Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 14

''Η Χριστινα ειμαι ανοξε.''Φωναζει.Τι θελει τοσο αργα στο σπιτι μου;Μακαρι να μην την πειραξε κανεις.

Ανοιγω την πορτα και την βλεπω κλαμενη.Εχει μουτζουρωθει με την μασκαρα και τα καστανοξανθα μαλλια της ειναι μπερδεμενα.Την τραβαω απο το χερι και την βαζω μεσα στο σπιτι.

''Συγνωμη που ηρθα ετσι δεν ειχα που αλλου να παω.''Σκουπιζει την μυτη της με το μανικι της.

''Πως ηξερες που μενω;Τι εγινε σε πειραξε καποιος;Μιλησε μου με τρομαζεις.''Σηκωνομαι και καθομαι διπλα της κρατοντας το χερι της.

Δεν απανταει.''Ει...ολα θα πανε καλα απλως πες μου τι εγινε.''

''Εγ..εγω συναντησα τον Μαρκο τυχαια και μου ειχε λειψει ηθελα να μαθω τι εκανε με την μετακομιση του και με την δουλεια του.Δεν ηθελα να γινει κατι τετοιο με τον πρωην μου.''Κλαιει.

''Μου προτεινε να παμε για φαγητο για να μιλησουμε.Μου μιλουσε ομορφα και γλυκα οπως τοτε...ειχα ξεχασει εντελως τον Δημητρη και οτι εχω σχεση μαζι του.Παρασυρθηκα δεν ηθελα να γινει κατι τετοιο τον αγαπαω τον Δημητρη.''Χωνεται στην αγκαλια μου και κλαιει.

''Εσυ και ο Μαρκος...το κανατε;''Της λεω δειλα.

''Ναι.''Συνεχιζει να κλαιει πιο πολυ.

''Ηταν μια παροσμηση τιποτα παραπανο...ισως και απωθημενο ενα ηλιθιο απωθημενο.Σηκωθηκα και εφυγα απο το σπιτι του μολις καταλαβα τι εκανα στον Δημητρη.Στον Δημητρη μου.''

''Πρεπει να κοιμηθεις εισαι ρακος.Θα ξυπνησουμε το πρωι και θα μιλησουμε να δουμε τι θα κανεις.Ελα να κοιμηθεις μαζι μου ο καναπες δεν ειναι και τοσο βολικος για υπνο.''

Νευει και με ακολουθει.

......

Δεν κοιμηθηκα καθολου καλα.Η Χριστινα στριφογυρνουσε στο κρεβατι ολο το βραδυ.Λογικο φυσικα απατησε τον Δημητρη.Δεν ξερω πως θα το χειριστω αυτο.Λογικα θα αισθανεται τυψεις πολλες τυψεις.Σηκωνομαι απο το κρεβατι αθορυβα για να μην την ξυπνησω και κανω καφε για να πιω.

''Καλημερα.''Με χαιρεταει η Χριστινα και καθεται διπλα μου στον καναπε.

''Καλημερα.''

''Ευχαριστω για ολα δεν ηξερα τι θα εκανα χωρις εσενα.''

''Δεν κανει τιποτα.Καθαρισες το κεφαλι σου;''Την ρωταω.

''Οχι δεν εχω τιποτα καθαρο.Εχω δυο επιλογες.Ή θα του το πω ή θα του το κρυψω.''

''Τι θες να κανεις;''Την ρωταω και σηκωνομαι να της κανω καφε.

''Απο την μια θελω να του το πω για να μου φυγουν οι τυψεις.Δεν θα γινοταν να ειμαι καλα μαζι του ενω ειχα κανει κατι τετοιο.Αλλα απο την αλλη αν το μαθει πιστευω δεν θα με συγχωρησει ποτε.''

''Εγω θα του το ελεγα...το να κρυψεις κατι τετοιο θα ηταν πολυ δυσκολο και αργα ή γρηγορα θα το μαθει.''Της δινω τον καφε και καθομαι ξανα διπλα της.

Το κινητο μου χτυπαει και ειναι ο Νικος.

''Καλημερα μωρο μου.''Λεει ενθουσιασμενος απο το τηλεφωνο.

''Καλημεραα πως ηταν η πτηση σου;''Τον ρωταω και βγαινω στο μικρο μπαλκονι να του μιλησω.

''Μια χαρα εχει ωρα που εφτασα και τωρα καθομαι μονος στο ξεναδοχειο και μου λειπεις.Μου λειπεις πολυ.''Λιωνω απο μεσα μου και παιρνω ενα υφος ικανοποιησης.

''Και μενα μου λειπεις.''Λεω και κατσουφιαζω.

''Εγινε κατι;''

''Κατι με την Χριστινα.''

''Μαλωσατε;'' με ρωταω.''Οχι..οχι.. δεν μπορω να σου πω ακομα.Συγνωμη μωρο μου πρεπει να κλεισω τα λεμε.''Κλεινω το τηλεφωνο απευθειας και παρινω μια βαθια ανασα.Το εκλεισα λιγο αποτομα αλλα δεν ηθελα να του τα πω απο το κινητο.Μπαινω μεσα και βλεπω την Χριστινα πανω απο το κινητο της.

''Ο Δημητρης στο τηλεφωνο...''Λεει

''Σηκωσετο.''

''Οχιι δεν μπορω να του μιλησω.Απλα σηκωσε το εσυ και πες οτι κοιμηθηκα σπιτι σου.''

Αρπαζω το κινητο απο τα χερια της και το σηκωνω.

''Γεια σου Δημητρη.''Λεω

''Χριστινα εσυ;''

''Οχι η Ελινα ειμαι. Η Χριστινα κοιμηθηκε σπιτι μου χθες βραδυ και ακομα κοιμαται για αυτο το σηκωσα εγω.Θες να της πω οταν ξυπνησει να σε παρει;''Του λεω και βλεπω το πανικοβλητο βλεμμα της Χριστινας.

''Ναι οκ ευχαριστω τα λεμε.''

Κλεινω το τηλεφωνο και κοιταω την Χριστινα.

''Θα του το πω.Οτι και να γινει πρεπει να ξερει.Το εχω μετανιωσει και ευχομαι να με καταλαβει.''Ακουμπαει με τα δαχτυλα της τον κροταφο της.''Φευγω παω να του μιλησω...ευχαριστω για ολα.''

Σηκωνετε  με αγκαλιαζει και φευγει γρηγορα προς την πορτα.

''Οταν μλησετε παρε με αμεσως .''Της λεω και κλεινει την πορτα.