Assassination of the Mafia Heir

Chapter 38

CHAPTER 38

Nakita ko rin sa loob sila Paul, Megan, Sam, Caleb, Louis, Will, Arthur, Terrex. Nakalinya sila at parang may prinoprotektahan.

Nagulat ako nung bigla nila akong tinutukan ng baril ni Megan. "Di ka pwedeng lumapit sa kanya, Aubrey. Kung ayaw mong .."

"Masaktan" si Paul na ang tumapos. Seryoso lang ang mga mukha nila.

"Di ko maintindihan" mahinang sabi ko.

"Stop" may biglang sumigaw mula sa likod nila. At nagbigay daan naman agad sila Megan

Para akong binuhusan ng malamig ng tubig sa katawan sa nakita ko. Sa ikalawang pagkakataon naramdaman kong trinaydor akong muli. Sa Ikalawang pagkakataon kwinestyon ko nanaman ang diyos kung bakit nya toh ginagawa saken. Kung bakit nya ba pinaparamdam saken toh. Nung una si Kuya pero ngayon ...

"A-axel?" I did my best para hindi mag-crack ang boses ko. Nakita kong hawak nya ang files, nginitian nya ako pero isang malungkot na ngiti.

"You knew?" di makapaniwalang tanong ko sa kanya pero di sya umimik. Ang lalakeng minahal ko ng totoo, nasa harap ko ngayon pero hindi bilang isang kakampi.

Pano nya nagawa saken toh?! Na itago lahat ng toh? Malamig lang ang mga tingin na binabato nya saken. Hindi to ang Axel na nakakasama ko araw-araw. Parang sa iglap di ko na sya kilala

Sana masamang panaginip lang toh. Sana magising na ako mula sa panaginip na toh

"How could you do this to me?!" I shouted at him. He smiled smugly. "Do you know me?" he asked back. Di ako umimik. Kilala ko nga ba talaga si Axel? Gano ko ba sya ka kilala?

Napansin nya atang napatahimik ako sa tanong nya. "Let me tell you a short story"

"Once upon a time there was a princess. A beautiful and gifted princess" naglakad sya papunta sa isang table habang hawak hawak pa din ang folder. "Everyone loves her. Everyone likes her. She's good at everything. That's why the king said that she can take over his thrown in the right time."

Tahimik lang akong nakikinig sa kanya. Bat nya ba sinasabi toh saken?

"But then one day she was killed ..." bigla syang tumingin saken. I saw anger and pain flashed in his eyes

"Or should I say, she was assassinated by this fucking group!" hinagis nya sa ere ang mga files. "She was supposed to be the princess standing here in front of you now. And that princess was my sister"

Saglit na nagkaroon ng katahimikan hanggang sa unti-unti syang lumapit saken. Di ako umalis sa pwesto ko at nanatiling nakatayo na walang takot. Suddenly, nasa harap ko na sya.

"I should be the one asking you that fucking bullshit question of yours, Aikawa" I shivered. "How could you fucking do this to me?!" he gritted his teeth while asking the question. Kahapon ang saya saya ko pa, isa nga talaga yun sa pinaka-masayang araw ng buhay ko.

Nakasama ko lahat ng kaibigan ko, kapatid ko, mga kakilala ko, at ang taong mahal ko.

Wala akong kwentang girlfriend. Kasalanan pala namen kung bakit siya ganto. Kasalanan pala namen. Kami pala nagdulot ng sakit sa pamilya nila

Nagulat ako nung bigla nyang hinawakan ang binti ko na may nakasabit na kutsilyo. Pinasok nya ang kamay nya sa palda ko at kinuha ang isang kutsilyo at marahas na nilagay sa kamay ko. He motioned my hand in his stomach.

"Kill me" kalmadong sabi nya. Bigla akong napatingin sa mukha nya. "This is your mission right? To kill me. Do it" napatingin ako ulit sa kutsilyo na hawak. Nanginginig yung kamay ko.

"W-who a-are y-you?" lakas loob kong tanong. Tinignan ko siya sa mata.

"I'm the SSG President of this school .."

"I'm the brother of the one you murdered"

"I'm the grandchild of the principal here"

There's a long pause bago nya tinuloy ang mga sususunod nyang sasabihin

"And I'm a Mafia Heir"

Pagkatapos niyang sabihin yun. Biglang nagtubig yung mata ko. I shake my head ..

No, hindi ka iiyak.

Inayos ko ang pagkakahawak sa kutsilyo at tinapat sa tyan nya.

Kaya ko bang patayin ang taong mahal ko para sa kaligtasan ng ikalawang pamilya ko? Di ko kayang mawala sila. Pero di ko din kayang mawala ang taong nasa harap ko.

Pero kailangan kong harapin ang katotohanan. Mapatay ko man siya o hindi, mawawala pa rin siya saken. Kamumuhian nya ako. Kamumuhian nya kami. Saglit na nagkaroon ng katahimikan at unti-unti ko ng binaba ang kutsilyo ko.

"I can't" binalik ko ang kutsilyo sa binti ko at tinalikuran sya.

Lalabas na sana ako pero bigla nalang lumabas ang mga salitang toh sa bibig ko "I-Im sorry pero totoong mahal kita" mahinang sabi ko pero sapat na para marinig nya.

Kasabay ng paglakad ko paalis mula dun ay yung pagbagsak ng luhang kanina ko pa pinipigilan.

Bat ba laging ganto nangyayare? Kung kelan ang sayasaya ko na tsaka pa mangyayare toh.

Naramdaman ko ang pagpatak ng mga tubig sa braso ko. Hindi lang pala galing sa mata ko, pati rin pala sa langit.

Nakikisabay pa talaga kayo ah?

Ayoko ng manatili pa dito. Mahihirapan lang ako, mahihirapan lang kaming dalawa. Pinunasan ko ng marahas ang mga luha ko.

"Brey?! Anong ginagawa mo?! Bat mo nilalagay sa maleta yang mga damit mo?" nagtatakang tanong ni Mia. Andito na ako sa loob ng kwarto namen at basang-basa.

"Ayoko na dito, Mia" nagpatuloy lang ako sa pagkuha ng mga damit mula sa cabinet.

"Ano bang pinagsasabi mo jan, Brey?"

"Di pa tapos mission naten .." dugtong nya

"Gusto ko ng umuwi" malamig na sabi ko.

Napatigil ako nung bigla akong niyakap ni Mia. "Ayos lang umiyak, Aubrey." pagkasabi nya palang nun. Napahagulgol akong muli. Ang sakit pala. Shet

"Siya kase yun, Mia eh" I said between my sobs.

"Siya kase yung mission naten. Siya kase yon" humagulgol pa ako. Sa dinami dami ba naman ng tao dito, bat yung taong mahal ko pa?

Hinaplos nya lang ang buhok ko. "Umalis na tayo dito, Brey" kalmadong sabi nya.

"Umuwi na tayo" dagdag nya pa.

Babalik nalang kami sa lugar kung san kami nababagay. Pero kung dati umuuwi kami dala ang tagumpay.

Ngayon, hindi na.

**

Patawarin nyo po ako at ngayon lang ako nakapag-UD hahahaha :*

-Sayki