Το τέρμα του Παραδείσου.

part30

Βογκαω απο ανυπομονησια και αυτος το ιδιο.Κατεβαζει γρηγορα το παντελονι του.Ενας ενοχλητικος ηχος ερχεται στα αυτια μου ενω προσπαθω να μην του δωσω σημασια.

"Δεν θα το σηκωσεις;"ρωταω βιαστικα.

"Οχι μωρε."

"Μπορει να ειναι κατι σημαντικο δες την ωρα.." του δειχνω το ρολοι της κουζινας και σηκωνεται βιαστικα.

"Αγνωστο."λεει και το σηκωνει. "Παρακαλω;" ακουω φωνες απο το τηλεφωνο και σηκωνομαι ενω βαζω την μπλουζα μου.

"Σας παρακαλω κυριε δεν με ξερετε...!! " τα φρυδια του ενωνονται και δειχνει να χανει την ψυχραιμια του. Του κουναω ερωτιματικα τα χερια μου και εκεινος μου κανει νοημα να σταματησω.

"Ναι εδω ειναι." Μου δινει το ακουστικο με το ζορι.

"Παρακαλω;;" Λεω ενω περιμενω απαντηση.

"Που εισαι εχουμε τρελαθει ολοι μας!! " Ακουω τον μπαμπα μου να φωναζει απο το τηλεφωνο.

"Μαλωσες με την μαμα σου και εφυγες με ενα αγνωστο αγορι.Το κινητο σου ελεγε οτι ηταν απενεργοποιημενο ωρες και στο σπιτι δεν ησουν.Πηραμε την Χριστινα και μας εδωσε τον αριθμο ΑΥΤΟΥ του παιδιου"Ποιος νομιζει οτι ειναι που θα μου κανει κηρυγμα.

"ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ" Τσιριζω και κλεινω το τηλεφωνο.Πεφτω στα γονατα και βαζω τα χερια μου στα ματια μου ενω κλαιω με λιγμους. Ο Σταθης καθεται στο πατωμα ενω με παιρνει αγκαλια.Κλαιω για πολυ ωρα μεχρι που με σηκωνει στην αγκαλια του και με πηγαινει στο κρεβατι του. Συνεχιζω να κλαιω και με κραταει γερα στην αγκαλια του. Νιωθω λιγο ασφαλης μαζι του. Μολις επα στον μπαμπα μου οτι ξερω για αυτον και την γκομενα του.Δεν ηθελα να του το πω ετσι.Ηθελα να δω την φατσα του.Να τον φτυσω και να φυγω.Να δει ποσο χαμηλα εφτασε στα ματια μου.


Το μισο  βραδυ ειμαι στην αγκαλια του Σταθη και κλαιω.Δεν μου εχει πει κουβεντα απλως χαιδευει τα μαλλια μου απαλα για να ηρεμησω.Δεν μπορω να του μιλησω για αυτο καθολου ακομα.Θελω να το ξεκαθαρισω στο μυαλο μου τι θα κανω και με την μαμα μου.Ισως να της το ειπε ή μπορει να μην της το ειπε.Θα παρω τηλεφωνο το Αρη το απογευμα να ρωτησω τι γινετε.Αλλα απο που θα τον παρω;Δεν εχω κινητο.Πρεπει να παρω ενα καινουριο.


Με παιρνει ο υπνος γυρω στης 4 τα χαραματα.

Βρισκομαι στο σπιτι της γιαγιας μου ειναι σιγουρα περασμενα μεσανυχτα και κατι με τραβαει στην αυλη.Κοντοστεκομαι στην βεραντα αφου δεν βλεπω τιποτα.Ξαφνικα μικρα κοκκινα ματια εμφανιζονται στο σκοταδι και ακουω την γιαγια μου να φωναζει.Προσπαθω να κουνηθω αλλα δεν μπορω κατι με κραταει...θελω να μιλησω αλλα δεν βγαζω κραυγη φωναζω απο μεσα μου να αφησουν την γιαγια μου ησηχη.Κοιταω στην βεραντα και βλεπω κοιλιδες αιματος που κατευθηνονται απο τα σκαλια στον κηπο.Αυτο που με κρατουσε κολλημενη στο πατωμα με αφηνει και αρχιζω να τρεχω στον κηπο.Εκει αρχιζει να πιανει βροχη και βλεπω την γιαγια μου να την καταπινει το χωμα.Τρεχω και αρχιζω και σκαβω προσπαθοντας να την βρω.Σκαβω σκαβω αλλα τιποτα.Κοιταω τα χερια μου και ειναι γεματα με αιμα.Και ουρλιαζω.


Αισθανομαι καποιος να με τραβαει.''Ελινα ξυπνα.''Ανοιγω δειλα τα ματια μου και βλεπω τον Σταθη πανω απο το κεφαλι μου.Τον αρπαζω γρηγορα κοντα μου και τον βαζω στην αγκαλια μου ενω κλαιω.

''Ονειρο ηταν περασε μωρο μου...''Ανακαθεται διπλα μου.''Θελει να μου πεις τι ειδες;''

''Βλεπω το ιδιο ονειρο καθε φορα που δεν ειμαι καλα ή παιρναω αγχος.Ειναι σχετικα με την γιαγια μου.Την βλεπω να χανεται μεσα στον κηπο του σπιτιου της και μετα τα χερια μου ειναι γεματα με αιμα.Παντα κατι με κραταει απο το να φωναξω και να προσπαθησω να την σωσω.''

''Καταλαβα.Και εγω βλεπω αρκετα συχνα τετοια ονειρα και ακομα χειροτερα.''Κουναει το κεφαλι του προσπαθοντας να ξεχασει τα ονειρα.

''Με τι εχουν σχεση;''Ρωταω δειλα.

''Με την μαμα μου....''

''Και τι βλεπεις;''Του παιρνω το χερι και το χαιδευω απαλα προσπαθοντας να τον ενθαρυνω να μιλησει.

''Κοιτα Ελινα ειναι καποια πραγματα που δεν ξερεις για μενα.Περασα αρκετα δυσκολα παιδικα χρονια....''Μενω ακινητη αλλα συνερχομαι γρηγορα.

''Θες να μου πεις;Δεν εχω θεμα αν δεν θες.Οποτε εισαι ετοιμος.''

''Θα σου πω..''Παιρνει μια βαθια ανασα.....