ko pa sure kung kanino galing toh, parang pinana ako ng instinct ko nasiya nagbigay netoh.Hindi ko alam kung anong pumasok sa maganda kong brain pero bigla akong nagstep forward papunta sa harap ng napakaraming bulaklak. Marahas kong kinuha ang isang pinkcard.
Sabi na nga ba,at sakanya galing.
I stared at the card for a couple of minutes. Why is this happening to me? Tapos na ako sa ganto eh. Naulit nanaman. Suddenly, tears were starting to form in my very precious eyes. "I'm helping you to see the truth. Learn to let go, Mia. You don't deserve this fucking pain" his words striked me. I can hear his footsteps.
Naglalakad na sya palayo saken kasabay ng paglayo nya ay ang pagbagsak ng luha ko. Let go? Move on? Kailangan ko nanaman ata ang tulong ng mga ice cream.
Aubrey'sPOV
Nasa tapat na ako ng guidance office. Kakatok na sana ako ng bigla nalang itong bumukas at tumambad saken ang mukha ng isang babae na mga nasa 30's "Thanks goodness you're here. Come inside" She's very formal.
Tumango nalang ako, at pumasok sa loob. Umupo na sya sa swivel chair nya
"Have a sit" at ako naman sa isang upuan na nasa tapat ng table nya so bale magkaharap kami. "Lets get this straight to the point Ms. Aikawa. What you did back at the gym was very very inappropriate" dissapointed na sabi nya.
Yung mukha nya stress na stress dahil sa ginawa ko dun. Heh! Naiistress din ako sa baklitang yon. "Ang bilis kumalat ng balita. Sino ba source nyo?" I hissed.
"Its none of your concern Ms.Aikawa" nakapokerface na sabi nya.
"Lets get this straight to the point too. In the first place,ayokong sumali sa contest na yan—"
"But still, dapat di mo yon ginawa" matigas na sabi nya. Suddenly, bigla akong natakot sa kanya. May dark aura's na galing sa katawan nya. Creepywomen.
Hindi nalang ako nagsalita pa at tumingin nalang sa ibang dereksyon na para bang walang tension saming dalawa.
"Hays kung hindi ka lang kasali sa contest kanina pa kita binigyan ng punishment. Pero as of now, bumalik ka sa instructor mo at makinig sa lahat ng sasabihin nya. RESPETO din Ms. Aikawa" diniinan nya talaga yung word narespeto. Wala na akongchoice. I sigh at tumayona, di na ako nagabalang magpaalam pa at lumabas na sa office nya.
Damn. Another duel with that crappy heels
**
Nako, anong problema ng wattpad? Nagkaka-trouble ako sa spacing, bold, italics. Huhu :3
So anyways, enjoy Chapter 26 guys :D. Kaway sa mga brokenhearted jan tulad ni Mia💔
-Sayki
BINABASA MO ANG
Assassination of the Mafia Heir
ActionShe seems to be an ordinary girl but in reality, she's not.