Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 33

Τον κοιταω και ξεροκαταπινω.

''Ποιος ειναι μωρο μου.''Φωναζει ο Σταθης απο την κουζινα.Ο Νικος με προσπερναει σπρωχνοντας με ελεφρα για να φυγω απο μπροστα του.

''Ο Νικος.''Λεει μολις μπαινει στο σαλονι και βλεπει τον Σταθη.Σηκωνεται απο την καρεκλα γρηγορα και τον πλησιαζει.

''Τι θες με την κοπελα μου ρε μαλακα;''Λεει ο Νικος.

''Δεν ειναι ΣΟΥ και προσεχε τι λες μην μετανιωσεις την ωρα και την στιγμη που ηρθες εδω περα΄.''Ανταποδιδει οΣταθης.Εγω μενω ακινητη και τους κοιταω χωρις να μπορω να κουνηθω.

''Προχεσε τι λες.Την πηδηξες;''Ερχεται μετωπο με μετωπο με τον Σταθη.

Σ:'Αφου δεν το εκανες εσυ το εκανα εγω.Το ηθελε πολυ κι ολας....' Δακρυα κυλουν απο τα ματια μου.Η ανασα μου κοβεται και νιωθω τον κοσμο μου να χανεται.Ο Νικος ορμαει στον Σταθη και τον ριχνει στο πατωμα.Αρχιζουν και χτυπιουνται αλυπητα.Ο Σταθης εχει το περισσοτερο ελεγχο.Οταν βρησκω την δυναμη τρεχω πανω τους και προσπαθω να τους ξεκολλησω.

''ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ.ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ.ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΩ ΓΑΜΩΤΟ.''Φωναζω και με κοιτανε σαν χανι.Ο Σταθης σηκωνεται πρωτος και ερχεται κοντα μου.Τον σπρωχνω με ολη μοτ την δυναμη και φευγει μακρυα.

''Μωρο μου εγω...''Τον κοιταω με το πιο σκληρο μου βλεμμα....''Δεν ειμαι μωρο σου.''

''ΧΑ-ΧΑ''Ο Νικος κοροιδευει τον Σταθη.Ο Σταθης του δινει μια μπουνια και τρεχω να τους σταματησω παλι.Ο Σταθης με σπρωχνει προς τα πισω και πεφτω με δυναμη στο πατωμα.Τρεχει προς το μερος μου και προσπασπαθει να με σηκωσει.

''Συγνωμη αγαπη μου δεν το ηθελα νομιζα οτι ησουν αυτος ημουν εκτος ελεγχου πιστεψε με.''Με παρακαλαει να τον κοιταξω.

''Δεν θα το ξαναπω φυγετε τωρα.''Τους απειλω και βγαινουν και οι δυο απο την πορτα.Μενω μονη ακουμπισμενη στον κρυο τοιχο κλαιγοντας με λυγμους.Ο Σταθης μιλησε πολυ ασχημα για μενα....Εγω νομιζα οτι καναμε ερωτα επειδη με ηθελε και οχι για να την πει στον Νικο.Κατι σαν ανταγωνισμος και εγω ημουν το μπαλακι τους...και ποιος θα το πεταξει πρωτος.Αισθανομαι απαισια.Νιωθω πως δεν εχω απο πουθενα να στηριχτω.Ειμαι μονη μου.Βασικα οχι εγω επελεξα να ειμαι μονη.Με τις σωστες επιλογες ολα θα ηταν μια χαρα.Θα ειχα λυσει το θεμα με τους γονεις μου ηρεμα και πολιτισμενα και θα μπορουσα να επιλεξω διαφορετικα.Ο Νικος θα μου ελεγε για την Σοφια και θα ειμασταν μαζι τωρα.Αλλα τι βλακειες λεω την ελξη που νιωθω με τον Σταθη δεν την εχω ξαναζησει.Ο τροπος που ελκυει το σωμα μου και το μυαλο μου ειναι μοναδικος.Θελω να ειναι διπλα μου και να με συμπληρωνει.Και να βλεπω το χαμογελο του μονο αυτο μου αρκει.

..........................................................................


Εχουν περασει δυο εβδομαδες.Ολα ειναι χαλια εκτος απο ενα καλο που μου συνεβει.Βρηκα δουλεια σε μια καφετερια πολυ κοντα στο σπιτι μου.Δεν εχει κανενα τρομερο μισθο αλλα θελω να ξεχνιεμαι.Ο Σταθης μου λειπει πολυ παρα πολυ.Δεν σταματαω να σκευτομαι τις στιγμες που περασαμε μαζι,τα φιλια,τις αγκαλιες,ολα ειναι εκει κολλημενα στο μυαλο μου.Κανω σεναρια τι θα μπορουσα να ειχα κανει διαφορετικα για να ειμαι μαζι του.Ισως ημουν υπερβολικη αλλα τον συχαινομαι στην σκεψη οτι πηγε μαζι μου μονο και μονο για να το λεει στον Νικο.Με σπρωξε δυνατα και επεσα.Νομιζω πως δεν το ηθελε.Βασικα ειμαι σιγουρη... ποτε δεν θα μπορουσε να με αγγιξει αλλα τον φοβηθηκα αρκετα.Χτυπουσε με τοση μανια τον Νικο λες και ηταν ο χειροτερος του εχθρος.Ολο αυτο τον καιρο δεν τον εχω δει,δεν με εχει παρει τηλεφωνο ουτε ηρθε να με βρει.Αυτο ειναι αγαπη ομως;...Αυτο ρωταω τοσες μερες στον ευατο μου.Γιατι ο ερωτας να ποναει τοσο πολυ.ΠΟΝΑΩ γαμωτο.Τον θελω πισω...


Ο μπαμπας μου μενει ακομα σπιτι.Το ειπε στην μαμα μου.Αυτη απλως πηγε ενα ταξιδι 2 ημερων και του ανακοινωσε οτι μπορει να μεινει σπιτι μονο για τον Αρη.Μιλησα με την μαμα μου με το καινουριο μου τηλεφωνο επιτελους και προσπαθησε να μου δειξει οτι μπορουσε να το διαχειριστει.Αλλα εγω την ξερω.. μεσα της ειναι κομματια.Την προδωσε ο ανθρωπος της πως να μην ειναι χαλια.Μιλαμε μια φορα την μερα στο τηλεφωνο για τα τυπικα.Στον  μπαμπα μου δεν μιλαω προσπαθει να μου μιλησει αλλα δεν τον αφηνω και δεν θελω.

Σημερα ειναι η μερα μου.Εχω χρηματα στα χερια μου απο τους μισθους μου και ηρθε η ωρα να κανω κατι για τον ευατο μου.Πηγαινω για ψωνια και σπαταλαω οτι χρηματα βρισκονται στα χερια μου σε ρουχα και παπουτσια.Και καλα ολο αυτο θα με εκανε καλητερα ομως εγω νιωθω το ιδιο κενο μεσα μου.Κοιταω τους περαστικους διπλα

μου και οι περισσοτεροι μου θυμιζουν τον Σταθη.

Τα ποδια μου με πηγαινουν στο μαγαζι που συχναζε.Το κοιταω απ'εξω και παιρνω μια βαθια ανασα.Μπαινω μεσα και ξαφνικα μνημες διασκοπριζονται στο μυαλο μου.Ειδικα εκεινη την μερα που τον εψαχνα σαν τρελη για να του πω τι νιωθω.Κοιταω αρσιετρα και δεξια χωρις να ξερω τι

ψαχνω συνερχομαι και βγαινω τρεχοντας απο το μαγαζι.Σκονταφτω και πεφτω κατω μαζι με ολα τα ψωνια.Ενα χερι με ακουμπαει απο πισω.

''Ελινα;''........