Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 43

''Αρη...''Παρακαλαω να με αφησει.Γιατι αν συνεχισει λιγο ακομα νομιζω θα εκραγω μεσα μου.Ανεβαζει την φουστα μου ψηλα και βαζει τα δαχτυλα του πανω στο εσωρουχο μου.Τριβει βιαι το σημειο.Κλεινω τα ματια μου απο ευχαριστηση και αρχιζω και βογκαω.


''Με εχεις τρελανει.Για αυτο ειμαι τοσο κακος μαζι σου μωρο μου.''Λεει διπλα στο αυτι μου ενα πιπιλαει ολη την γραμμη στον λαιμο μου.


''Μμμμ..''Καταφερνω να πω.Βαζει δυο δαχτυλα μεσα μου και κανει εντονες κινησεις μεσα μου.Τα ποδια μου τρεμουν και με κανει να νιωθω τοσο τοσο το χρειαζομαι αυτη την στιγμη.


''Εισαι τοσο καυτη.''Συνεχιζει την ιδια αισθησιακη βαρια φωνη.

Αρχιζω αι βογκαω δυνατα πολυ δυνατα.Χανω την γη κατω απο τα ποδια μου με τα αγγιγματα του.


''Ελινα;''Ακουω μια φωνη απο την πορτα.Ανοιγω τα ματια μου και κοιταω τον Σταθη με υγρα ματια και τρεμομενα χερια.


Το μυαλο μου κανει στροφη 90 μοιρων.Τι εκανα;Τι εκανα;Κατεβαινω απο τον παγκο και κατεβαζω την φουστα μου.


''Να σου εξηγησω....''Τον πλησιαζω.Δεν ξερω τι να του πω.Αληθεια ειμαι μια σκυλα.


''Σκασε.Εμεις οι δυο τελειωσαμε μην με ξαναενοχλησεις ποτε ξανα στην ζωη σου.Σε σιχαινομαι.''Μιλαει ηρεμα και με τρομαζει.Εννοει την καθε λεξη.Με κοιταει με ματια γεμισμενα με μισος.Μονο μισος.Φευγει τρεχοντας.


''Εσυ φταις.''Κοιταω τον Αρη.

''Δεν αντισταθηκες ομως.''Με κοιταει πονηρα.

''Μαλακα σε σιχαινομαι.''Τσιριζω.Του φτηνω την μαπα και φευγω τρεχοντας.Δεν ξερω που να παω.Σπιτι μου; Οχι ,οχι εκει.


Πηγαινω σπιτι της μαμας μου τρεχωντας.Θελω να διωξω αυτο το αισχρο συναισθημα που εχω μεσα μου . Αλλα δεν βγαινει. Δεν εχω συνηδιτοποιησει τι εχω κανει......Οοοο θεε μου ειμαι απαισιος ανθρωπος.Γιατι το εκανα αυτο στον Σταθη.Με σιχαινομαι.Μισω τον ευατο μου με ολο μου το ειναι.


Χτυπαω το κουδουνι ανελεητα.

Η πορτα ανοιγει.''Τι εγινε παιδι μου;''Η μαμα μου με παιρνει αγκαλια και αρχιζω να κλαιω με λιγμους.Το σιχαινομε αυτο.Εγω φταιω γιατι να τα καταστρεψω ολα;

''Θες να μου πεις τι εγινε;''Με ρωταει η μαμα μου.


''Εγω φταιω μαμα.Εγω.Γιατι το εκανα αυτο; Ειμαι τοσο ηλιθια;Πως αφεθηκα ετσι;Με μισω.''Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.


''Σταματα κοριτσι μου.Ολα καλα θα πανε.Εξηγησε μου τι εγινε.''


Της εξηγω με καθε λεπτομερια τι εγινε και με κοιταζει εντρομη.

''Δεν το πιστευω...''Ξεστομιζει και με κοιταει με ανοιχτο το στομα.

''Εκανες χοντρη μαλακια μωρο μου αλλα θα δεις θα φτιαξουν.Θα πας και θα προσπαθησεις να του μιλησεις.Αυριο ομως τωρα κοιμησου.''Με σκεπαζει με το σεντονι και με παιρνει ο υπνος μετα απο 3 ωρες ατελειωτου κλαματος.


Ξυπναω και αισθανομαι την καρδια μου βαρια.Ανοιγω τα βλεφαρα μου διαπλατα.Ξερω τι θα κανω.Κοιταω το ρολοι και ειναι 6 το πρωι.Σηκωνομαι γρηγορα και βαζω τα χθεσινα μου ρουχα.Βγαινω απο το σπιτι και εχει παγωνια.Ο ηλιος μολις εχει ανατειλει και κρυο αερακι με φυσαει στο προσωπο.Τρεχω προς το σπιτι του Σταθη πρεπει να τον προλαβω γιατι θα φυγει.Ξερω οτι θα φυγει παντα φευγει.Η πορτα της πολυκατοικιας ειναι ανοιχτη.Μπαινω μεσα και ανεβαινω τα σκαλια δυο δυο.Φτανω στην πορτα και βλεπω φως να βγαινει κατω απο την πορτα.Ειναι εδω.Ενα κυμα ανακουφισης με διαπερναει.Καθομαι στο πατωμα διπλα απο την πορτα και κουμπωνω το μπουφαν μου μεχρι πανω.Ειναι Αρχες Δεκεμβρη και το κρυο ειναι πολυ τσουχτερο.Δεν θελω να χτυπησω το κουδουνι απλως θα τον περιμενω μεχρι να βγει.Τα ματια μου κλεινουν σιγα σιγα χωρις να το καταλαβω.


Ακουω εναν θορυβο.Γυρναω το κεφαλι μου και βλεπω την πορτα να ανοιγει.Τιναζομαι ορθια και τον κοιταω στα ματια.Με κοιταει απορρημενος.Βλεπω στα χερια του κραταει βαλιτσες.


''Σταθη....''Ξεκιναω να πω αλλα με διακοπτει.

''Κοφτο.Τωρα φυγε απο μπροστα μου.''Με κοιταει παλι με μισος.Οχι δεν το αντεχω αυτο το βλεμμα τον αγαπαω γιατι το εκανα αυτο;


''Σταθη σου ορκιζομαι οτι δεν φευγω απο εδω μεχρι να σου μιλησω.Θα σου πω δυο πραγματα και μετα αν το θελεις θα εξαφανιστω απο την ζωη σου και δεν θα με ξαναδεις ποτε σου.''Τον κοιταω με το πιο απελπισμενο βλεμμα που υπαρχει.

Κανει χωρο δειχνοντας μου να μπω μεσα.Καθομαι στην γνωστη μου θεση στον καναπε και κανει και αυτος το ιδιο.


''Ξες οτι σε αγαπαω.Δεν γινετε να μην το ξες.Σε αγαπαω με ολο μου το ειναι.Με ολη μου την δυναμη.Δεν θα μπορουσα να μεινω χωρις εσενα.Και οσες φορες και αν προσπαθησαμε δεν πετυχε γιατι εγω και εσυ ειμαστε μαγνητες.Εγω....εγω Σταθη χθες δεν ξερω τι με επιασε.Σιχαινομαι εμενα που στο εκανα αυτο.Δεν ξερω αισθανθηκα ευαλωτη και εκανα οτι χειροτερο εχω κανει στην ζωη μου.Θελω να ξερεις οτι απο το πρωτο δευτερολεπτο που σε ειδα το ειχα μετανιωσει.Το μετανιωνω καθε δευτερολεπτο Σταθη.Εκανα κατι τοσο απαισιο σε εναν ανθρωπο που με αγαπαει και ειναι ερωτευμενος μαζι μου.Και θα σου πω την αληθεια γιατι δεν ειμαι εγωιστρια και ξερω να αναλαμβανω την ευθυνη.Εγω Σταθη αν ημουν στην θεση σου δεν θα σε συγχωρουσα.Θα ενιωθα τοσο βλαμενη και κενη που σε εμπιστευτικα.Και αυτα νιωθεις και εσυ.Και δεν θελω γαμωτο μου να τα νιωθεις.Σε πληγωσα που να παρει ο διαλος.''Ξεσπαω σε κλαματα.Με κοιταει με ματια ετοιμα να κλαψουν.''Σε αγαπαω Σταθη τοσο πολυ.Το εννοω και κανενα συγνωμη δεν θα μπρουσε να σου παρει αυτο που νιωθεις.Να θυμασαι οτι παντα θα σε σκευτομαι και παντα θα σε αγαπαω.Μου εμαθες τι θα πει ερωτας.Σε ευχαριστω για ολα.''Σηκωνομαι φτιαχνω την φουστα μου.Τον πλησιαζω και του δινω ενα απαλα φιλι στα χειλι.Δεν κανει τιποτα.Απλως με κοιταει που φευγω.Ζηταω απεγνωσμενα να μου πει να μεινω.Αλλα δεν το κανει.Βγαινω απο την πορτα κοιτωντας τον για τελευετα φορα.Πεφτω στο παγωμενο πατωμα και κλαιω γιατι αυτο το υπεροχο πραγμα τελειωσε.Και ο λογος ημουν εγω.Και πλεον δεν μπορω να παρω τιποτα πισω.


Νιωθω οτι εχω εκλαβει απο τον Θεο την μεγαλητερη τιμωρια.Πλεον ο Θεος μου πηρε την ζωη μου.Γιατι η ζωη μου ηταν ο Σταθης.


_______________________________________________________________



Γραφω και κλαιω.Αυτο δεν ειναι φυσιολογικο ετσι; Γιατι ρε γαμωτο;Δεν ξερω γιατι τα γραφω αυτα και γιατι με συκγινουν τοσο....Θελω να μοιραστω τα συναισθηματα μαζι σας.Το τελευτεο κεφαλαιο ερχεται υπομονη αγαπες μου.Νομιζω οτι σημερα εχω ανεβασει 4 τεραστια κεφαλαια.Ειχα πολυ ορεξη μαλλον.... Love ya. <3