Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 9

''Παρακαλω;''Λεω νυσταγμενα.

''Γεια σου Ελινα η Κυρια Μαρια ειμαι για το σπιτι.Μου ειχες πει οτι θα με επαιρνες να μιλησουμε για τα συμβολαια και ολη αυτην την γραφειοκρατια.''Ααα ναι μαλιστα.Το ειχα ξεχασει τελειως ολο αυτο με το καινοριο μου σπιτι.

''Εμ ναι συγνωμη απλως ειχα πολλα στο κεφαλι μου και το ξεχασα θελετε να βρεθουμε σημερα να μιλησουμε;''Την ρωταω.

''Ενταξει μπορεις να περασεις απο το μελλοντικο σου σπιτι κατα της εφτα.Χτυπα το κουδουνι στο ονομα Παπαδοπουλος Αβρααμ.Μενω ακριβως πανω απο το δικο σου διαμερισμα.''

''Ενταξει θα ειμαι εκει.''Της λεω και κλεινω το τηλεφωνο.

Ειναι πεντεμιση η ωρα και ακομα νυσταζω.Αφου στελνω μηνυμα στον Νικο για να τον ρωτησω τι κανει σκευτομαι να κατεβω στην κουζινα να φαω κατι.Ανοιγω την πορτα και ακουω ομιλιες που ερχονται απο το μπαλκονι.Πλησιαζω και κρυβομαι.Βλεπω τον μπαμπα μου να μιλαει στο τηλεφωνο.Μολις γυρναει την πλατη του πηγαινω πιο κοντα και κρυβομαι στην κουρτινα.

''Ναι μωρακι μου σου ειπα οτι αυριο μπορουμε να παμε να το δεις.Θα σου αρεσει πολυ εχει και ωραια θεα στην θαλασσα.''Λεει.Λογικα μιλαει με την Αννα την γκομενα του.Νομιζω οτι θα κλαψω προσπαθω να κρατηθω αλλα ματαια..με πιανουν τα κλαματα.Πριν ακουστουν τα αναφυλιτα μου τρεχω γρηγορα στο δωματιο μου και κλειδωνομαι ετσι ωστε να μην με ενοχλει κανεις.Θελω να μεινω μονη μου να κλαψω.

Μετα απο μιση ωρα που περναει αποφασιζω να σταματησω το κλαμα.Εχω σκευτει τους πιθανους τροπους που μπορω να εκδικηθω τον μπαμπα μου και να τον ξευτιλισω μπροστα σε ολους.Να τον κανω να πληρωσει για αυτο που εκανε.Αλλα οχι νομιζω το χειροτερο ειναι να καταλαβει οτι εχει πεσει απο τα ματια μου αυτο θα τον πληγωνε περισσοτερο ...να ενιωθε δηλαδη οτι δεν εχει αξια στα ματια της ''μονακριβης '' του κορης οπως με ελεγε.

Το κινητο μου δονειτε και ειναι μηνυμα απο τον Νικο *Καλα ειμαι εσυ;Θα βγω με τα παιδια αποψε.Αλλα αν θελεις μπορω να το ακυρωσω.*

Του απανταω *Ετσι κι ετσι.Δεν υπαρχει λογος..μπορω να περασω να σε δω απλως.Θα σε παρω τηλεφωνο αν ειναι.Μου λειπεις <3 *    Αποστελεται και ετοιμαζομαι για να επισκευτω την σπιτονοικοκυρα του διαμερισματος μου.


Φτανω στην ωρα μου και μου προσφερει μια πιατελα με δικα της γλυκα για να φαω.Ειναι πολυ ευγενικη και γλυκια .Εχει τα μαλλια της σε κοτσο, μερικες ριτιδες ειδικα στην περιοχη των ματιων της και μια κοκκινη ποδια στην μεση της.Αφου σηζηταμε τα διαδικασιακα για το σπιτι.Αρχιζει και μου μιλαει για την οικογενεια της.Ειναι χωρισμενη εχει ενα καινουριο συντροδο τωρα παρ'ολο την ηλικια της και ενα εγγονακι δυο χρονων.Μου δειχνει πολλες φωτογραφιες του.Φαινεται πολυ χαρουμενη και περιφανη.Με ρωταει και για την δικια μου οικογενεια και της μιλαω συνοπτικα για αυτην.Την αποχαιρετω και βγαινω απο το κτηριο.Ο αερας ειναι καυτος...τοσο καυτος που δεν μπορω να παρω ανασα καθομαι σε ενα παγκακι να ηρεμισω.

Παιρνω ασυνειδητα τηλεφωνο τον Νικο.Γιατι το κανω αυτο;Ειναι σαν να τον πιεζω και να τον χρειαζομαι ολη την ωρα.Δεν θελω να εξαρτομαι απο αυτον.

''Ελα μωρο μου εγινε κατι;''με ρωταει.

Δεν απανταω δεν ξερω τι να πω.Πιθανα θα ειναι με τους φιλους του και θα περναει καλα δεν χρειαζεται εμενα και τις μιζερες σκεψεις μου.

''Εισαι ακομα εδω;''μου λεει ξανα ο Νικος.

''Ναι...εμμ δεν ξερω γιατι σε πηρα συγνωμη.''Του κλεινω το τηλεφωνο στην μουρη.Δεν ξερω γιατι κανω τετοιες βλακειες.Αμεσως χτυπαει το κινητο μου και ειναι ο Νικος.Το σηκωνω.

''Που εισαι να ερθω.''Μου λεει με βαρη τονο.

''Δεν ειναι αναγκη συγνωμη που στο εκλεισα και που σε χρειαζομαι συνεχεια διπλα μου.''

''Μα εγω σε θελω διπλα μου.''Σκευτομαι το χαμογελο του στην αλλη γραμμη.Να κανει νευρικα τα καστανοξανθα μαλλια του στο πλαι και να γυριζει το σκουλαρικι στο αυτι του.

''Μου ελειψες.''Θελω να τον δω.Να με αγκηξει γλυκα και να μου πει οτι ολα θα πανε καλα.

''Ελα στο στεκι μας σε εικοσι λεπτα.Ενταξει;''Με ρωταει.Φυσικα και θελω σαν τρελη να τον δω.!!!

''Ναι ναι θα σε περιμενω απ'εξω...καλητερα να μην καθησουμε ας παμε καμια βολτα αν δεν εχεις θεμα.''Του λεω

''Οτι θες εσυ..''Μου λεει και το κλεινει.

Πηγαινω γρηγορα προς το μαγαζι ''μας''.Δεν φοραω κατι και πολυ καλο αλλα ενταξει νομιζω πως ειμαι καλα.

Φτανω πεντε λεπτα νωριτερα και περιμενω στηριζομενη σε εναν κορμο δεντρου.Αισθανομαι καποιον να μου κλεινει τα ματια απο πισω.Προσπαθω να κουνηθω αλλα με κραταει γερα.

''Ελα Νικο ασε με.''Γελαω.

''Δεν ειμαι ο Νικος.''Λεει μια γυναικεια φωνη.Αφηνει τα ματια μου και βλεπω την Σοφια.

''Σοφια τι κανεις εδω;''Λεω τρομαγμενη.

''Σε ειδα και ειπα να σε χαιρετησω κακο ειναι;''Οχι δεν ειναι καθολου κακο απλς ο Νικος θα εειναι απο στιγμη σε στιγμη εδω και αμα την δει θα νευριασει.Ενταξει εγω το ελυσα το θεμα μεταξυ μας ομως ο Νικος ακομα δεν το εχει ξεπερασει.

''Οχι φυσικα και οχι καλα εκανες απλως θα ερθ....''Λεω και βλεπω τον Νικο να επιταγχυνει το βημα του προς εμας.

''Τι κανεις εδω;''Λεει ο Νικος στην Σοφια και πηγαινει μπροστα μου για με προστατεψει.

''Ειναι φιλη μου πλεον.Δεν θα της λες και τι θα κανει.''Λεει η Σοφια και υπερασπιζεται τον ευατο της.Συμφωνω μαζι της αλλα καλητερα να μην μιλησω.

''Θα σου λεγα τωρα παλιο...''Φωναζει ο Νικος αλλα τον σταματαω.

''Ειι παιδια ηρεμηστε ολα καλα.Σοφια μπορεις να φυγεις θα σε παρω εγω τηλεφωνο να βγουμε μια απο αυτες τις μερες.''Προσπαθω να την διωξω οσο πιο ευγενικα μπορω.

''ΚΑλαα τα λεμεε!''Λεει και κοιταει τον Νικο.Η Σοφια απομακρυνεται απο μας και ο Νικος με κοιταει θυμωμενος.

''Χαλαρωσε λιγο δεν εγινε τιποτα.Εγω με την Σοφια ειμαι οκ αν θες το δεχεσαι αν δεν θες δεν το δεχεσαι.''Προσπαθω να μην φωναξω αλλα ματαια.Δεν γουσταρω τοσο ελεγχο.

''Αυτη η σκυλα μας εβριζε και μπροστα μας και απο πισω μας και εσυ θα βγεις για καφε μαζι της;''Εχει δικιο αλλα προσπαθω να  αφησω το παρελθον να φυγει ή να ξεχαστει.

''Αυτα ειναι στο παρελθον.Προχοραω γαμωτο σου.''Φωναζω και μου αρπαζει το χερι δυνατα πολυ δυνατα ποναω.Ο κοσμος γυρω μας κοιταει.

''ΑΣΕ ΜΕ.''Του φωναζω και τραβιεμαι μακρυα του.Αρχιζω και τρεχω μεσα στους δρομους.Καποια στιγμη σταματαω αλλα δεν ειναι πισω μου σιγα μην με ακολουθουσε.

Πηγαινω στο σπιτι μου.Στην διαδρομη ειχα μαζεψει τα κομματια μου απο τον καβγα με  τον Νικο και θελω να πω στους γονεις μου για το σπιτι.Θα χαρουν τοσο πολυ.

''Μιλησα με την σπιτονοικοκυρα του σπιτιου.Ειναι ολα οκ της εδωσα και τα χρηματα.Μου ειπε οτι μπορω να αρχισω απο τωρα να πηγαινω τα πραγματα μου.Αν και ειναι επιπλωμενο.''Λεω με ενθουσιασμο.

''Χαιρομαι τοσο πολυ για σενα παιδι μου.Το χειριστικες μονη σου αψογα.Ειμαι πολυ περιφανη.''Λεει η μαμα μου και σκουπιζει τα ματια της.

''Η κοπελα μας μεγαλωσε βρε Λενα δεν το καταλαβες..''Λεει ο μπαμπας μου και χαμογελαει περιφανα.Χαχαχα τι ειρωνια και αυτος θα παρει σπιτι στην γκομενα.Με θεα στην θαλασσα τι γελοιοτητες.Μαλλον εκει θα ειναι η ερωτικη τους φωλιτσα.

''Ναι...''Λεω ξερα και ανεβαινω στο δωματιο μου.

Ανοιγω το κινητο μου και βλεπω δεκαοκτω κλησεις και ολες ειναι απο τον Νικο.Τις διαγραφω και προσπαθω να κοιμηθω....