Assassination of the Mafia Heir

Chapter 34

CHAPTER 34

Aubrey's POV

Dahan dahan akong napamulat dahil nakaramdam ako ng mumunting halik sa pisngi ko. "Good morning" I smiled at him. Nilibot ko ang tingin ko sa lugar kung nasan ako

"You're here in the hospital" kumunot naman agad yung noo ko. "Bat mo ko dinala dito?" tanong ko. "You fainted" ako? nahimatay?

"They're all worried for you" May tinuro sya. At dun nakita ko nagsisiksikan silang lahat sa mini-sala ng room ko. I chuckled. Bigla kong naalala yung batang niligtas ko.

"Kamusta yung bata? Ok lang ba sya? Nagkasugat—"

"She's fine. I'm sorry" naguguilty sya sa mga nangyare. Hinaplos ko ang buhok nya "Ok lang" I smiled sweetly at him.

May narinig akong bumagsak sa sahig kaya napatingin naman agad ako at napatawa ng mahina.

"*yawn* hmmmm feeling ko naririnig ko na yung boses ni Brey" inaantok na sabi ni Mia habang kinukusot-kusot yung mata nya na nakapikit pa.

"Well, good morning Mia Gilbert" nakangiting sabi ko. Bigla naman syang napamulat at pinandilatan ako ng mata na para bang di makapaniwala na gising na ako. Tumayo sya agad at tumakbo papalapit samen. Umatras naman ng konti si Axel kasi sinakop ni Mia yung buong pwesto.

"Ohemgee. Buti naman gising ka na Brey, akala ko matatagalan pa bago ka magising dyan huhuhu" yinakap nya naman ako.

"Mia, sa pagkakaalam ko nahimatay lang ako at hindi inoperahan" nakapokerface na sabi ko. Tinignan nya naman agad ako ng masama. Napalingon ulit kami sa mini-sala dahil unti unti nang nagising yung mga tao. Andun si Meghan na katabi si Dean, andun din si Paul. Michael, Terrex, Caleb, Arthur, Sam, Louis at Will.

"She's okay now. All of you can go home and take a rest" utos ni Axel sa kanilang lahat. Lumapit muna sila sa akin at sinabing 'mabuti naman at okay na daw ako.'

Pagkatapos ng konting chit-chat lumabas na sila kasama si Mia kase halata namang puyat pa so bale kaming dalawa nalang ulit.

-Night-

Umupo sya sa gilid na kama ko at tahimik lang na nakatitig saken. "Gusto ka nang lumabas dito" honest na sabi ko pambasag sa katahimikan. "No. You need to rest" matigas na sagot nya. Sa di malamang dahilan napa-pout ako at tumalikod mula sa kanya.

Inis, ayoko magtagal sa puting kwarto na toh. Feeling ko anytime kukunin na ako ni San Pedro. Tsk!

"Ayoko dito" sabi ko ulit habang nakatalikod mula sa kanya. Naramdaman kong umalis sya sa pagkakaupo at sa isang iglap nasa harap ko na sya. Lumuhod sya para magkalebel na yung mukha namen.

"I can't resist you" ngumiti sya. I'll take that as a yes.

Unti-unti akong umupo pero nararamdaman ko yung sakit ng likod ko. Inalalayan ako kase nakita nya atang nasira mukha ko. "See? You still need to—"

"I'm perfectly fine" sagot ko. Tinignan ko naman yung kamay ko na nakakabit yung dextrose, marahas kong tinangal yun mula sa pagkakatusok sa bandang kamay ko. Tinignan ko naman sya kase biglang napatahimik.

Napansin kong namumula yung mukha nya. Eh? "Okay ka lang?" bigla syang umiwas ng tingin.

"HOY!"

"At this moment, your kinda ..." nagdadalawang isip syang sabihin. So ano, papatayin mo ko sa pagiging curious? "What?" tanong ko.

Nagkaroon ng katahimikan. Tumalikod nalang ako sa kanya at sinubukang tumayo. Nakaalis na ako sa kama ng bigla syang nagsalita. "Your kinda sexy" mahinang sabi nya sa likod ko. Naramdaman kong uminit yung pisnge ko. Shet ano bang sinasabi ng isang toh?

"Psh, labas na. Magbibihis na ako" sabi ko na nagtatapang-tapangan habang nakatalikod sa kanya. Nakapang hospital dress pa kase ako hanggan ngayon.

Dumaan muna sya sa harap ko at hinalikan ako sa noo. Napangiti naman ako. Lumabas na sya para makapagbihis ako. Alam kong dinalhan na ako ni Mia ng damit. Magpapahuli pa ba yon?

Kinuha ko ang isang jeans at black T-shirt. Sinuot ko na din ang isang sapatos na color black tas yung design puro white flowers. Tumingin ako sa salamin at inayos yung mahaba kong buhok. Ok na siguro toh.

Lumabas na ako nakita si Axel na nakasandal lang sa pader katabi ng kwarto ko.

"Tara na" nginitian ko sya and he smiled back. Gusto ko nang bumalik sa Academy. Maingat kaming bumaba papunta sa ground floor na ospital.

Baka mamaya mahuli pa kami na tumakas. Nakakapit lang ako sa braso ni Axel habang sya ang tumitingin tingin sa paligid kung may nakakapansin ba o wala.

Pero sa huli, nakalabas din kami sa ospital. "I can't believe were doing this" mahinang sabi nya habang naglalakad kami papunta sa parking lot. "Na tumakas? Hahaha hayaan mo na, eh sa gusto ko na talaga bumalik eh"

"I'm still worried about you, Aikawa" binuksan nya na yung pinto ng kotse. Shotgun seat. Sumakay na ako at umikot naman sya para makasakay na din.

"Eh bakit ka ba kase nakipagbasag ulo?"

"Tsss. I just want to teach them a lesson" pinaandar nya na yung makina. "Bakit? Teacher ka ba para turuan sila?" I grin.

Pero sinamaan nya lang ako ng tingin at nagdrive na palayo sa ospital. Bye bye, doctor.

"Actually, okay lang naman kung binasagan mo rin sila ng ulo pero ang di okay para saken eh kung bakit may dala silang mga baseball bat. Muntik pa tuloy matamaan yung bata" again nakafeel ako ng inis nung bumalik saken yung alaala natriny akong atakihin ng isang lalake at nung malapit na sanang tumama yung baseball bat sa bata.

"Ssssh. Everything's fine now"

Tinahak na namen ang daan papunta sa school. Napansin ko na panay ang tingin ni Axel sa labas, malayo pa kami sa campus kaya medyo nasa city pa kami. Nagulat ako nung bigla nyang pinarada, yung kotse sa isang tabi. Malapit sa isang convenient store.

"Axel, bat tayo tumigil?" nagtatakang tanong ko. Pero patuloy pa rin sya sa pagsilip sa kung saan saan at sinabi na "Stay here" bigla syang lumabas at naiwan lang ako sa loob ng kotse. Tinted yung sasakyan. Tsaka gabi , ano bang trip ng isang toh?

Sinilip ko din kung may kakaiba sa labas. Wala naman akong napansin. Si Axel parang di mapakali habang may tinatawagan sa phone. Ayan nanaman yung dark aura sa paligid nya.

Lumabas na din ako at naglakad sa pwesto kung san sya nakatayo. Pero bago pa ako makalapit may narinig pa akong sinabi nya

"Someone's here. Take them down"

**

Sorry kung may grammatical errors or typos. I hope you can for this chapter! Happy 3.1 K reads sa AOTMH! #157 in Action na din tayo guys. Thankyouuu wagas :**

-Sayki