Το τέρμα του Παραδείσου.

Part 27

''Φυγε αλλιως θα σε παρω εδω και τωρα.''Με απειλει και σηκωνομαι γελοντας.Χτυπαω τον ποπο του δυνατα και εκεινος τιναζεται.

''Τωρα την εβαψες μωρο μου.''Μου λεει και σηκωνεται γρηγορα.Αρχιζει να με κυνηγαει μες στο σπιτι και εγω τσιριζω σαν δεκαχρονο.Με βαζει στον τοιχο και αρχιζει να με γαργαλαει.

''Ασε με.''Λεω και του δακωνω το μαγουλο.

''Αυτο ηταν σκληρο...''Με πιανει απο την μεση και με τραβαει στο δωματιο μου.

''Αν δεν με αφησεις θα σε ξαναδαγκωσω.''Του λεω απειλιτικα.

''Και εγω αυτο θελω μωρο μου.''

Ορμαω στον λαιμο του και δαγκωνω καθε σημειο.''Σε θελω''Του λεω μεσα στο αυτι.

''Τι θελεις;''Με ρωταει σαρκαστικα ενω απομακρυνετε.

''Εσενα.''Τυλιγω τα χερια μου στον λαιμο του και τον φερνω ξανα κοντα μου τραβοντας την μπλουζα του προς τα πανω.Τραβαει το σορτσακι μου προς τα κατω και το βγαζει απευθειας.Ξεκουμπωνω το παντελονι του γρηγορα και μου τραβαει την μπλουζα.Ξεκουμπωνει πανευκολα το σουτιεν μου και ενωνω το στηθος μου με το στηθος του.Αναπνεουμε και οι δυο βαρια και η ανασα του πεφτει καυτη πανω στο στηθος μου.Γλειφω τον λοβο του και του κανω νοημα να βγαλει το μποξερακι του.Το κανει κατευθειαν και εγω τραβαω τα μαλλια του ενω εκεινος αναστεναζει.

.......................................

Τελειωνουμε και οι δυο και καθομαστε λαχανιασμενη.Ηταν ....τοσο τoσο μαγικο.Υπηρχε ηρεμια και σγχρωνισμος.Στην αρχη πονεσα λιγο αλλα στην συνεχεια με εκανε να ξεχασω τον πονο με φιλουσε γλυκα και μου ελεγε ποσο με αγαπαει.


''Θες να φαμε κατι;''Τον ρωταω οταν βρησκω την ανασα μου.

''Μα πριν λιγο φαγαμε...''Λεει αθωα και τον χτυπαω στον μπρατσο.

''Ελα παμε εξω να φαμε κατι πειναω τοσο πολυ.''Τον παρακαλαω.

''Καλα γκρινιαρα ντυσου και παμε.''

Ετοιμαζομαστε και οι δυο και μπαινουμε στο αυτοκινητο του.

''Αυτη την φορα θα σου δειξω εγω κατι ωραιο.''Του λεω και γελαει.

''Ει..τι γελας ρε;''

''Συνηθως εγω σου δειχνω ωραια μερη.''Μου κλεινει το ματι.

''Μην εισαι χηδαιος.''Γελαω πιο δυνατα.

''Τελος παντων θα σου λεω εγω που θα πηγαινεις''Του λεω απαιτητηικα

''Ενταξει Κυρια Ελινα.''Βαζει το χερι του στον κραταφο του και κανει σαν στρατιωτης.

Mετα απο μιση ωρα παρκαρουμε σε εναν χωματοδρομο και βγαινουμε και οι δυο εξω.Μου πιανει το χερι και περπαταμε.

''Κοιτα την θεα.''Του λεω με ενθουσιασμο και του δειχνω με το δαχτυλο μου τα μικρα λαμπακια απο καθε σπιτι.Φαινονται τοσο μικροσκοπικα τα σπιτι εδω πανω.

''Ειναι υπεροχα...''Λεει και κοιταει την θεα με ανοιχτο το στομα.''Και που θα φαμε μικρο;''Προσθετει.

''Εχει πιο κατω μην εισαι ανυπομονος...''Προχοραμε λιγο πιο κατω και βλεπουμε την αγαπημενη μου καντινα.Οκ μπορει να μην ειναι ενα ρομαντικο μερος αλλα εχει καλο φαγητο και υπεροχη θεα.

''Τι ρομαντικο.....''Κοροιδευει.

''Εχει νοστιμο παχιντικο φαγητο και μπορεις να δεις ολη την πολη...ασε που δεν εχει κοσμο.''Προσπαθω να τον πεισω για την επιλογη μου και εκεινος ξαναγελαει.

''Καλα καλα παραδινομαι.''Σηκωνει τα χερια του στον αερα.Παραγγελνουμε και καθομαστε σε ενα μικρο τραπεζακι.Μου πιανει το χερι και ολη η σκηνη ειναι πολυ γλυκια.Δεν νομιζω  να ηταν τοσο ρομαντικος με οποιαδιποτε γκομενα που ειχε.Απλως ευχομαι ολα αυτα να ειναι παρελθον.Και αυτο που νιωθει για μενα να μην ειναι ενθουσιασμος.Και επισης να μην εκανε ερωτα μαζι μου γιατι ημουν δυσκολη να του καθησω.Οχι δεν χρειαζεται να σκευτομαι τετοιες βλακειες.Τα ματια του λαμπριζουν κατω απο το φως του φεγγαριου.Το γαλανο τους χρωμα ειναι πιο εντονο.


''Τι σκευτεσε;'' Προσπαθοντας να πιασει τις σκεψεις μου.

''Τα ματια σου και....''Τρωω μια μπουκια απο το φαγητο μου για μην συνεχισω.

''Και;''Ρωταει.

''Τιποτα μωρες χαζομαρες..''Χαιδευω τα μαλλια μου απο αμηχανια.

''Μιλα.''

''Δεν ειναι τιποτα απλως φοβαμαι μηπως ολο αυτο ειναι ενθουσιασμος.Και τον νιωθουμε και οι δυο..''Με κοιταει με απορια ψαχνει να βρει τα λογια του.

''Πιστευεις οτι αυτο που νιωθω για σενα ειναι ενας απλως ενθουσιασμος;;''Προσπαθει να μην μου φωναξει.Νιωθω τα ματια μου να βουρκωνουν δεν ξερω γιατι.

''Δεν ξερω.Βασικα δεν νομιζω.''Ενα δακρυ κοιλα και προσπαθω να του σκουπισω κατευθειαν ομως αυτος το παρατηρει.Ερχεται διπλα μου και με παιρνει αγκαλια.

''Αυτο που νιωθω δεν ειναι ενθουσιασμος.Ειναι κατι πιο σοβαρο..πολυ πιο σοβαρο.Και μην κλαις.Δεν θελω να σε βλεπω να κλαις.Και δεν θελω ο λογος να ειμαι εγω.''Με σφιγγει πιο σφιχτα στην αγκαλια του και μερικα ακομα δακρυα ελευθερωνονται.

''Σ'ευχαριστω.''Του λεω.

''Εγω σε ευχαριστω που υπαρχεις μωρο μου.''Απανταει και του δινω ενα γλυκο φιλι στο στομα.Μου δαγκωνει το λοβο και .....