Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 19

''Οχι θα σε αφησω να πας με τα ποδια.''Απανταει και γελαει.Ανοιγει παλι την πορτα μου και μπαινω μεσα.

Οδηγαει για λιγα λεπτα και αισθανομαι τα ματια μου να κλεινουν.Προσπαθω να τα κρατησω ανοιχτα αλλα ματαια.Με περνει ενας βαθυς υπνος ακουμπισμενη στο τζαμι.


Το επομενο πρωι ξυπναω με εναν δυνατο πονοκεφαλο.Κοιταω γυρω μου και βλεπω το δωματιο μου.Ειμαι ντυμενη με τα χθεσινα ρουχα.Το μυαλο μου ενα κουβαρι δεν μπορω να ξεδιαλυσω τα χθεσινα γεγονοτα.Η πορτα χτυπαει και ο Σταθης μπαινει μεσα μονο με το τζιν.

''Καλημερα.''Λεει με ενθουσιασμο και μου δινει ενα φιλι στο μαγουλο αργο και βασανιστηκο...Φυσικα χθες ημουν μαζι του μιλοντας για ωρες για ασχετα θεματα και για μελλοντικα ονειρα.Ημασταν κατω απο τα αστερια οι δυο μας μονο.Και ολος ο κοσμος μακρυα μας.

''Καλημερα.''Λεω και τον αγκαλιαζω.''Πως με εφερες εδω χθες βραδυ;''Ρωταω καθαρα απο περιεργεια.

''Πρωι ηταν βασικα.''Λεει και με σκουνταει.''Αλλα για να απαντησω στην ερωτηση σου...δεν ηξερα που μενεις και πηρα τηλεφωνο την Χριστινα και μου ειπε την διευθυνση σου,βρηκα τα κλειδια στο τσαντακι σου ανοιξα και σε εφερα εδω.Και τωρα ενα πρωινο ειναι εξω και σε περιμενει να το καταβροχθισεις.''Με παιρνει αγκαλια και με πηγαινει τρεχοντας στην κουζινα.

''Ασε με σου ειπα.''Φωναζω και τον χτυπαω με τα μικρα μου δαχτυλα.

''Ποτε δεν θα σε αφησω.''Με αφηνει στην καρεκλα.Του χαμογελαω και δοκιμαζω την ομελετα.

''Μμμμμμ αυτο ειναι υπεροχο.''Γλειφω τα δαχτυλα μου μια συνηθεια που ειχα απο μικρη.

''Ειμαι σιγουρος πως σου αρεσε''Λεει και γελαει ενω γλειφει και εκινος τα δαχτυλα του κοροιδευτικα..

''Να παω να δω τι κουζινα ή να την αφησω καλητερα;''Σηκωνομαι ενω εχω γλειψει καθε εκατοστο του πιατο μου.

''Εγω μαγειρεψα εσυ καθαριζεις.''Απανταει και καταλαβαινω οτι στην κουζινα γινετε ο κακος χαμος.

''Καταλαβα.''Λεω και τον φιλαω δυνατα διεκδικοντας τον.Ανταποκρινεται αμεσως και με βαζει να καθησω πανω στα γονατα του.

''Πρεπει να καθαρισω.''Του λεω προσπαθοντας να σηκωθω.

''Μπορεις και σε πεντε λεπτα.''Λεει και με ξαναφιλαει.

''Τωρα πρεπει.''Και ξεγλιστραω γρηγορα απο τα ποδια του.

''Θα σε βοηθησω τοτε γκρινιαρα.''Λεει και ερχεται στην κουζινα.

''Φερτε το χαρτι Κυριε Σταθη.''Του ψιθιριζω στο αυτι.

''Αμεσως Κυρια Ελινα.''Ανταποδιδει πιο αργα στο αυτι μου.

''Μην με βασανιζεις εμενα...Αα και φερε τα πιατα απο μεσα.''Σοβαρευω.

''Καλα γιατρινα.''

''Που το θυμηθηκες τωρα αυτο;''Ανοιγω την βρυση και πλενω ενα ποτηρι.

''Το θυμηθηκα.''Λεει απλα και φερνει τα πιατα πισω.

''Σε πηρε τηλεφωνο ο Νικος.''Λεει κοφτα.Δεν ξερω τι σκευτεται αυτη την στιγμη αλλα σιουρα δεν του αρεσει η ιδεα οτι με μοιραζεται με καποιον αλλο.Κι εγω δεν ξερω τι πρεπει να κανω.Θελω να ειμαι με τον Σταθη και οχι με τον Νικο.Αλλα εχω ζησει πολλα με τον Νικο ηταν παντα διπλα μου με βοηθουσε παντα.

''Με ακουσες;''Με διακοπτει απο τις σκεψεις μου.

''Ναι θα τον παρω.Σε λιγες μερες γυρναει.Κοιτα Σταθη....''Με διακοπτει με το δαχτυλο του στο στομα μου.

''Δεν χρειαζεται να μου εξηγησεις τωρα ξερω οτι εισαι μπερδεμενη σου ειπα πολλα και ειναι λογικο οτι χρειαζεσαι χρονο να τα επεξεργαστης και ολα αυτα.Αλλα μου ειναι δυσκολο να ξερω οτι εγω ειμαι το τριτο προσωπο...εγω θελω να ειμαι αυτος που θα αποκαλουν ολοι 'ο δικος σου'...''

''Σε ευχαριστω....Θα τον παρω να μιλησουμε.Εγω θελω να ειμαι μαζι σου και μονο.''Τυλιγω τα χερια μου στην μεση.

''Αστα θα τα κανω εγω.''Ανοιγει την βρυση.

''Εσυ μαγειρεψες εγω θα τα καθαρισω Τελος.''Τον αγριοκοιταω.

''Μ΄αρεσει οταν με κοιτας ετσι...Τρελενομαι.''

Ανατριχιαζω του αρπαζω νευρικα το σφουγγαρι απο το χερι του.Με γυρναει και με ανεβαζει στον παγκο.''Μη''Καταφερνω να ξεστομισω καθως ειμαι χαμενη στο απαλο αγγιγμα του.''Δεν...δεν μπορω''Του λεω ξανα.Συνεχιζει να με φιλαει και να με χαιδευει.Απομακρυνεται σιγα σιγα κατεβαζοντας με αποτον παγκο.Μου θυμισε ακριβως την στιγμη που γινοταν ακριβως το ιδιο με τον Νικο ακριβως στο ιδιο σημειο.Ενιωσα ασχημα να το κανω αυτο στον Νικο.Και ετσι κι αλλιως δεν ηθελα να προχωρησω ακομα.Αλλα μαλλον ο Σταθης δεν το ξερει καν.Μπορει να νομιζει οτι δεν ειμαι παρθενα.

''Πιστεψες της βλακειες της Σοφιας που ελεγε τοτε;''Ρωταω με εκπηξη αφου βλεπω το απομακρο του βλεμμα.

''Δεν θα πρεπε;''Λεει με θρασσος και τον χαστουκιζω αμεσως.Πηγαινω προς το μπαλκονι και καθομαι μπροστα στα καγκελα με γυρισμενη την πλατη.Δεν το μετανιωσα αυτο που εκανα.Επρεπε να ντρεπεται που πιστεψε αυτες τις φημες....και μου το ειπε κι ολα μπροστα μου.Τι μαλακας...Αλλα ωραιος μαλακας.

Ερχεται και μου πιανει την μεση.Αρχικα ανατριχιαζω αλλα ο θυμος μου υπερνικαει την αναγκη να με ακουμπαει.

''Ξεκουμπισω.''Φωναζω.

''Ηταν μαλακια μου το ξερω.Απλως ηταν κολλητη σου και σκευτηκα οτι θα της το ειχες πει αυτο.Συγνωμη δεν σε ηξερα και τοσο καλα τοτε..''Λεει και με ξαναπλησιαζει.

''Ενω τωρα με ξερεις..''Γελαω.

''Χθες σε εμαθα.Σε ειδα οπως δεν σε ειχα ξαναδει.Ησουν στην αγκαλια μου και νομιζα οτι βρισκομουν στο παραδεισο ....τοση γαληνη και τοση ηρεμια.Αρχιζω και σε ερωτευομαι γαμωτο ειναι τοσο κακο;''Φωναζει και βγαινει απο την πορτα βαροντας την δυνατα.Μενω μονη με ανοιχτο το στομα.....