Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 5

Πεταγομαι απο το κρεβατι με το σουτιεν και αρπαζω την μπλουζα μου και καλυπτομαι.Ο Αρης μας κοιταει σαν χαμενονος και τους δυο.Ανοιγοκλεινει μερικες φορες τα ματια του.

''Αρη.....''Δεν ξερω τι να του πω.

''Καλη συνεχεια.''Λεει με χαμογελο φευγει και κλεινει την πορτα οσο πιο ευγενικα και αθορυβα μπορει.

Δεν ηθελα να με δει ετσι ο αδερφος μου.Οχι οτι δεν τα ξερει απλως δεν ηθελα.Βασικα παλι καλα που μπηκε αυτος και δεν μπηκε η μαμα μου ή ο μπαμπας μου.Νιωθω ντροπη μονο και στην σκεψη.


''Πρεπει να φυγεις νομιζω.''Λεω στον Νικο και κοιταω στο πατωμα του δωματιου μου.

''Οκ μην ανησυχεις μωρο μου.Ολα καλα.''Μου δινει ενα φιλι στο μαγουλο αφου εχει βαλει την μπλουζα του και φευγει απο το δωματιο.

Πρεπει να βρω τον αδερφο μου.Βαζω ξανα το φανελακι μου και πηγαινω να τον ψαξω.Πηγαινω στο δωματιο του αλλα δεν ειναι.Κατεβαινω στην κουζινα και τον βλεπω να τρωωει παγωτο.Πηγαινω και καθομαι διπλα του αθορυβα χωρις να πω κατι.

''Συγνωμη για αυτο που ειδες.''Δεν ξερω τι αλλο να του πω.

''Δεν υπαρχει θεμα.Μην ανησυχεις.Λες και δεν τα εχω ξαναδει.''Αυτο το παιδι εχει μεγαλωσει πολυ γρηγορα.

''Ειι Αρη...''Τον μαλωνω.

''Σιγααα.Και μην ανησυχεις δεν θα το πω ουτε στην μαμα ουτε στον μπαμπα δεν ειμαι χαζος.''Παλι καλα δεν ειχα καθολου κηρυγμα για αυτο το θεμα.

''Σε ευχαριστω ρε χαζο.''

''Εμ σε βοηθαω εμ με λες και χαζο.Μπραβο καλη αδερφη εισαι.''Γελαει.

''Καλα θα σε αφησω εδω να απολαυσεις το παγωτακι σου.''Βγαινω απο το δωματιο και πηγαινω στον μπανιο για να κανω ενα κρυο ντουζ.Ισως και να λουστω βασικα.Μπαινω μεσα και ξεχνιεμαι αρκετα.Αφου εχω τραγουδησει το κλασσικο ρεπερτοριο του μπανιου βγαινω μετα απο ωρα.Αφηνω τα μαλλια μου να στεγνωσουν μονα τους και βαζω την μασια να ζεσταθει.Αυτη η αφανα πρεπει να εξαφανιστει.

Αφου τελειωνω τα μαλλια μου στελνω μηνυμα στην Χριστινα για να βγουμε.Θελω πολυ να μιλησουμε.Παντα μιλαμε ομορφα μεταξυ μας και γενικα ταιριαζουμε.Αφου απανταει την δευτερη φορα που την παιρνω αποφασιζουμε να βγουμε αργα το βραδυ.Καλητερα γιατι πρεπει και να ετοιμαστω.

Πριν φυγω βλεπω τον πατερα μου να καθεται στην κουζινα και το κινητο του αφημενο στο τραπεζι του σαλονιου.Αυτη ειναι η ευκαιρια.

''Μπαμπαα θα παρω ενα τηλεφωνο απο το κινητο σου δεν σε πειραζει ετσι;''Του φωναζω για να με ακουσει.

''Εμ καλητερα οχι.''Κατι κρυβει...

''Γιατι;Δυο λεπτα θα μιλησω με τον Νικο.''

''Καλα αλλα γρηγορα.''Μου λεει.Παιρνω το κινητο και βγαινω στο μπαλκονι για να ψαξω ανενοχλιτη.Μπαινω στις προσφατες κλησεις και βλεπω σχεδον Παντου το ονομα Αννα.Φυσικα τωρα ειμαι σιγουρη οτι εχει σχεση με αυτην την Αννα.Αλλα η μαμα μου δεν εχει καταλαβει κατι;Δεν εχει κοιταξει ποτε το κινητο του τοσο εμπιστοσυνη του εχει εχει;Μαλλον ναι.Ακουω την πορτα του μπαλκονιου να τριζει και καταλαβαινω οτι καποιος θα μπει.Πρεπει κατι να σκευτω... μια δικαιολογια που δεν πηρα τον Νικο.Γιατι αν το καταλαβει...

''Γαμωτο.''Λεω για να γινω πιστηκη.Ο μπαμπας μου βγαινει στο μπαλκονι διπλα μου.

''Τι εγινες;''Ρωταει με περιεργεια.Ξες τι εγινε...; πλεον ειμαι σιγουρη οτι κερατωνεις την μανα μου με την Αννα.

''Τιποτα απλως δεν εχει σημα και κολλαει πολυ.Πρεπει να αλλαξεις αυτο το μαραφετι.''Προσπαθω να γινω πιστικη.

''Εχεις δικιο μικρη μου.Θα βγεις;''

''Ναι με την Χριστινα.Φευγω τωρα τα λεμε.''Του λεω και φευγω πολυ γρηγορα απο το μπαλκονι και μπαινω μεσα στο σπιτι.