Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 34

Ακουω γνωριμη φωνη . Σηκωνομαι αργα και ακομα δεν εχω γυρισει την πλατη μου. Γυρναω και βλεπω τον Δημητρη. Απο μεσα μου ηλπιζα να ηταν ο Σταθης.. να τον δω και να πεσω στην αγκαλια του. Ομως οχι. Επιστρεφω στην πραγματικοτητα και του δινω ενα ψευτικο χαμογελο.

"Γεια σου Δημητρη." Τον αγκαλιαζω και ανταποδιδει πιο σφιχτα.

"Γεια σου Ελινα.Δεν σε βλεπω καλα εχεις κατι;" Με ρωταει αν εχω κατι; Ο κοσμος μου εζει διαλυθει νιωθω ενα βαρος στην καρδια και ολο αυτο γιατι μου λειπει ο κολλιτος σου που εχει χαθει και δεν με εχει παρει ουτε μια φορα τηλεφωνο....ουτε ηρθε να με δει... Αυτη ηταν η αγαπη του.

"Καλα ειμαι."τελικα αποφασιζω να πω με και τα ματια μου βουρκωνουν. "Η Χριστινα καλα ειναι; Εχω μερες να μιλησω μαζι της."

"Καλα ειναι μωρε αλλα την στεναχωρησες."Κοιταει στο πατωμα.

"Το ξερω δεν φερθηκα σωστα αλλα ηθελα λιγο χρονο."θα της τηλεφωνισω." Τριβω τα βρεγμενα μου ματια.

"Κοιτα Ελινα ξερω οτι εισαι ετσο για τον Σταθη."Μονο η αναφορα του ονοματος του με κανει να ανατριχιασω ολοκληρη.

"Που ειναι;"ρωταω και ενα δακρυ κοιλα απο τα ματια μου.

"Ελινα..."Προσπαθει να πει.. "Που ειναι γαμωτο; Γιατι με αφησε;" τον διακοπτω και ακουμπαει τον ωμο μου σαν κινηση συμπονιας. Οχι γαμωτο δεν θεκω την συμπονια σας.

"Πηγε Καβαλα στον Θειο του.Δεν μου ειπε γιατι εφυγε αλλα καταλαβα οτι ο λογος ησουν εσυ.."

"Δημητρη αστο δεν βγαζει νοημα.Αν εννουσε οσα ελεγε θα ηταν εδω. Σε ευχαριστω ποκυ παντως. Πες στην Χριστινα οτι μια απο αυτες τις μερες θα της τηλεφωνισω.." Τον χαιρεταω γρηγορα και βαδιζω προς το σπιτι μου. Μπαινω μεσα και μια ανασα βγαινει. Σαν να πνιγομουνα εξω απο το σπιτι. Θελω να κλαψω αλλα δεν εχουν απομεονει αλλα δακρυα . Ειναι το χειροτερο συναισθημα να μην εχεις συναισθημα.

Κανω ενα μπανιο με την ελπιδα να ξεχαστω. Αυριο ειναι σαββατο και πιανω δουλεια το απογευμα οποτε θα μπορουσα να το εκμεταλευτω βγαινοντας καμια βολτα. Ανοιγω την ντουλαπα ψαχνωντας απεγνωσμενα ενα σορτσακι για τον υπνο. Τα ματια μου θολωνουν. Βλεπω το μπλουζακι του Σταθη που μου ειχε δωσει να το φορεσω. Μα πως βρεθηκε αυτο εδω; Μνημες ερχονται ξανα στο μυαλο μου. Προσπαθω να τις σκοτωσω και να της ξεχασω αλλα ειναι ματαιο. Φοραω ενα σορτς και μθα μπλουζα , αρπαζω το μπλουζακι του Σταθη και βγαινω στον δρομο. Ψαχνω για ενα ταξι . Βρησκω και δινω την διευθυνση που μου ειχε δωσει ο Δημητρης . Θα παω στο μερος που πηγαινε οταν δεν ηταν καλα. Θα καθησω στο σημειο που καθοταν και θα τον αισθανομαι διπλα μου για λιγο.

Φτανω μετα απο ωρα. Το ταξι με αφηνει και εξερευνω τον πλεον σκοτεινο χωρο. Ειναι ιδιος οπως και την πρωτη φορα που με εφερε εδω . Που τον πηρα αγκαλια κΙ που του χαιδεψα τα μαλλια. Τον φιλησα παθιασμενα και εκεινος με εχωσε στην αγκαλια του.

Περπαταω για λιγο και αοουω βηματα απο πισω μου. Γυρναω καθε τρεις και λιγο αλλα κανεις δεν φαινεται να ειναι πισω. Επιτιχγανω το βημα μου και στον δρομο βλεπω να ειναι μια σκια απο πισω μου.......

Οκ πολυ μεγαλο παρτ. Ειμαι διακοπες και αναγκαζομαι να κανω μεγαλη διαδικασια για να βαλω τα παρτ στο wattpad εχω αρκετα ετοιμα παρτ και τωρα τα αντιγραφω . Αν σας αρεσε βαλτε αστερακι και σχολιαστε . Αν θελετε να διαβασω δικια σας ιστορια μου λετε. Ευχαριστω πολυ καλη σας μεραα *-* ♡♡☆☆