Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 40

''Κι εγω Σταθη.Σε αγαπαω.''Του λεω αχνα και μπαινω ξανα στην αγκαλια του.

Το πρωι με βρησκει στην αγκαλια του.Νιωθω τοση μεγαλη χαρα.Ολος μου ο κοσμος βρισκεται μεσα στην αγκαλια του.Τα ξανθα μαλλια του ανακατεμενα μπροστα στα ματια του και το στομα μισανοιχτο.Το αρωμα του κολλημενο στο κορμι μου.Κολλαω τα χειλια μου στον λαιμο του.Πεταριζει τα ματια του μερικες φορες και τα ανοιγει.Χαμογελαει διαπλατα.


''Καλημερα.''Λεει με μια φωνη βαρια αγουροξυπνημενη βουτηγμενη στο μελλον.Αχ τι λεω θεε μου :Ο


''Καλημερα''Του λεω και εγω και τεντωνομαι ανεμελη.''Τι ωρα ειναι;''Ρωταω.


''Εντεκα και μιση.''Ανεβαινει πανω μου.


''Τι;''Τσιριζω και προσπαθω να τον κατεβασω απο πανω μου.

''Γιατι τι εχεις να κανεις;Μεινε μαζι μου.''Με παρακαλαει και ακινιτοποιει τα ποδια μου με τα δικα του.


''Δουλεια.''Τσιριζω και τον σπρωχνω απο πανω μου.


Πρεπει να ειμαι εκει σε 15 και δεν εχω κανει ουτε ενα ντουζ.Τρεχω στο μπανιο ριχνω λιγο νερο στο προσωπο μου.Ψαχνω τα χθεσινα μου ρουχα στο σπιτι απεγνωσμενα.


''Θα μου πεις τι ψαχνεις;''Με ρωταει με τα χερια στην μεση.


''Τα ρουχα μου...''Σηκωνω τα μαξιλαρια στους καναπεδες.


''Στην κουζινα.''Γελαει πνιχτα.Του δινω ενα πεταχτο φιλι και βγαινω απο το σπιτι τρεχοντας.Φτανω στην δουλεια με 8 λεπτα καθυστερησης.


''Συγνωμη που αργησα μου ετυχε κατι..''Λεω στον προισταμενο οσο πιο πειστικα μπορω.


''Δεν θα ξαναγινει.''Λεει επαγγελματικα και φευγει χωρις να πει τιποτα αλλο.Ειναι γυρω στα 40 , ευπαρουσιαστος καστανα μαλλια και αρκετα ψηλος.Παντα ειναι περιποιημενος και στην τριχα.


Στο διαλλειμα βγαινω στην πισω αυλη της καφετεριας και περιμενω τον Γιωργο.


''Ολα καλα;''Τον ρωταω.Εχει κατι μουτρα....


''Ναι ενταξει.Για πες τι εγινε χθες μετα που εφυγα;''Μου δινει ενα χαμογελο.

''Εμ ενταξει ολα καλα τα βρηκαμε.''Του κλεινω το ματι και με κοιταει πονηρα.


''Καταλαβα.''Λεει και ξεσπω σε γελια.


''Να ξες ειναι ζηλιαρης για αυτο σου μιλουσε ετσι χθες.Δεν ειναι κακος απλως ζηλευει.''Τον διαβεβαιωνω.Δεν θελω να εχει λανθασμενη εικονα για τον Σταθη γιατι ειναι φιλος μου ο Γιωργος.

''Εχω γνωρισει πολλους τετοιους μην αγχωνεσαι τους ξερω αυτους.Το παιζουν αντρακια εξω αλλα μεσα τους ειναι μικρα ευθραυστα παιδια.''Το βλεμμα του κολλαει και δειχνει να σκευτετε δεν θελω να τον πιεσω να μου πει τι ξερει για αυτο το αφηνω.

''Σε 1 λεπτα τελειωνει το διαλλειμα.''Λεω στον Γιωργο εξουθενομενη.


''Το διαλλειμα σας εχει τελειωσει εδω και ενα λεπτο Δεσποινης Λαμπρου.''Γουρλωνω τα ματια μου και βλεπω τον προσιταμενο μας κατω απο την πορτα με τα ποδια στην μεση με το γνωστο επαγγελματικο υφος.

''Συγνωμη.''Ψελλιζω και κατευθινομαστε ξανα μεσα στο μαγαζι.Τον σιχαινομαι αυτον τον τυπο.Παντα τοσο επαγγελματικος και τυπικος.Η προσοποποιηση της ψυχρας.


Βγαινω στα εξω τραπεζια και η βροχη ξεκιναει καταρακτοδως.Κατεβαζουμαι τις μεγαλες τεντες απο το μαγαζι οσο η βροχη δυναμωνει.Μα καλα τι καλοκαιρι ειναι αυτο που βρεχει καθε τρεις και λιγο.Τα συννεφα ειναι μαυρα και εξω κυριολεκτικα γινετε χαμος.Ολος ο κοσμος εχει μαζευτει μεσα στα μαγαζια και επιτελους εχει ερθει η ωρα να σχολασω.Αλλα δεν μπορω να παω με τετοια βροχη σπιτι ουτε ομπρελα δεν εχω.


''Γιωργο τωρα σχολας;''Τον ρωταω με μια ελπιδα να πει ναι.


''Εμ οχι εχω διπλη βαρδια σημερα.Γιατι θες κατι;''

''Εξω βρεχει και ελεγα μηπως μπορουσες να με πας σπιτι αλλα αφου δουλευεις δεν γινετε. Τελως παντως τα λεμε αυριο.''Τον φιλαω πεταχτα στο μαγουλο και βγαινω εξω ακουμπισμενη στον τοιχο.


''Αυτος ο καιρος ειναι ο αγαπημενος μου.''Ακουω μια φωνη απο διπλα μου.Γυρναω και βλεπω τον προισταμενο μου τον Αρη.Χανω προς στιγμη τα λογια μου αλλα συνερχομαι.


''Εε...αα και μενα ειναι ο αγαπημενος μου.Αλλα οχι και σε τετοιο βαθμο.''Του λεω.Εκπλησσομαι που μου μιλαει λιγο πιο χαλαρα.


''Θες να σε παω καπου;''Ρωταει και μενω με το στομα ανοιχτο.


''Περιμενω καποιον.''Λεω ψεματα και κοιταω στο πατωμα.


''Δεσποινης Λαμπρου σας ακουσα που μιλουσατε με τον Γιωργο.''Επιστρεφει στο αυστηρο υφος.


''Δεν χρειαζεται σε λιγο θα σταματησει η βροχη.Σας ευχαριστω παντως.''Λεω με ενα μειδιασμα.


''Δεν θα επιμεινω.''Μου σκαει ενα χαμογελο που πραγματικα πρωτη φορα το βλεπω.Ανταποδιδω και εξαφανιζεται μεσα στην βροχη.


Η ωρα περναει και ακομα η βροχη δεν εχει σταματησει.Στις επαφες μου δεν εχω τον Σταθη γιατι αγορασα καινουριο κινητο οποτε δεν μπορω να τον παρω τηλεφωνο να ερθει να με παρει.Καθομαι πλεον στα πατωμα παιζοντας παιχνιδια στο κινητο μου.Σηκωνω το κεφαλι μου και βλεπω οτι πλεον η βροχη εχει σταματησει και στον ουρανο πλεον εχει σχηματιστει ενα αγνο ουρανιο τοξο.Η ατμοσφαιρα μυριζει βρεγμενο χωμα.Την μυρωδια αυτη την λατρευω.


Ξεκιναω τον δρομο μου για το σπιτι του Σταθη.Χτυπαω το κουδουνι και η πορτα ανοιγει κατευθειαν.


''Που ησουν; Κατατρομαξα δεν ηξερα που να σε ψαξω....''Με βαζει με γρηγορες κινησεις μες στο σπιτι ενω με αρπαζει απο την μεση σαν πεινασμενο αρπακτικο.


''Εβρεχε και δεν μπορουσα να φυγω μες στην βροχη.Και δεν ειχα αποθηκευμενο το κινητο σου.''Λεω γρηγορα και ενωνω τα χειλια μου με τα δικα του απαλα περα απο την ορεξη που εχω.


''Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο μου ελειψες Ελινα.''Μιλαει αργα στον λαιμο μου και η ραχοκοκαλια μου τιναζεται.

''Μην μιλας.''Τον διαταζω και πεταω τα ρουχα μου στο πατωμα.Ανεβαινω στην μεση του και τριβομαι πανω το εντονα......


_______________________________________________________________




Οκ...Επιτελους εφτασα στο κεφαλαιο 40 ειμαι παρα πολυ proud για μενα και επισης πολυ χαρουμενη που οι αναγνωσεις εχουν ξεπερασει τις 540.... Και ολα αυτα χαρης εσας που με στηριζεται.Οσο πιο πολυ βλεπω τον αριθμο να αυξανεται αλλο τοσο θελω να συνεχισω να γραφω για να σας ευχαριστησω.Ξαναλεω οτι αμα θελετε να διαβασω την ιστορια σας μου λετε.... φιλακια αγαπες :*